De 320 kilometer lange Rheinsteig bestaat sinds 2005 en werd al snel een klassieker onder de Duitse langeafstands wandelroutes. Op Pad liep in 5 dagen van Koblenz naar Kaub. Lees hier het sfeerverhaal van Bert Gorissen.
Zoek je informatie om de Rheinsteig zelf te lopen? Alle praktische informatie over de ons gelopen etappes bundelden wij op deze aparte pagina. Hieronder begint ons sfeerverhaal.
Even helemaal tot rust komen? Vergeet yogales, meditatiecursus en mindfulnesstraining. Stevige schoenen aan en hup – lekker wandelen op de Rheinsteig. Dichtbij en toch heel anders. Goed voor je body én je mind, weetjewel.
De luiken zijn dicht en er zit niemand op het terras. Toch is café Im Alten Hof in Filsen open, merken we als we aan de deur voelen. Achter de tapkast staat een kleine bejaarde man in een frivool gedessineerde trui. Voor twee glazen cola moet hij naar de kelder; hebben wij tijd om alvast te gaan zitten op de minstens een halve eeuw oude stoelen. Gehaakt kleedje op tafel, van plastic. Een muur vol verschoten kleurenfoto’s. Dat ze hier vroeger uitbundig carnaval vierden, moge duidelijk zijn. Alle prinsen en dansmariekes van jaren her hangen er, breeduit lachend. Vanuit de keuken staart een schele dikke vrouw in een wit keukenschort ons aan. ‘Klanten’, zie je haar denken, ‘dát is lang geleden!’ De stilte in het café is oorverdovend. Tik-tak, zegt de klok. ‘Pssscht!’ het dopje van de colafles. De waard brengt onze glazen en gaat ons aan het aangrenzende tafeltje eens op z’n gemak zitten aankijken. Het enige dat hier bruist is onze cola. Wat een mooie afsluiting van de wandeldag, dit café. Je kijkt je ogen uit.
Vanochtend zijn we vanuit Braubach gestart voor een driedaagse wandeltrip op de Rheinsteig. We doen drie van de in totaal 20 etappes die het hele traject van 320 kilometer tussen Bonn en Wiesbaden telt. Als je mocht denken dat wandelen langs de Rijn net zoiets is als een bejaardencruise óp de Rijn, heb je het mis. Vanuit Braubach met z’n smalle straatjes en aaibare vakwerkhuizen gaat het pittig omhoog naar de Marksburg. Eén van de vele burchten die je hier, in het Middenrijngebied, tegenkomt. In de middeleeuwen bouwde je als machthebber een kloeke vesting om je macht over een stukje van dit gebied te onderstrepen. De Marksburg gold, dankzij z’n metersdikke muren en strategische ligging, als onneembaar en ziet er daarom nog altijd uit als nieuw. Leuk terras hier, met uitzicht op de rivier. En welja, we doen de rondleiding. Gids Andrea is net zo degelijk als het 700 jaar oude kasteel. In een uur voert ze ons langs de paardentrappen, de kruidentuin, een batterij kanonnen, de folterkamer en de keuken, met een stookplaats die groot genoeg was om een complete os te braden. Opmerkelijk: Andrea vertelt dat de bewoners van het kasteel 500 jaar geleden elk drie liter wijn per dag dronken. Alcoholisten? ‘Nein, het water was van slechte kwaliteit, daar kon je ziek van worden. Dus mengden ze het met wijn, om het te ontsmetten.’ Wijn hadden ze toen in overvloed, en nog steeds: de beste Rieslings komen hier uit de omgeving.
Je moet er niet aan denken, met drie liter wijn achter je kiezen de Rheinsteig volgen. Die gaat vanaf de Marksburg namelijk in een gestaag ritme verder: bergje op, bergje af. Petje af voor de makers van de route: die is heerlijk afwisselend. Zwaar? Soms even, als het steil slingerend omhoog gaat. Maar goed te doen als je een normale conditie hebt en stevige wandelschoenen draagt. Bos, open veld, smalle rotsachtige paadjes, frisgroene wijngaarden – we krijgen het allemaal voorgeschoteld als een smakelijk meergangendiner. Met als toetje een aantal goed gekozen uitzichtpunten. Echt hoog wordt het niet, maar 300 meter is genoeg voor een fenomenale blik op de omgeving. Graag uw speciale aandacht voor het uitzichtpunt op de Dinkholderberg, halverwege de route: hier word je verwend met heuse ligstoelen om dat Rijnpanorama eens in alle rust tot je te laten doordringen. En Mann oh Mann, dat uitzicht is schön! Vanaf hierboven is de wereld beneden één groot Madurodam. De zilveren rivier, die hier helemaal vanuit Zwitserland loom naartoe is komen slingeren en ginds, aan den einder, rustig verder kronkelt… De vele vracht- en passagiersschepen lijken vanaf onze ligstoelen niet groter dan lucifers. De auto’s klein als Dinky Toys, de treinen formaat Märklín. Op de oevers lijken de vakwerkhuisjes geduldig in elkaar gelijmd en met zorg gerangschikt. Geluid van beneden dringt hierboven nauwelijks door, of het moet dat van de treinen zijn. Gedempt geraas van staal op staal kruipt tegen de hellingen omhoog en klinkt als een elektrische waterkoker die op stoom komt.
Rust. Dat is wat je hier ervaart. Om nou te zeggen dat we op de Rheinsteig geen levende ziel tegenkomen, voert te ver. Het barst hier van de vogels, we noteren zwarte en groene specht, zwarte roodstaart, boomklever, buizerd, rode wouw. Maar andere wandelaars zijn er nauwelijks, terwijl het toch juli is. ‘De meeste wandelaars komen in het voor- en najaar’, weet Anja, eigenaresse van hotel Krone in Kestert. ‘Dan is de temperatuur het aangenaamst. In de zomer is het vaak warm, zoals vandaag. Dan kun je beter rustig aan doen en een goed glas Riesling drinken’, zegt ze, terwijl ze ons twee grote glazen strogele wijn voorzet. Vooruit maar, als zij het zegt…
Ook de volgende twee etappes zitten vol aangename verrassingen. Het ene moment plukken we frambozen in een bos van grillig gevormde eiken, dat uitkomt op een zonovergoten helling waar het barst van de vlinders. Als we afdalen, komen we door een mysterieuze kloof waar het zonlicht 50 tinten groen onthult. Dan weer omhoog, naar nog zo’n weergaloos uitzicht op de Rijn en weer een burcht. Een stuk verderop voert het pad door een zee van goud golvende korenvelden. Zo mooi. Om de idylle compleet te maken kwinkeleert hoog boven die velden de leeuwerik zijn Gesang. Dáár dan je lunchpakket verorberen, op een bankje in de zon…
En altijd wacht er aan het einde van de dag zo’n dorp. Met een Bahnhofstrasse en een sigarettenautomaat op elke straathoek. Een goed hotel met gutbürgerliche Küche. Een kerk met monument voor de gevallenen in twee wereldoorlogen. Een winkelpui die uit de sixties stamt. En zo’n café, waar je in alle rust kunt nagenieten bij het ritme van de klok. Tik-tak. Gaat dat zien en doen.
De Rheinsteig is uitstekend gemarkeerd met een blauwwit logo, fout lopen is zelfs zonder kaart bijna onmogelijk. Uitgebreide praktische informatie over de Rheinsteig en de door ons gelopen vijf etappes vind je hier.