Wandelen in Aigüestortes

De Spaanse Pyreneeën kennen twee nationale parken. Het Parque Nacional de Ordesa y Monte Perdido ligt in Aragon en het Parque Nacional de Aigüestortes i Estany de Sant Maurici is wat meer naar het oosten te vinden, in de Catalaanse Pyreneeën. Aigües tortes betekent kronkelende wateren en daarmee is meteen aangegeven waar het in het nationale park in de eerste plaats om gaat: water, maar dan wel in talloze verschijningsvormen, zoals kraakheldere bergmeren, watervallen, drassige vlaktes en meanderende beekjes.

Bemande berghutten

De hoeveelheid bergmeren is ongekend. Het zijn er beslist meer dan tweehonderd. Het getal vierhonderd wordt ook wel eens genoemd. Ongelooflijk! Maar de bergen mogen er ook zijn. Scherpe, granieten toppen zoals het Besiberri-massief, de Agulles de Travessani en de Encantats vormen een machtig decor. De hoogste toppen bereiken net de 3.000 meter. Het ruwe, ongepolijste, rotsige terrein geeft het gebied, samen met het alom aanwezige water de allure van een echte wildernis. Geen wonder dat veel wandelaars zich naar dit nationale park spoeden. Ik kan ze geen ongelijk geven. De populariteit van Aigüestortes wordt mede in de hand gewerkt door de vele bemande berghutten, die vaak op een steenworp afstand van elkaar liggen. Het maken van een meerdaagse tocht ligt voor de hand.

Standplaatsen

Het Parque Nacional de Aigüestortes i Estany de Sant Maurici kan van verschillende kanten worden benaderd. Het dorp Espot geldt als de toegangspoort tot het nationale park. Het kleine, toeristische dorpje ligt ten oosten van Aigüestortes en is een prima plek om te verblijven. Er zijn winkels, hotels en diverse campings. Vanuit het dorp kun je nog een eindje richting het nationale park rijden en het estany de sant Maurici, het bekendste (maar wel ingedamde) bergmeer van het gebied, ligt dan al binnen handbereik. Aantrekkelijke dagwandelingen zijn die naar de Portarro d'Espot en naar Estany de Ratera en Refugi d'Amitges.

Vall de Boï

Het Vall de Boï ligt ten westen van het nationale park en is ook een prima uitvalsbasis. Zo zou je per auto naar het ingedamde Panta de Cavallers kunnen gaan voor de prachtige wandeling naar Refugi Ventosa i Calvell, de hut die boven het estany Negre ligt en uitzicht biedt op de scherpe toppen van het Besiberri-massief. Een schitterende plek voor een overnachting. Je bent hier misschien wel in het mooiste deel van de Aigüestortes en de tweedaagse tocht rondom de Agulles de Travessani (met overnachting in Refugi de Colomers) is een sublieme bergwandeling voor goed getrainde, ervaren bergwandelaars. Een andere, voor de hand liggende dagwandeling in het westelijk deel van het park is die naar het Estany llong, een onschuldige wandeling die iedereen kan.

Vall d'Aran

Het Vall d'Aran ten noorden van het nationale park, is ook een goede uitvalsbasis. Het Vall d'Aran is een zeer toeristische vallei geworden met alle mogelijke voorzieningen. Geschikte zijdalen om naar de Aigüestortes te gaan zijn het Vall Arties (refugi de la Restanca) en het dal dat naar Banhs de Tredos (hotel) gaat. Vooral deze laatste vallei is een uitstekende uitgangspositie. Denk aan de schitterende rondwandeling langs talloze bergmeren in het Circo de Colomers en de eerder genoemde tweedaagse wandeling rondom de Agulles de Travessani.

Carros de Foc

Parque Nacional de Aigüestortes i Estany de Sant Maurici leent zich bij uitstek voor het maken van een meerdaagse tocht. Je bent wat dat betreft aangewezen op de berghutten, want wildkamperen is verboden. Ook het bivakkeren, het voor één nacht opzetten van een klein tentje, iets wat in veel delen van de Pyreneeën is toegestaan, mag niet. De Carros de Foc is een tocht langs negen bemande hutten in het gebied. Volgens opgave van de website is de totale afstand 55 km en moet er in totaal 9.200 meter worden geklommen. De afstand zal wel kloppen, maar de hoogtemeters zeker niet. Het is eerder 2.900 meter, in ieder geval beslist de helft minder. Een vreemde blunder op de site. Een gewone sterveling, die ook nog wil genieten van het landschap zal zo'n zes of zeven dagen onderweg zijn. Maar de route wordt ook rennend afgelegd en de kunst is om dat binnen een dag te doen. Je bent wat het rondtrekken betreft niet aangewezen op de Carros de Foc. Je kunt ook een kleinere tocht in het gebied maken. Een kwestie van de kaart erbij pakken en je hebt zo een mooie route langs hutten samengesteld. Reserveren is heel gemakkelijk. Je kunt alle hutten online reserveren via de website. Je zult dan ook meteen een aanbetaling moeten doen.

Kaart en gids

Kaart: Editorial Alpina, Parc Nacional d'Aigüestortes i Estany de Sant Maurici. Bestaat uit twee kaartjes: Sant Maurici en Vall de Boï.
Gids: Uitgebreide routebeschrijvingen, praktische en toeristische informatie is te vinden in de gids: Centrale en Oostelijke Pyreneeën, deel 1: Catalunya en Andorra van Ton Joosten. Uitgeverij Elmar.

Beste tijd

Sneeuwvelden kunnen lang blijven liggen op de steile hellingen in Aigüestortes. Wandelaars die niet vertrouwd zijn met het oversteken van harde sneeuwvelden kunnen beter niet hoog in het nationale park lopen in de maand juni. Voor hen is de periode half juli tot eind september de beste tijd. Carros de Foc kent een aantal hoge passen. De Coll de Contraix is zelfs boven de 2.700 meter. Veel passen liggen op 2.500 à 2.600 meter. Op de route kan dan ook nog veel sneeuw liggen in de maand juni. Het is een sportieve tocht voor ervaren bergwandelaars met een goede conditie. Vergis je verder niet in het terrein: ruw en rotsig, wat het nodige vergt van wandelaars. Ook om die reden is een goede fysieke conditie nodig voor een tocht door het nationale park