Huttentocht: Carros de Foc in Catalonië

Reisverhaal: Carros de Foc - door de wilde Pyreneeën

Ver weg van de bewoonde wereld (zonder internetbereik!) doet de Carros de Foc negen berghutten aan in dit wilde deel van de Pyreneeën, waardoor je meerdere opties hebt om te overnachten. Maak kennis met het echte Catalonië, midden in de Catalaanse Pyreneeën.

Deze tochtbeschrijving is een afgeleide uit het boek Huttentochten - dwars door de Alpen en Pyreneeën.

Deze huttentocht kun je vanaf elke hut die de Carros de Foc aandoet starten. Je loopt daarvoor vanuit het dal naar de eerste berghut. Jochem en ik kiezen ervoor om in Espot te beginnen. Espot, voornamelijk bekend onder wintersporters, ligt aan de ooskant van het nationale park Aigüestortes en is daarmee goed te bereiken vanaf Barcelona. Extra handig, in het dorp kun je nog wat snacks kopen voordat je aan de tocht begint. De eerste etappe is kort en eventueel te verlengen als je meer tijd hebt. Wij combineren deze etappe met een reisdag. Het pad loopt naar de eerste van de negen hutten: Refugi Ernest Mallafré. Na twee uurtjes stijgen komen we aan bij deze kleine berghut midden in het bos. Achter de hut zien we een steile bergwand oprijzen en we checken in. Het is letterlijk hutjemutje in deze hut waar iedereen op één slaapzaal slaapt, zo’n dertig wandelaars naast elkaar, en het zijn niet de breedste plekken. Ik ben erg blij met mijn oordoppen want die heb ik hard nodig.

Adembenemend uitzicht

Op de tweede dag worden we goed getest. Er staat een etappe van 15 km op het programma, met flink wat hoogtemeters. We zijn nog onder de 2000 meter en zullen vandaag zeker tot boven de boomgrens stijgen. We maken direct kennis met dit prachtige natuurgebied. De paden slingeren door een schitterend landschap van rotsblokken met donkergroene bomen en vele alpiene meertjes. Het is werkelijk een adembenemend uitzicht.

Na vier uur stijgen gaan we de eerste pas over en kijken we nog maar eens uit over dit uitgestrekte landschap. We zien wat gemzen wegspringen en vervolgen onze weg naar beneden om een koffietje te drinken bij een berghut. Na ongeveer zes uur lopen komen we daarna aan bij een grote dam die we oversteken, en dan zien we mooi gelegen naast het meer Refugi Colomers liggen. We bestellen een koud biertje. Deze berghut is flink wat groter, en er zijn gelukkig wat kleinere kamers met wat meer privacy. Er is hier zelfs een warme douche! 

Na een goede nachtrust kunnen we er weer tegenaan. Er staat weer een behoorlijk pittige dag op de planning met 1300 m stijgen én dalen. Het is al september als we deze tocht lopen en we merken hoe snel het weer kan omslaan, en vooral hoe koud het nu al is.

De zon was de afgelopen dagen heerlijk, maar nu is het mistig, miezert het en is het guur.

De temperatuur komt niet boven de 10 graden en met deze wind voelt het nog veel kouder aan. Gelukkig hebben we veel laagjes bij ons. Die trekken we dan ook bijna allemaal aan.

Vooral de hardshell, die de wind en regen tegenhoudt, is belangrijk vandaag. Een goede reminder dat het meenemen van een lichte beanie (muts) en dunne handschoenen geen overbodige luxe is. Halverwege de dag komen we aan bij de Refugi Restanca en warmen we op met wat koffie en bestellen een lunch. De verse schapenkaas met tomatenspread op toast smaakt heerlijk. Nog een laatste stuk klimmen voordat we afdalen naar onze eindbestemming van vandaag. Het is een schitterend én technisch pad over grote rotsblokken brengt ons naar het hoogste punt waarna we geleidelijk afdalen langs de prachtige, donkere bergmeren voordat we Refugi Ventosa zien. Een geweldig gelegen hut tegen de bergflank met dito uitzicht op de hoge bergen en een bergmeer. De zon komt tevoorschijn en we zitten heerlijk op het terras na te genieten.

In de avond ontmoeten we twee Catalaanse vrienden Jordy en Thor die dezelfde tocht lopen. We hebben hen al vaker gezien en een kort praatje gemaakt, en leren ze nu echt kennen. Het is meteen gezellig en we spelen de hele avond wat kaart- en bordspellen. Na een avond lijkt het of we ze al een hele tijd kennen. We zullen ze helaas niet meer zien op de tocht, omdat ze morgen een berghut verder lopen; de hut waar wij slapen was volgeboekt. 

Het lastigste en meest technische deel

De etappe van Ventosa naar Estany Llong is het lastigste en het meest technische gedeelte van de huttentocht. Het is een alpien pad dat soms vrij steil over grote rotsblokken loopt. Kijkend naar de bergpas die we over moeten steken, lijkt dit veel te steil en haast onmogelijk. Maar als zo vaak in de bergen lijkt het van een afstand soms wat moeilijker dan dat het echt is. Gelukkig ligt het pad er goed bij en slingeren we stap voor stap omhoog. We doen het rustig aan en komen wat wandelaars tegen die het zekere voor het onzekere nemen en omkeren. Dit pad is inderdaad alleen voor ervaren wandelaars, en als je bijvoorbeeld hoogtevrees hebt is het geen goed idee om aan deze huttentocht te beginnen.

Het pad slingert over eenzelfde steil pad weer omlaag langs een prachtig helderblauw bergmeer voordat we in de verte Refugi Estany Llong zien liggen. Een oude en traditionele charmante berghut midden in het bos. Een kleinere berghut die helemaal volgeboekt is – zelfs in september – en het is een gezellige groep. In de avond staat hetzelfde op het menu als voorgaande dagen: soep, aardappels, worst en een soort hachee. De Catalaanse keuken in de berghutten vult behoorlijk, maar een culinair hoogstandje zou ik het niet durven noemen. 

Misschien wel de mooiste…

Op dag vijf lopen we nog een schitterende etappe, misschien wel de mooiste. Eerst weer stijgen, vanuit het bos omhoog tot boven de boomgrens, langs rotsblokken en bergmeertjes, open vlaktes en daarna weer een afdaling langs veelal begroeid berggebied omringd door de hoge pieken van de Pyreneeën. We komen vandaag geen andere wandelaars tegen, misschien omdat we vroeg zijn begonnen, en het is puur genieten in deze overweldigende natuur. Als toetje komen we aan bij de Refugi Josep Maria Blanc, die ons versteld doet staan. Vanuit het hoger gelegen pad dat naar de hut loopt kunnen we tussen de rotsblokken en bomen door deze berghut zien, direct aan het water, omringd door het grote meer en de hoge bergen. Een van de mooiste hutten waar we ooit hebben geslapen. 

We konden ons geen betere overnachting wensen met deze prachtige locatie, heerlijk eten en een goed stevig ontbijt. Nog een laatste keer afdalen om het rondje te voltooien om weer bij Refugi Ernest Mallafré aan te komen, waar we op de eerste dag hebben geslapen. We zeggen de huttenwaard daar nog even gedag voordat we teruglopen naar Espot om in de middag te eindigen met een stevige lunch in een van de vele restaurantjes die het dorpje heeft. Dat smaakt heerlijk na 6 dagen worst en bonen in de berghuttten! Deze tocht heeft ons verrast. De veelzijdigheid van de natuur, de vriendelijke mede-wandelaars en de geweldige berghutten. Een regio om vaker terug te komen. 

Huttentochten voor beginners

Ben je op zoek naar de mooiste huttentocht voor beginners? Bekijk deze 10!