Dagwandeling in de Axaquía, Sierra de Tejeda, Andalusië

Axaquía

Wij maken regelmatig gebruik van de ‘Wild Walks’ van Roger, een avontuurlijke Engelsman die bijna twintig jaar geleden samen met zijn vrouw is begonnen met wandelen in dit gebied. Hij heeft alle aantekeningen van zijn wandelingen gebundeld en biedt ze aan in zijn boekwinkel in Torre del Mar. Er zijn in totaal zo’n twaalf edities verschenen die voor ons een onuitputtelijke bron van inspiratie zijn. Over dit gebied is verder (nog) weinig gepubliceerd. Roger maakt veelvuldig gebruik van oude ezelspaden en acequias (waterlopen die nog stammen uit de tijd van de Moren). Soms hebben zijn wandelingen ook wel iets van een puzzeltocht want de aanwijzingen kunnen in bepaalde jaargetijden volledig overwoekerd zijn of ze zijn in een periode van hevige regenval gewoon weggespoeld.

De Junta de Andalucia is zich inmiddels bewust van de toeristische mogelijkheden van ‘Senderismo’ en er verschijnen mondjesmaat wandelgidsen op de markt waarin dan meestal ook wandelingen zijn opgenomen in het bekende wandelgebied Sierra de Tejeda-Almijara.

Wandeling La Vinuela (5-6 uur)

We ontbijten op het terras in Encantada en zien tot onze verbazing dat er sneeuw ligt op de Maroma. Een adembenemend gezicht. In het dal horen we hoe het dorp Benamargosa tot leven komt. De kerkklok luidt, een oude man komt op een bepakte ezel de berg op en in de verte rinkelen de belletjes van de geiten. Het belooft een prachtige dag te worden.

Na het ontbijt beginnen we vanuit Encantada met een redelijk steile klim over een onverharde weg waaraan veel olijf- en amandelbomen staan. We houden het tempo laag om niet buiten adem te raken en om af en toe te genieten van het uitzicht op de azuurblauwe Middellandse zee. Als ik mijn ogen tot spleetjes knijp, zie ik in de verte dat er een groot schip voorbij vaart.

Op de top van berg wacht ons een verrassing. Achter de berg ligt een stuwmeer. Het uitzicht op Vinuela is bijna surreëel en het frisse, turquoise water ziet er bijzonder verleidelijk uit. We dalen de berg af en komen door een klein gehucht met enkele huizen en verschillende geitenstallen. In een deuropening zit een oude vrouw in het zwart die ons vriendelijk groet.

De onverharde weg gaat verder naar beneden over in een verharde weg en we komen uit in het witte dorp Los Romanes. We lopen het traditionele dorp in en genieten van de bloemenpracht in de tuinen en langs de weg.  Op de veranda van Hotel Las Qrquideas strijken we neer voor een kop koffie en genieten we van het uitzicht op het stuwmeer. We krijgen ook meteen een beeld van de lengte van onze volgende etappe, want in het gele restaurant beneden aan het water zullen we neerstrijken voor een lichte lunch.

Vanuit Los Romanes dalen we gestaag af naar het meer. Onderweg komen we door het gehucht Los Castillejos dat door een Engelsman in ere is hersteld en nu dienst doet als vakantiedorp. Over een ezelspad lopen we de laatste etappe naar het restaurant en onderweg bewonderen we een enorme, eeuwenoude olijfboom. In restaurant La Vinuela genieten we van een heerlijke ‘tinto de verano’, een frisse salade en wat fruit. Opnieuw op een prachtig terras, maar nu aan de waterkant.

De middagetappe begint redelijk vlak. We lopen over de weg langs het meer en gaan voor de toren van waaruit het stuwmeer wordt bewaakt, naar rechts. Dan kiezen we voor een verharde, steile weg die de bergen in gaat. Door de inspanning die we moeten leveren, valt de conversatie even stil. Een goed moment om de omgeving even in je op te nemen. Het valt niet mee om overzicht van het gebied te krijgen. Het weggetje kronkelt omhoog langs eucalyptussen, waterlopen en een traditionele waterpomp.

Op de top stuitten we op een aantal watermeters en nu blijkt dat we terecht zijn gekomen in een vallei met een aantal huizen. De witte huizen liggen verspreid langs een onverhard pad en het is duidelijk dat hier mensen wonen. In het dal balkt een ezel. We gaan rechts een onverhard pad op en passeren een grote, blauwgekleurde villa. Als we langs de huizen lopen, slaat er negen van de tien keer een hond aan. Nadat we een halve cirkel over de bergrug hebben gelopen, gaan we rechtsaf tussen een huis en een druivenplantage door.

We dalen iets af en blijven rechts langs de berg lopen. Nadat we een vrijstaand huis hebben gepasseerd, zoeken we een oud ezelspad om verder af te dalen. Als we even stilstaan en rondkijken, zien we Encantada in de verte liggen. We gaan verder naar beneden tot we uitkomen in een droge rivier waar rietpluimen tegen hoge rotswanden wuiven. Het regenwater heeft van deze plek een ware jungle gemaakt. We plukken in de rivier wat munt voor thee en starten dan aan de andere kant van de rivier met een nieuwe klim.

Inmiddels ruiken we de stal en volgen we het onverharde pad langs de mango en avocado-plantages met nieuw elan. Eenmaal boven laten we de vallei met rivier achter ons en begeven we ons naar Encantada. Daar zullen we op het terras onder het genot van een heerlijk koud biertje nagenieten en met nieuwe inzichten kijken naar het prachtige uitzicht.