Fietsen over de Oostzeeroute (N8) in Denemarken

We pikken de Oostzeeroute route op in Vordingborg bij Danmarks Borgcenter. Een expositiecentrum gevestigd in een Middeleeuws Koninklijk Kasteel met op het terrein nog een 36 meter hoge toren. Op het moment dat wij er zijn, is de expositie ‘Queens of Power’. Het gaat over zeven krachtige Deense koninginnen die vooropgingen in de strijd in bloedige oorlogen, maar in de geschiedenisboeken maar weinig aandacht hebben gekregen. Kunstenaar Jim Lyngvild heeft ze opnieuw tot leven gebracht. We vergapen ons aan de indringende portretten van deze krachtige vrouwen.

Blauwe bordjes 8: Østersøruten

We blijven niet te lang, want we staan te popelen om de Oostseefietsroute te gaan ontdekken. We stappen op onze gehuurde fietsen. Ze zijn iets stadser dan vooraf gedacht, maar fietsen lekker. Fietsmaatje Ronald fietst ‘voor de zekerheid’ elektrisch, ik met genoeg versnellingen om een flink stijgingspercentage aan te kunnen. We volgen de blauwe bordjes met rode 8 en Østersøruten. De route stuurt ons gelijk het stadje uit en we draaien gelijk een gravelpad op een stuk bos in. Altijd spannend als het eerste gravel onder de banden knarst, hoe houden ze het? Maar een paar kilometer later rijden we met nog harde banden het asfalt op, het bos uit en de glooiende weilanden in.

Een heerlijke start, 20 graden en rustige weggetjes die draaien en keren met af en toe een steile klim en leuke afdaling. Het is half september, maar in de bermen lijkt het nog lente met volop bloeiend boerenwormkruid en paarsblauwe wilde cichorei.

Deens Smörrebröd

Onze eindbestemming vandaag is Stege (spreek uit Steje!) dit plaatsje ligt op het eiland Møn, dat met het vasteland verbonden is via een lange brug. Na zo’n 25 kilometer heuvel op, heuvel af zien we de brug in de verte opdoemen. We stoppen nog even bij een pompstation voor wat extra suikers, maar worden verrast door een vitrine met heerlijk uitziend typisch Deens Smörrebröd. Verschillende roggebroodjes, vers en rijkelijk belegd met ei, rosbief, salade. Mooi voorbeeld voor de tankstations in Nederland!

Eenmaal de brug over worden we welkom geheten in Møn en rijden we een aantal kilometer over de autoweg naar Stege. Het blijkt één van de weinige stukken van de route die wij gereden hebben, waar je over een vrij drukke weg tussen de auto’s rijdt. Het overgrote deel bestaat uit rustige landweggetjes, gravel- of fietspad. En ook op dit punt zijn ze aan de overkant bezig met de aanleg van een fietspad, zodat je hier binnenkort als fietser de ruimte hebt.

Eten in Det Gamle Bryghus

Na het inchecken fietsen we nog even door de dorpskern van Stege. Rond een kasseienweg staan een aantal sierlijke, geel geschilde en roodbakstenen gebouwen. We eten in Det Gamle Bryghus. Een oude brouwerij met terras aan een binnentuin. Ze serveren heerlijke hamburgers en pasta en bieden tot onze grote vreugde een ruime keuze aan biertjes van de tap. We proosten op een geslaagde eerste dag.

Big day!

De volgende dag een Big Day! Op het programma 60 fietskilometers. Prima te doen, maar onderweg willen we ook ruim de tijd nemen om de bekende Møns Klint krijtrotsen te verkennen. We starten met een ontbijtje bij de bakker van Stege; vers belegde broodjes met uitstekende filterkoffie. Eenmaal op de fiets parelen de eerste zweetdruppeltjes al snel op m’n voorhoofd. Zijn het de heuvels, het zonnetje dat vandaag schijnt of toch het bier van gisteravond? Electroboy Ronald kijkt me grijnzend aan ‘Wil je aanhangen?’

De route loopt richting de kliffen wat meer omhoog en het laatste stuk voor de kliffen voert door een bos aan de rand van het eiland. Een heel gaaf stuk dat bijna een mountainbikeroute is. Wenden, keren en soms steil (15%) omhoog en omlaag. Ik gebruik voor het eerst mijn kleinste verzetje, Ronald standje turbo.

Imposante Møns Klint krijtrotsen

We parkeren onze fietsen bij het Geocenter Møns Klint. We zijn een van de eerste bezoekers en nemen een wandelroute die ons eerst boven langs de kliffen leidt. We worden verrast door de imposante witte rotswanden die oprijzen uit een kraakheldere blauwe zee. Op de rand van de afgrond bomen waarvan de wortels zoveel mogelijk houvast zoeken om maar te kunnen blijven staan.

Aan het einde van het pad nemen we een trap die ons helemaal naar beneden tot op het keienstrand voert. Vanaf de onderkant gezien zijn de kliffen nog imposanter. Over het strand lopen we terug tot we op een andere trap de ruim 500 treden weer omhoog kunnen nemen.

Als een roofvogel over de krijtrotsen

We nemen nog even een kijkje in het Geocenter, waar in verschillende expositieruimtes uitgelegd wordt hoe Denemarken is ‘geboren’ na de ijstijd. Een modern museum vol met uitleg over fossielen, dinosaurussen en je kunt er zelfs met VR-bril als een roofvogel over de krijtrotsen vliegen. Dit museum is zeker een stop waard. Niet in de laatste plaats omdat je er ook heerlijk op het terras kunt lunchen. Wat ook in dit restaurant weer opvalt is de afwezigheid van standaard fastfood en de grote keuze aan gezonde opties. We kiezen voor een broccolisalade met brood en gehaktballetjes.

Tijd voor een duik!

Met nieuwe energie stappen we weer op de fiets. De route vanaf de krijtrotsen richting Busemarke is prachtig. Op en af met venijnige klimmetjes en mooie uitzichten. We merken wel dat de kilometers, de wandeling en de hoogtemeters hun werk doen. De benen beginnen wat te protesteren en tegenwind zoek ik soms even de slipstream van Ronald.  Als we met nog 10 kilometer te gaan langs het bijna verlaten Rytsebaek strand rijden is de beslissing snel genomen. Tijd voor een duik in de lonkende, spiegelgladde Oostzee naast ons.

Paradijsje Bygagergaard

Verfrist fietsen we de laatste kilometers naar ons overnachtingsadres Bygagergaard. We worden verwelkomd door een stralende Anna. Ze vertelt enthousiast dat ze hier sinds anderhalf jaar bouwt aan haar paradijsje. Op een terrein met fruitbomen en een oude boerderij staan een aantal tenten, barbecues, een sauna en buitendouches. Ze drukt ons op het hart ‘Noem het alsjeblieft geen glamping! Dat klinkt te luxe en trekt niet de juiste mensen, die gaan klagen. Ik wil het hier zo dicht mogelijk bij de natuur houden.’ En zo doet ze het ook. Het hele terrein ziet er idyllisch uit, maar de faciliteiten blijven zo basic mogelijk, bijvoorbeeld met een koudwaterdouche in de buitenlucht.

’s Avonds mogen we onze eigen pizza bereiden op de grill die we, genietend van de zonsondergang, tot de laatste kruimel opeten. We sluiten af met een biertje bij het kampvuur voordat we onze tenten in kruipen.

Op de ferry naar Falster

Na een heerlijk ontbijt in het zonnetje met naar eigen zeggen ‘the best coffee in Denmark’ nemen we afscheid van Anna en fietsen we richting Bogø om daar met de fiets op het pontje te stappen dat ons naar Stubbekøbung op het eiland Falster brengt. Wat opvalt is dat het hier een stuk vlakker is. Best lekker na gisteren. De route voert over gravelpaden door de Corselitze bossen naar Hesnaes Havn. Een klein vissersdorpje dat bekend staat om haar unieke huisjes, waarbij het riet niet alleen de dak- maar ook de gevelbedekking is. Dit blijkt de perfecte plek om met zicht op de vissersbootjes even op het terras van een cafeetje te genieten van smörrebröd en Deense banketbakkers kunsten.

Bountystrand

Het stuk na Hesnaes Havn door de bossen voert kilometerslang langs een verlaten strand met fijn strandzand met aangespoelde stukken hout en zeewier. Uit het bos komt een klein stroompje het strand op dat kronkelend de weg naar de zee vindt. Het lijkt wel een tropisch bountystrand, alleen de palmbomen ontbreken. Eenmaal uit de bossen fietsen we door glooiende weilanden richting Marielyst een uitgestrekte 100 jaar oude, aan de oostkust van Falster gelegen badplaats met veel shops en restaurants. Van daaruit steekt de route dwars over naar het westen naar Nykobing Falster.

Fruitfestival

Om de laatste etappe niet te hoeven haasten besluiten we vanuit Nykøbing een stukje met de fiets op de trein te stappen. Dat is vrij gebruikelijk in Denemarken en wordt goed gefaciliteerd bij de kaartautomaatjes, met ruime liften op de stations en genoeg ruimte in de trein. En het blijkt een goede beslissing, want in Sakskøbing vindt op dat moment het jaarlijkse fruitfestival plaats. Precies waar we de route willen oppakken is de weg afgezet en staan er kraampjes met voornamelijk heel veel appels, maar er komt ook een fanfare langs die zich door de menigte probeert te wurmen. Een gezellige boel, het lijkt alsof het hele eiland zich hier heeft verzameld.

Maribo

We besluiten een koffietje te doen op de markt en even mensen te kijken, voordat we om het feestgebeuren heen fietsen en onze weg vervolgen richting Maribo. Een authentiek plaatsje met oude kern, een gezellig plein met terrassen en ook hier weer een heerlijke banketbakker.

Vanuit Maribo zoeven we het zuidwaarts door kilometerslange windsingels. Gevormd door twee rijen struiken of bomen tussen de weilanden waartussen een klein gravelpaadje door loopt, zodat je altijd uit de wind fietst. De nabijheid van de struiken die voorbijschieten werkt hypnotiserend en geeft een gevoel van snelheid. We zetten nog een tandje bij.

Bruinvissen langs de dijk

Bij Rodbyhavn draaien we rechtsaf de Lolland dijk op voor het laatste stuk van onze route die eindigt in Nakskov. Deze dijk is met 63 kilometer lengte de langste van Denemarken. Als fietser kun je daar tegenop zien, maar we hebben mazzel met een heerlijk zonnetje en bijna windstil weer. Het gravel op de dijk knispert onder onze wielen. We fietsen over de dijk en door een mooi zeeduinenlandschap. Met overal rood zeekraal en aalscholvers die op palen in het water zitten. We zien zelfs een school bruinvissen met ons mee-tuimelen in het rimpelloze water. Een gave afsluiting van onze fietstrip over dit mooie deel van de Oostzeeroute.