Een ontsnapping naar een plek waar tijd en ruimte niet bestaan. Dát is een huttentocht in de Dolomieten. Je neemt afscheid van het toeristengekrioel in de valleien om een paar dagen onbekommerd met je hoofd in de wolken te lopen, omringd door overweldigend natuurschoon.
Daar ga je, bepakt en bezakt. Genoeg voor een paar dagen wandelen van hut naar hut, over goed gemarkeerde paden in de Dolomieten. Door groene valleien, omhoog door dennenbossen en alpenweides, over met keien bezaaide bergflanken. Onderweg verwonder je je steeds weer over de vele roestige overblijfselen uit de Eerste Wereldoorlog. Je kijkt uit over gletsjermeertjes waarin je de reusachtige lichtgrijze pieken achter je gereflecteerd ziet. En daar is dan de eindbestemming van de dag: een goed verzorgde rifugio waar de fles zelfgemaakte grappa al op de tafel staat. En heb je geluk, dan zet de waard net een grote pan polenta op het vuur, of een ander calorierijk berggerecht. Maar belangrijke dingen eerst: die loodzware bergschoenen uit en je storten op een kolossaal stuk apfelstrudel, met een nog grotere toef opgeklopte slagroom. Zie je jezelf al lopen? We helpen je van dromen naar doen, je hoeft alleen nog maar te kiezen. Dit zijn de zes mooiste huttentochten in de Dolomieten:
De Dolomieten zijn een verzameling van bergmassieven van een bepaalde steensoort, namelijk Dolosteen of Dolomiet. Deze massieven liggen verspreid over meerdere Italiaanse provincies: Zuid-Tirol, Trentino en Belluno.
De Garda Trek is zo’n ontsnapping naar een parallelle wereld van rust en ruimte. Uitgerold in de bergen die de noordkant van het Gardameer omhullen als een kroon. De Garda Trek komt in verschillende zogenoemde loops. De Top Loop (juni-oktober) van zeven dagen begint beneden in het drukke badplaatsje Riva en zoekt zonder waarschuwing direct de hoogte op. Wat deze bijzondere huttentocht typeert zijn de gladgestreken uitzichten op het Gardameer, dat schittert als een glimmend amulet, en de vele overblijfselen uit de Eerste Wereldoorlog. Dikwijls stuit je onderweg op roestige stukken ijzerdraad, kogelhulzen, conservenblikken en schuilplaatsen. De talrijke fotoboeken in Rifugio Pernici geven je een verbluffende indruk van hoe het moet zijn geweest als soldaat om, ingesneeuwd en afgesloten van de bewoonde wereld, de vijandige grens tussen Oostenrijk en Italië te bewaken. Op benenstrekafstand van berghut Damiano Chiesa op de Monte Altissimo vind je zelfs oude loopgraven en ruïnes. De Top Loop eindigt met een ritje in de kabelbaan, die je weer netjes afzet in het hoogseizoen van Malcesine.
Wil je graag de Alta Via del Granito gaan doen maar kun je wat hulp gebruiken bij de organisatie? Bekijk dan onderstaande huttentocht, uitgevoerd door SNP Natuurreizen.
Meer informatie over deze reis is te vinden op de website van SNP Natuurreizen. Of ga direct naar vertrekdata en boeken.
Van de Pale di San Martino gaat een romantisch soort aantrekkingskracht uit. De rotsentoppen steken fier, maar vooral naakt boven het bergmassief uit en lichten in de vroege morgen of in de minuten voor zonsondergang uit het niets zoetsappig roze op, lichtpaars soms, of helder oranje, als een kampvuur dat nog heerlijk rustig nasmeult. De populaire vierdaagse Palaronda Trek (juni-september) voert je door dit smeulende berglandschap, over goed gemarkeerde wandelpaden, waarbij je zo nu en dan gebruik maakt van ijzeren koorden langs steile wanden, en via ferrata. De tocht is goed te volgen voor de gemiddelde wandelaar en de etappes die meestal tussen de 4 en 5 uur in beslag nemen, op eentje van 7 uur na, lopen dwars door de Pale di San Martino, in zuidelijke richting. Startplaats is het gezellige wintersportplaatsje San Martino di Castrozza, waar je niet met de kabelbaan naar boven gaat, maar route 701 volgt. Op het bergplateau boven wacht de eerste van de drie berghutten, rifugio Rosetta, waar de kleur van de aperitivo lijkt te zijn afgestemd op de kleur van de pale tijdens zonsondergang: rozerood. Cin cin!
Wil je graag de Palaronda Trek gaan doen maar kun je wat hulp gebruiken bij de organisatie? Bekijk dan onderstaande huttentocht, uitgevoerd door SNP Natuurreizen.
Meer informatie over deze reis is te vinden op de website van SNP Natuurreizen. Of ga direct naar vertrekdata en boeken.
De Alta Via 1 (juni-september) is de makkelijkste en populairste wandelroute dwars door het hart van de Dolomieten, en veel beter te volgen dan zijn broertje nummer 2. Alleen het via ferrata-gedeelte op de berg Schiara kan gepaard gaan met de nodige scheisse’s en vaffanculo’s. Al met al is de Dolomieten-Höhenweg Nummer Eén, zoals de route in Zuid-Tirol genoemd wordt, een onvergetelijke tocht over bewegwijzerde paden waarbij je langzaam afzakt naar het zuiden. De start van het meerdaagse avontuur – totaal beslaat de Alta Via 1 twaalf etappes, eindigend in de provincie Belluno - ligt bij een van de meest gefotografeerde meertjes van Italië, Lago di Braies met zijn houten roeibootjes. Daarna trek je meanderend door het betoverende landschap van Parco Naturale Fanes-Sennes. Een hoogtepunt is het hoogste punt, de schoenen uit bij rifugio Lagazuoi (2.752m.) Want om de berghut te bereiken moet je eerst de loodrechte wanden die de Oostenrijkers en Italianen veelvuldig met explosieven bewerkten, trotseren. Het contrast tussen de lager gelegen groene alpenweiden en de hoger gesitueerde lichtgrijze rotswanden tijdens deze huttentocht is absurd en went nooit.
Wil je graag de Alta Via Numero Uno gaan doen maar kun je wat hulp gebruiken bij de organisatie? Bekijk dan onderstaande huttentocht, uitgevoerd door SNP Natuurreizen.
Meer informatie over deze reis is te vinden op de website van SNP Natuurreizen. Of ga direct naar vertrekdata en boeken.
Toegegeven, de pieken in de regio Friuli Venezia Giulia reiken niet tot in de hemel, maar omdat het staartje van de Dolomieten een stuk minder bezocht wordt dan de hierboven genoemde tochten in het westen, heeft ze een wild en ongerept karakter. Een onvergetelijke berghuttentocht in deze Dolomiti Friulane is de Anello, de ring (juni-september). Een rondtocht die uit vier desondanks uitdagende etappes bestaat in compleet van elkaar verschillende alpenlandschappen. Je wisselt glooiende almen bedekt met duizenden bloempjes af met smalle paden langs steile wanden, met soms wel 1.100 hoogtemeters op een dag. Twee geologische inwoners steken er met kop en schouders uit, in letterlijke zin: de stekelige Monte Pramaggiore (2.478m) die je na een pittige beklimming weer verlaat via de onheilspellende Val dell’Inferno, de Helse Vallei, en de Campanile di Val Montanaia. Laatstgenoemde is een 250 meter hoge klokkentoren van rotsgesteente dat zo krachtig en beeldschoon is dat de omliggende bergwanden uit respect een stap naar achter doen.
Op een zonnige dag heeft het stekeltjeskapsel van de Brenta Dolomieten de kleur van Werther-snoepjes. Een wilde, haast onwerkelijke wereld van kaal rotsgesteente dat wordt voorafgegaan door een zacht, groen, glooiend velletje. In dit adembenemend mooie losstaande gebergte in Trentino kun je naar smaak een van de 11 etappes en 7 additionele wandelingen volgen, variërend van 3,5 uur rustig wandelen tot 9 uur flink zwoegen. Echt uitdagend is de vijfdaagse Dolomiti Brenta Trek Expert (juni-september), waarbij je onderweg af en toe een sneeuwveld of via ferrata tegenkomt. Deze variant is alleen geschikt voor zeer ervaren bergwandelaars. Tijdens deze rondtocht, die start en eindigt bij het gifgroene Lago di Tovel, breng je twee keer de nacht door in een goedverzorgde berghut, een keer in een spannende bivakhut en twee keer in een boerderij waarbij je over de schouder van de boer kunt meekijken. Berghut Tosa Pedrotti (2.491m), boven op zo’n roomsnoepjeskleurige bergkam, heeft het meest sensationele uitzicht. De bruine beren in de Brenta Dolomieten laten zich – helaas of misschien toch maar gelukkig - amper zien, wel hoor je regelmatig marmotten flirten. Iets minder ervaren wandelaars die wel een meerdaagse huttentrektocht willen lopen kiezen voor de Dolomiti di Brenta Trek Country.