“De Schreve” is de naam van een grensstrook tussen België en Frankrijk. Langs de ene kant ligt het Belgische West-Vlaanderen, langs de andere kant ligt Frans-Vlaanderen. Beide regio’s maken deel uit van hetzelfde cultuurgebied. Tot in de zeventiende eeuw behoorden ze tot de Nederlanden. De Schreve is een dichtbije fiets- en wandelbestemming. Ideaal voor een korte break of voor een verlengd weekend. De stad Poperinge is de toegangspoort tot de regio, ook het startpunt van talloze fietstochten. Met de fietsknooppunten stel je zelf routes samen of je volgt mijn spoor, langs fietsroute De Schreve.
“De Schreve” is de naam van een grensstrook tussen België en Frankrijk. Langs de ene kant ligt het Belgische West-Vlaanderen, langs de andere kant ligt Frans-Vlaanderen. Beide regio’s maken deel uit van hetzelfde cultuurgebied. Tot in de zeventiende eeuw behoorden ze tot de Nederlanden. De Schreve is een dichtbije fiets- en wandelbestemming. Ideaal voor een korte break of voor een verlengd weekend. De stad Poperinge is de toegangspoort tot de regio, ook het startpunt van talloze fietstochten. Met de fietsknooppunten stel je zelf routes samen of je volgt mijn spoor, langs fietsroute De Schreve.
Je kunt de 46 kilometer gemakkelijk in één dag fietsen. Maar er zijn zoveel leuke en interessante plekken onderweg waar je niet zomaar aan voorbij rijdt. Bovendien moet je ook tijd rekenen om te genieten van het culinaire, zeker van de beroemde streekbieren. Na één of meer trappist Sint-Bernardus fiets je uiteraard veel trager langs de Schreve. Ik heb mijn geliefde stopplaatsen. Haringe bijvoorbeeld, een onooglijk dorpje, op 800 meter van de Franse grens. De rivier de IJzer stroomt er België binnen. Even buiten het dorp ligt Bandaghem Military Cemetery. Daar liggen achthonderd gesneuvelde soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Je kunt hier ook wandelen. Naar de dorpen in Frankrijk waarvan de namen Vlaams klinken: Steenvoorde, Winnezeele, Bambeke en Hondschoote.
Ik zie geen grensposten. Het zijn de namen van cafés en van straten die duiden waar de grens is: Café à l’Etoile Belge, Smokkelhof, Chez le Voisin, Route des Fraudeurs, Grensstraat. In de buurt van Beveren aan de IJzer fiets ik pal op de grens. Het weggetje is hooguit vier meter breed, rechts België, links Frankrijk. Beide kanten zien er eender uit, velden met maïs en kool. De weinige bewoners spreken het sappige West-Vlaams van de Westhoek: “ol weerskantn van de Schreve en de menschen nog joarenlank dezelfste toale eklapt, moa ’t is e bitje mi eki achteruutegoan”. Het meest bekende woord langs de grens is blauwn en dat betekent marchandize over de grenze smokkeln. In Haringe staat het beeld van Karel de Blauwer, een hommage aan alle blauwers uit de 19de eeuw. Met smokkelen probeerden ze het harde leven op het platteland draaglijk te maken. De smokkelroutes van toen zijn nu bewegwijzerde wandelpaden.
Ik moet bekennen dat mijn liefde voor de Schreve ook met lekker eten en drinken te maken heeft. In de typische herbergen raak ik gemakkelijk aan de praat met andere stamgasten. Grensvolk is altijd boeiend. Het zijn grote vertellers, zeker na het drinken van een Orgelbier, een Blauwertje of een Hopsakei. Ik probeer het traject tussen fietsknooppunt nr. 83 en nr. 77 te vermijden. Dat lukt mij nooit. De bieren van brouwerij St-Bernardus Watou, langs dit parcours, vind ik zo lekker dat ik er niet aan voorbij kan. Een gelijkaardige stopplaats is de St-Sixtusabdij van Westvleteren. De trappist van de paters is genomineerd als beste bier van de wereld. Dat vraagt natuurlijk om een fietspauze in abdijcafé In de Vrede. Dat loopt altijd langer uit dan gedacht. Na een Twaalf wil ik ook een Acht en een Blond proeven. Is het glas leeg dan fiets ik zwevend door de Westhoek.
Fietsen langs de Schreve is dus veel meer dan fietsen. Het is ook een kennismaking met een gekwetst land. Op de oorlogskerkhoven zijn honderdduizenden jonge mannen begraven, uit alle windstreken. Gelukkig is er ook het vrolijke, de vriendelijke mensen en alles wat dit mooie land voortbrengt: Potjesvlees, Standevleesch, hopscheuten, Kruydekoek, Houblonesse spetters en pralines, Keikop kaas, Poperingse Mazarinetaart. Deze lekkernijen kun je proeven in streekmusea, langs bierroutes, in sfeervolle kroegen en eethuizen. Kortom, fietsen langs de Schreve is een feest!
Wil je net als Joris fietsen langs de Schreve (en lekkere Belgische biertjes drinken)? Kijk dan eens naar deze vierdaagse fietsreis van SNP, ideaal voor een lang weekend weg.