Fietsen in mooi Montenegro
Riska vertelt over haar bijzondere fietsreis door het prachtige Montenegro: "Het was natuurlijk een gokje, eind oktober naar Montenegro. Maar wij zijn échte Hollanders, dus wij kunnen wel tegen een buitje. Als mijn man zegt dat het de eerste zes dagen gaat regenen, antwoord ik dan ook luchtig en vol vertrouwen dat het nóóit de hele dag regent. Hij draai zijn telefoon om en ik zie zes héle dagen regen. Oké, dat wordt lachen."
Waar? Baai van Kotor - National Parc Lovćen - Cetinje - Virpazar
Periode: Eind oktober
Heerlijk fijn fietsweer!
De eerste dag fietsen we van Dubrovnik (Kroatië) de grens over naar Montenegro. Dat gaat gemakkelijk en het is de héle tocht droog. Met zo'n 24 graden voelt het zelfs heerlijk warm en de donkere wolken zorgen voor prachtige foto's.
Kamperen in Montenegro
We belanden op een camping aan de kust van Montenegro. De eigenaar is 88 jaar(!) oud en heeft een mooi stekkie. Na het betalen vragen we terloops of er eigenlijk een warme douche is. "Ik gok van niet" zegt de man alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Niet?!, denken wij luxepoesjes. "No sun, no hot water sir" en hij haalt nonchalant zijn schouders op. Aha, zo werkt dat hier.
Een kwartier later sta ik in het kunststoffen hokje en kijk omhoog. Ik zie bos en voel spetters. Dan moet ik breeduit lachen en geniet, want met 24 graden is lauw douchen in de regen helemaal zo gek nog niet :D!
Het regent katten en honden in Kotor
De volgende dag fietsen we richting de baai van Kotor. We nemen de boot (Kamernari-Lepetane) die ook in het najaar de hele dag over vaart. Het afwisselende uitzicht over de baai die volgt maakt de regen en wind meer dan goed.
Links zien we de twee bijzondere 'eilandjes met kerk' midden in de baai en rechts passeren we super schattige huisjes. Na een aantal bochten zien we Kotor liggen tegen de imponerende wanden van de omringende bergen. Wát een tof gezicht! Niet voor niets is Kotor werelderfgoed.
Beschut voor de wind achter de hoge stadsmuren struinen we later die dag door steegjes, over trappetjes, langs kroegjes. We nemen kleine doorgangetjes en overal - echt overal - zijn katjes; de katten van Kotor.
Als we de volgende dag het stadje uitklimmen worden we achtervolgt, maar niet door katten. Een speelse blonde hond met halsband vindt ons wel gezellig. Wij hem ook, maar na een paar kilometer willen we hem afschudden. Het beest weet van geen ophouden! We proberen van alles, niets helpt. Gelukkig houdt hij het zelf na 4,5 km voor gezien - wat wij eigenlijk óók wel willen, want het is nog 33 km(!) tot de top.
Op naar de top
We hebben ons ingelezen; de tocht naar de top bestaat uit drie etappes. Het is zo'n 10 kilometer tot onderaan de haarspeldbochten. Daarna volgen 18 bochten waarin we steeds een breed en afwisselend uitzicht hebben over de baai.
Als we etappe 2 hebben behaald, lunchen we in een warm houten restaurantje met brood en kaas. En dat smaakt toch lekker! De eigenaar vertelt dat de kaas uit Njeguši komt, een kleine dorpje verderop. Het kan natuurlijk komen omdat we hard hebben gefietst of omdat het zo'n aardige man is, maar hier kan haast geen Nederlandse kaas tegenop!
Heerlijk herfstig Lovćen
Tijdens de laatste, pittige 7 kilometer zien we Njeguši liggen. Er volgen wat wegopbrekingen, die de laatste etappe tot een uitdaging maken. Gelukkig hebben we de tijd. Om ons heen verandert het landschap en er vormt zich een stenige omgeving waarin de herfst kleurrijk hoogtij viert. Naast de weg, in de diepte, hangt een witte waas van mist.
Als we de top bereiken op 1400 meter zien we pas echt de pracht van dit gebied; 1000 herfstkleuren en mooie groene velden. Deze 'campings' lonken, al kiezen wij uiteindelijk voor een hostel net na de top.
Het avondeten is wat de pot schaft... samen met zo'n 150 enthousiaste, hongerige schoolkinderen! Ze leren in dit natuurgebied over de geschiedenis van Montenegro en hebben elkaar na zo'n dag aardig wat te vertellen. Tijdens het eten kunnen we elkaar niet verstaan. Wat een hilarisch tafereel! We lachen en kijken onze ogen uit.
Afdalen via Cetinje naar Virpazar
De volgende dag is het afdalen een feest! Niet te stijl, mooi uitzicht en op een goede weg. We passeren Cetinje, een schattig dorpje, en zien daar de schoolkinderen opnieuw. Dan volgen we de 'fietsroute' naar Virpazar. De weg is rustig, gaat lekker op en neer en is op de meeste plaatsen prima begaanbaar. Eén keer moeten we afstappen voor steenlawine op de weg.
Het weer wordt droog, zonnig en steeds warmer. Hevig zwetend beklimmen we de heuvels langs het meer van Shkodër richting de Albaanse grens. “Poeh, wat is het warm” zegt mijn man. Ik moet lachen. We zijn inderdaad échte Hollanders! Het is ook nóóit goed met dat weer :D.
Door: Riska Veldhoven
www.riskaveldhoven.nl
Blijf op de hoogte
Ontvang iedere twee weken tips en inspiratie over de mooiste bestemmingen in je mailbox.
