De Ortler Trek: achtdaagse huttentocht in Italië

Dag 1: De weg omhoog

Rugtassen op, wandelschoenen aan! Vanuit Merano neemt de groep de bus (Merano Maia Bassa – lijn 245) naar het hoger gelegen Sint Gertraud en stappen we de wildernis in. De eerste klim is gelijk een pittige opwarmer, met dichte bossen die geleidelijk plaatsmaken voor weidse uitzichten. Gelukkig stuiten we hier op de Fiechter Alm waar de eerste trek wordt gestild. Als een harmonica schuift de groep weer in elkaar en delen we de ervaring van de eerste kilometers. 

Wanneer we vertrekken hebben we zicht op de berg waar ons eindpunt van de dag zou moeten liggen. Als we genieten van het uitzicht over de vele stuwmeren, glijdt onze blik soms omhoog om te zien of we de hut al kunnen zien liggen. Enkele man-made features doen vermoeden hoe ver we nog moeten en we zetten de reis voort. Na een tocht van 10 kilometer druppelen we de Höchsterhütte (2.560m) binnen, een prachtig uitzicht op de Grünsee verwelkomt ons. Ruim 1.100 meter gestegen vandaag, dus de buikjes rammelen. Het avondeten is een culinair hoogtepunt, maar de lange wachttijd test ons geduld. Als rond 21.30 uur het dessert achter de kiezen is, rollen we meteen ons bettenlager in. 

Dag 2: Er is er een jarig!

Op deze wandeldag vieren we de verjaardag van een der klimgeiten. Tijdens het ontbijt klinkt het ‘Lang zal ze leven’ en de hele hut klapt mee! In verscheidene groepjes gaan we deze tweede etappe aan. Boven op de eerste col is er de optie om een top te beklimmen. De Gleck Collecchio (2.950m) is goed te bereiken via een zigzag pad naar boven en zonder bepakking is dat een hele verademing. 

Vanuit het dal doet het wolkendek een verwoede poging omhoog te klimmen waardoor we kunnen genieten van een schitterend schouwspel. Wanneer de wolken voldoende zijn opgetrokken, zien we in de verte de Refugio Dorigoni (2.426m) liggen. Enkele fanatiekelingen kunnen het niet laten nog 6 kilometer toe te voegen door een rondje om het bergmeer Lago Sternai te wandelen, wat een prachtige toevoeging is aan de dag. Vanwege een onoplettendheid duurt het tripje iets langer dan verwacht, maar allen zijn weer veilig bij de hut. Tijd voor ontspanning middels een spel of boek! Ook worden de eerste sokken en shirts bij het beekje uitgespoeld. De avond wordt afgesloten met een heerlijke maaltijd en gezellige gesprekken. 

Dag 3: Wellicht de mooiste tocht?

Met inmiddels twee flinke dagtochten in de benen begint de ochtend gelijk met een stevige klim. Onderweg worden we begroet door enkele bergmarmotten. De route die ons over de volgende bergkam leidt, de rotsachtige Sallentjoch op 2.965 meter, is uitdagend, maar de beloning is groot: een adembenemend uitzicht over het omliggende landschap. Het pad biedt genoeg uitdaging vanwege de grote rotsblokken en zo hier en daar moeten we klauterend omhoog. Vanwege de sneeuwval nog laat in het seizoen volgt een geweldige afdaling over sneeuwvelden. 

De één voorzichtig stapje voor stapje, de ander stort zich naar beneden. De sneeuwvelden worden afgewisseld met grote rotsblokken, de route is gemakkelijk te vinden door markeringen en steenmannetjes. De weg is afwisselend en gaat langs de bergwand, door de bossen, waar een groep koeien ons staat op te wachten, richting de Plima-kloof. Het opspattende water van deze waterval geeft ons wat verfrissing alvorens wij de Ponte Sospeso oversteken naar de Zufallhütte (2.265m). Deze hut is aanzienlijk drukker vanwege een nabijgelegen dorpje en de vele mogelijkheden voor een doorreis naar andere hutten. Met een rustdag in het vooruitzicht genieten we van een heerlijk drankje. En hoewel de maaltijd – met name de salade – wisselend wordt ontvangen, kruipen we tevreden in bed. 

Dag 4: Hoezo rustdag?

Yes, eindelijk een rustdag! Een dag om bij te komen en de omgeving te verkennen. Een tweetal kiest er vandaag voor om naar het dorpje in het dal af te dalen voor wat boodschappen. Vijf anderen besluiten een rondje te maken naar de hoger gelegen Martellerhütte (2.610m) om onderweg van een prachtig uitzicht te genieten over verschillende gletsjers en een ruig landschap om vervolgens bij de hut te genieten van een goede lunch. Twee duo’s trekken de stevige stappers aan en met lichte bepakking kiezen ze een avontuurlijk pad omhoog richting de Vordere Rotspitze (3.033m). Het laatste stukje naar de top is stijl, maar door de aanwezigheid van stalen kabels is het goed te doen. Op de top onder het kruis ligt een boek waarin ze een boodschap van dankbaarheid achterlaten. 

De Zufallhütte heeft iets meer luxe dan de eerdere hutten en aangezien morgen een lange dag wordt, geniet iedereen in alle rust van het uitzicht. De warme douche wordt met open armen ontvangen, al zijn er toch enkele dappere strijders die ‘gewoon’ de ijsdouche nemen. 

Dag 5: Onweer op komst!

Het belooft een lange dag te worden. Op het programma staat een tocht van ongeveer 15 kilometer en aan het eind van de dag wordt onweer voorspeld. De dag begint met een klim door het prachtige Madritschtal naar het Madritschjoch (3.123m), deze klim kan als een kuitenbrander worden aangemerkt. Hier besluiten we om de beklimming naar de Hintere Schöntaufspitze (3.325m) over te slaan vanwege de nadere onweersbuien. Na een korte pauze met een prachtig uitzicht dalen we af richting de Madritschhütte (2.820m) voor een lekkere Apfelstrudel. Tijdens deze lekkernij worden we bovendien beloond met uitzicht op de Ortler, met zijn 3.905 meter een machtige berg. 

Na het verlaten van onze pauzeplek in de zon staat ons een keuze te wachten, hier hebben we de optie om een stukje met de lift af te dalen of een breed grindpad te nemen. We weten echter niet zeker of het liftje ook zou stoppen bij het midden station en nemen uiteindelijk toch gewoon de benenwagen en daar krijgen de meeste knieën al snel spijt van. 

Over het dal zien we de volgende hut al liggen, maar dat betekent nog wel een aardige stijging. Vanwege de overzichtelijkheid van de klim kan ieder zijn eigen tempo aanhouden. De lucht begint inmiddels verder te betrekken. Waar de eersten zich al warmen aan de open haard van de hut, is er nog een drietal bezig door de regen en het onweer naar de hut te komen. Gelukkig vinden ze steun bij elkaar en komen ze zonder kleerscheuren aan bij de Hintergrathütte (2.661m). 

Het is een bar einde, maar na een momentje voor onszelf kunnen we ons sterken aan een stevige maaltijd. Alhoewel de keuze hier niet gigantisch is: Brood, ei, spek, aardappelen, en dan in verschillende combinaties. Ach, zolang het maar vult! 

Dag 6: Gletsjeravontuur

Afscheid wordt genomen van vier wandelaars die vandaag al doortrekken naar de Payerhütte (3.029m), deze vier gaan de volgende ochtend namelijk met een gids de Ortler (3.905 m) beklimmen. De rest van de groep neemt een route over een van de gletsjers die vanaf de Ortler naar het dal loopt. Een adembenemende route langs hoge rotswanden. Hier zeggen foto’s soms meer dan duizend woorden. Eenmaal weer van het ijs af, splitsen we ons wederom op. Een deel gaat via het dal terug naar de Hintergrathütte, waar een tweetal kiest om dezelfde route terug te lopen om nogmaals te genieten van de prachtige vergezichten over de bergen. 

Dag 7: Naar grote hoogten!

De dag begint voor de meesten met een rustige wandeling vanaf de Hintergrathütte, waar ondanks het niet te moeilijke terrein wel een enkel dubbel klapt. De last wordt verdeeld en na een goede verzorging kan het pad worden vervolgd. Op de route passeren we de Tabarettahütte (2.556m) waar we dit keer voor de Kaiserschmarren gaan. Hierna wordt de route aanzienlijk avontuurlijker. Slingerend over puinlawines en rotsen leidt de route ons steeds hoger. Na deze spannende route worden we beloond door een steenarend die vlak over onze hoofden heen scheert. Eenmaal aangekomen bij onze laatste hut, de Payerhutte (3.029m), genieten we van een welverdiende Weizen en worden de laatste zakjes met proviand tevoorschijn getoverd. 

Omringd door tientallen bergtoppen raakt ons hart vervuld met een majestueuze zonsondergang. Op naar morgen, de laatste dag. 

Ondertussen gaat op dezelfde dag in de Payerhütte al zo rond 04.10 uur in de morgen de wekker. In duo’s met een gids gaat het vooruitgelopen viertal op pad om de beklimming te voltooien waar ze al weken van hebben gedroomd. De route gaat klauterend over machtige rotspartijen en uitgestrekte sneeuwvelden en gletsjers en na een zware tocht is de top bereikt. Dat het zwaar is, blijkt wel bij terugkomst: Het bed wordt snel weer opgezocht.