Ten zuiden van Barcelonnette, in de Vallée de la Haute-Bléone, ligt een dichtbebost gebied met kale bergtoppen. Gletsjers zijn er niet, maar wandelpaden des te meer.
Ook hoogzomer kun je hier wandelen, maar dan kan de temperatuur tussen de dennenbomen flink oplopen en zonder verkoelend briesje gutst het zweet dan over je rug. In mei, juni, september en oktober is het er goed toeven. In mei en juni vanwege de bloemen- en kruidenweiden waar Nederlandse koeien flink jaloers op zouden zijn. In oktober exploderen de herfstkleuren, ook geen slechte tijd.
Op zoek naar een fijn inloopgebied stuitten we op de Vallée de la Haute-Bléone. Nooit van gehoord, dus leuk om te verkennen. Aan een zijweg van de D900 van Digne-les-Bains naar Barcelonnette liggen het gehucht Prads Haute-Bléone en Camping Mandala, een rond terrein voorzien van yurts, houten huisjes en riante plekken voor de tent. In juni is het nergens druk in Frankrijk, dus ook niet op Mandala. Behalve voordelen (heerlijke douches, geen munten, slechtweer-tent en geen lawaai van verkeer), zijn er ook een paar nadelen. Inkopen doen kost een stief kwartiertje, want daarvoor moet je minstens een half uur rijden, en als de camping vol staat, zijn er veel te weinig douches en wc’s. Maar wie daar in juni op let, is een kniesoor.
Eerst verkenden we de wandelpaden vanaf de camping. Zo kwamen we in La Favière terecht waar een kloeke dame onbespoten groenten kweekt en verkoopt, samen met overheerlijke zelfgemaakte jam. Onder het mom van ‘beter mee dan om verlegen’ verdween er een pot perenjam met kaneel en gember in de rugzak, bij de reeds aanzienlijke voorraad ‘beter mee dan om verlegen’-lekkernijen.
Na de wandeling naar La Favière stond de Montagne des Têtes op het programma. Een fiks hek met videocamera eraan versperde de weg: tegen de bergwand waar ons wandelpad onderdoor liep, was het Duitse vliegtuig van German Wings op 24 maart 2015 tegen de bergwand gecrasht en dus was het pad afgesloten, op straffe van 3000 euro boete bij een overtreding. Iets verderop begint de Tour des Hameaux, een beter idee onder deze omstandigheden. Zo’n drie uur lopen door bos en weilanden, vanuit het gehucht Verdaches. Best goed gemarkeerd, behalve daar waar het er op aan kwam. Ook vandaag kwamen we – net als gisteren – geen mens tegen. Vooral het laatste stuk was mooi, door een weiland waarin de bloemen tot boven je knieën reikten.
Aan het einde van het weggetje vanaf de camping ligt de P van Eaux Chaudes, waar een fraaie wandeling begint. Te laat ontdekten we dat beginnen in Saume Longe efficiënter is en dat de onverharde weg daarheen in uitstekende staat verkeert en niet in deplorabele toestand zoals in de info stond. Beginnen in Eaux Chaudes betekent 300 hoogtemeters extra, via een heerlijk smal pad dat in lekkere zigzags bergop gaat. Na een uurtje of drie bereikten we het monument voor de slachtoffers van de vliegtuigramp, dat uit een houten onderstel bestaat met metalen staken erin die naar de hemel wijzen. Een horizontaal pad leidt naar Vière, met zijn halfgerestaureerde kerkje. Daarna hield de markering op bij een ruisende beek; geen brug te bekennen. Geen gezeur, er dwars doorheen. Aan de overkant begon het pièce de résistance: een steile helling die nogal lang aanhield, oftewel 400 hoogtemeters non-stop.
Wat ons op de been hield waren de zoetgeurende vanille orchis, een donkerrood klein orchideetje, het water in onze drinkzak en de berberis- en moerbeibessen uit onze ‘beter mee dan om verlegen’-voorraad. De perenjam stond op de camping in de koelkast. Zodra we aan de afdaling begonnen zeiden we tegen elkaar: eitje, die stijging, of niet soms? Terug bij de auto hadden we 900 hoogtemeters in de benen en zesenhalf uur lopen. Bij de tent streken we op onze campingstoeltjes neer en met een forse ‘plop’ ging de kurk uit een fles rosé. We keken elkaar aan: ‘Klaar voor de echte bergen?’, vroeg ik. ‘Dacht het wel’, zei Marcia. Daarom zitten we nu in de Vanoise, maar daarover meer in het volgende blog.
Wat ik nog vergat: ook voor kids is er veel te doen in de omgeving van Digne-les-Bains, maar dan kun je beter op een andere camping neerstrijken. Er zijn via ferrata’s, je kunt er klimmen, aan canyoning en aquarando doen en natuurlijk is er een parc aventure.
Gebied
Alpes de Haute Provence, le Pays Dignois, Vallée de la Haute-Bléone. Tussen Barcelonnette en Digne-les-Bains.
Overnachten
Camping Mandala, Le Village, F-04420 Prads Haute-Bléone, www.camping-mandala.fr
Route
Een folder met wandelingen en andere toeristische info is te verkrijgen op de camping: de folder heet La Haute-Bléone. De kaartjes in de folder zijn van slechte kwaliteit, evenals de kaart die op de camping te koop is. Als je mooie wandelingen wilt maken, kun je echt beter de 1:25.000-kaart van IGN kopen, want op de kaartjes in de folder heb je geen idee waar je moet beginnen en als je de weg kwijt raakt, biedt de folder geen uitkomst.
Kaart
IGN-kaart 1:25.000, nr. 3439 ET, Seyne, Chabanon, Grand Puy, Tête de l’Estrop.
De wandelingen die wij gedeeltelijk of helemaal hebben gedaan
1. Le Tour du Carton, vanuit de camping, 8 uur, 1190 m stijgen. Stukje van gedaan, wegens onweer omgekeerd.
2. De Tour des Hameaux, vanuit Verdaches, ca. 3 uur. Leuk, niet te veel hoogteverschil.
3. La Cabane de Chanabaja, 5.30 uur, 950 meter stijgen en dalen. Stukje van gedaan, wegens onweer omgekeerd.
4. Vanuit Eaux Chaudes, 6.30 uur, 900 meter stijgen en dalen.
Fotobijschriften
1. Bloemenweide op de wandeling vanaf Eaux Chaudes.
2. Het eerste deel van de route vanaf Eaux Chaudes: in juni bloeit de brem uitbundig.
3. Richtingbordje op de wandeling vanaf Eaux Chaudes.
4. Bloemenwei op de Tour des Hameaux.