Verborgen wandelparadijs Val Maira

Thuis, op het beeldscherm, besloten we samen met de kinderen dit jaar af te reizen naar het Val Maira. Even een weekje tot rust komen met zijn vieren in de prachtige bergen. Thuis zag het er al super uit, en nu, wandelend tussen bermen vol bloemen zijn weer helemaal enthousiast. We kijken naar  indrukwekkende pieken en voelen ons klein. 'Gaaf! Cool!' – de kinderen zijn in ieder geval enthousiast begonnen aan deze stoere bergwandelvakantie. Het fijne aan het Val Maira is dat er geen drukke wegen zijn, geen massatoerisme en geen skipistes, wel hele gastvrije mensen en een schitterend, ongerept berglandschap waar  wandelpaadjes naar alle kanten uitwaaieren.

Ook de accommodatie en het eten vielen meteen in de smaak. We liepen allemaal te watertanden toen we gisteren de herberg van Enrica en Roberta binnenstapten in San Michele. De haard brandde, de tafels waren gedekt, het rook naar 'nog veel meer' en door het raam zagen we de bergen. Het voelde meteen als onze bergen. Na één dag zijn we al diep onder de indruk van de overweldigende natuur.  Met de wandelingen verwachtten we dan ook geen problemen. Gemiddeld zo'n 10 kilometer lang en tussen de 300 - 750 meter klimmen en dalen per dag. ´Eitje!´, riepen de kinderen.

Loodrecht de hemel in

De volgende ochtend schijnt de zon, net als alle daarop volgende dagen. Het Val Maira staat erom bekend, veel licht, veel prettige warmte. Onze eerste wandeling kunnen we meteen in San Michele oppikken. De kerk is een 'moetje' om te bezoeken, een fraai exemplaar, beschilderd in zachtgele en aarderode kleuren. De huizen zijn van grove, grijze natuursteen met houten balken, trappen en veranda's, de typische bouwstijl van het Val Maira . Maar langer rondkijken zit er niet in, de kinderen staan te popelen, ze willen wandelen! Daar gaan we, over de zonnige zuidhelling, van dorpje naar dorpje, langs akkers en weilanden. Het decor is super, de machtige pieken die loodrecht de hemel in reiken. ´Kijk!´, roept de jongste er ligt sneeuw én de zon schijnt!´

Picknick met een ezel

Op onze wandelpaden blijken ook ezels te passen, zo ervaren we de volgende dag. We trekken de bergen in met gids én een ezel, een enorme verrassing voor de kinderen. We picknicken halverwege op een zonovergoten weitje, wat een rust hier. De kinderen genieten en laten het dier geen moment met rust. We strekken ons uit in het gras, de gids heeft veel te vertellen over het dal en haar inwoners. Maar de kinderen hebben geen rust. Kom, we willen wandelen, en de ezel ook!'

Chiappera, de allermooiste

Ook de volgende dagen is het perfect zonnig wandelweer. Ontbijten, lunchpakket inpakken en de bergen in, dat is het ritme. We wandelen over de mooiste paden, hoog boven de vallei, nu eens door bossen, dan weer over weiden. We zien rustieke dorpen, Ussolo, Ponte Maira, Sorgenti Maira en, misschien wel de allermooiste, Chiappera. Het is een opgeknapt bergdorp en ligt op 1620 meter hoogte. Wat een uitzichten! We zijn in de tussentijd naar het dorpje Marmora verkast, op de noordzijde van de hellingen. De bergwereld is er ruiger, maar minstens zo mooi. En ook hier slingeren de wandelpaden alle kanten op langs meren en spectaculaire watervallen. Als we 's avonds thuiskomen in onze herberg staat Valeria ons al op te wachten. Welkom! Ze is de eigenaresse van de herberg en kookt de sterren van de hemel. En als de echte sterren verschijnen is het muisstil in de bergen. Wat een sprookje deze vallei… 'Mam', vraagt de jongste 's avonds, 'zullen we hier nog een keertje terug komen?'

//Kader//

Het Val Maira is een besloten dal waaruit veel bewoners zijn weggetrokken op zoek naar werk. En nu vind je in de vallei veel verlaten dorpjes. Toch waren er ook bewoners die de moed niet opgaven, zoals Enrica en Roberta. Zij zagen al dat het Val Maira een wandelparadijs is. Samen met andere bewoners legden ze oude paden bloot en brachten markeringen aan. En nu wordt het verborgen dal langzaamaan ontdekt door wandelaars en andere buitensporters, zoals mountainbikers, wielrenners en klimmers die hun zinnen hebben gezet op een Via Ferrata.

// einde kader