De Palaronda Trek in de Dolomieten: zwaar, uitputtend en overweldigend mooi

Reisverhaal

Zweetdruppels parelen op onze voorhoofden, onze harten gaan tekeer. We hebben net een flinke klim achter de rug en verwonderen ons nu over de beloning; een adembenemend uitzicht op de ruige pieken van het Pale di San Martino-gebergte die de horizon sieren. Vriendin Eline en ik wandelen de Dolomiti Palaronda Trek en vallen van de ene verbazing in de andere. 

In vier dagen tijd doorkruisen we het Pale di San Martino-gebergte en slapen daarbij in drie authentieke berghutten. In onze rugzakken zitten onder meer een lakenzak, wat snacks, regenkleding en een waterzak. Dit prachtige berggebied in de zuidelijke Dolomieten is niet zo bekend. Dat merken we, in de hutten is het gezellig druk, maar onderweg zien we niet veel mensen. Meestal lopen we met z’n tweeën.

De reis bij dit verhaal

Het verhaal dat je hieronder gaat lezen is gebaseerd op de driedaagse reis 'Palaronda Minitrek langs drie berghutten' van SNP Natuurreizen.

Wil je deze reis zelf maken, of ben je benieuwd naar alle ins en outs? Klik dan hier voor meer informatie op de website van SNP. 

Dag 1: mist boven de boomgrens

Op dag één nemen we vanuit het wintersportdorp San Martino di Castrozza een breed stenen pad tot aan het tussenstation van de kabelbaan. Daarna wandelen we over een smal bergpad dat steeds ruiger wordt naarmate we de boomgrens naderen. Bomen en gras maken plaats voor rotsen en stenen en zo nu en dan is zelfs een staalkabel langs de rotsige wand bevestigd om ons meer houvast te bieden. Gelukkig maar, we zien San Martino di Castrozza inmiddels ver onder ons liggen. Als we op een grote, vlakke kei een mueslireep opeten, drijven steeds meer wolken langs die tegen de ruige pieken blijven hangen. Het duurt niet lang of we kunnen niet verder kijken dan een meter of honderd. Jammer, vinden we, maar de rest van de klim eist toch al onze aandacht op.  

Rifugio Rosetta verschijnt als een fata morgana in de mist, zodra we de rand van het bergplateau bereiken. Hier is het best druk. Dagjesmensen die met de kabelbaan naar boven gekomen zijn, brengen een bezoek aan de berghut voor een hapje en een drankje. We volgen hun voorbeeld. Binnen is het lekker warm. We nemen plaats aan één van de houten tafels en bestellen twee welverdiende Weizens. De rest van de middag spelen we spelletjes in de hut, drinken wat en praten met andere wandelaars. De mist trekt niet meer weg dus buiten hebben we niets te zoeken. Na een machtige driegangenmaaltijd vallen we in ons stapelbed snel in slaap.

Algemene info dag 1:

Gondel van San Martino di Castrozza (1487 m) naar Rifugio Rosetta (2581 m) of wandel vanuit San Martino di Castrozza (1487 m) via Rifugio Colverde (1995 m) naar Rifugio Rosetta (2581 m)

• Duur wandeling: 7 uur
• Stijgen: 1095 meter

Neem de 2 gondels vanaf het dorp San Martino di Castrozza naar Altopiano delle Pale met als eindpunt Stazione Funivia di Rosetta. Vanuit de gondels is het uitzicht over de rotsmassieven adembenemend en zie je de groene zones met almen en bossen verdwijnen. Eenmaal boven ben je omringd door eindeloze steenmassa's en vlekken van zomersneeuw in de couloirs van de omringende rotstorens.

Of wandel vanuit het dorp omhoog. Je passeert nu de heerlijk groene almen net buiten het dorp waar de koeien in de zomer op het pad liggen. Na dik 2 uur loop je de gigantische steenmassa's in. Het pad is smaller en zigzagt de kam op tot boven de dennenbomen.

Boven aangekomen beklim je misschien eerst nog de Cima della Rosetta (2746 meter) voor een geweldig uitzicht en wandel dan door naar Rifugio Rosetta (2581 m) op zo’n 500 meter van het eindpunt van de kabelbaan.

Dag 2: naar de Rifugio Pradidali

De volgende ochtend kijk ik nieuwsgierig uit het raampje van de berghut. Ja hoor, het is helder! Dat niet alleen, de opkomende zon kleurt de pieken prachtig roze. Ik weet niet hoe snel ik mijn bergschoenen aan moet trekken om buiten te genieten van dit unieke uitzicht.

Na het ontbijt vertrekken we voordat de kabelbaan de eerste dagjesmensen boven brengt. De wandelaars die net als wij vannacht in de hut hebben geslapen, verspreiden zich in het rotsige maanlandschap en al snel zien we bijna niemand meer. In dit surrealistische landschap steken de rotsige, rauwe pieken, waar de Dolomieten bekend om staan, af tegen de blauwe lucht. We worden bijna verblind door de lichtgrijze rotsen om ons heen, waar de zon uitbundig op schijnt.

Vandaag wandelen we naar Rifugio Pradidali. Deze berghut is lager gelegen dan zijn grote broer en dat voelen we in de beenspieren. Omdat we tussendoor ook nog de top van Cima Fradusta beklimmen (2939 meter), dalen we vandaag maar liefst 700 meter. Het pad is op sommige momenten best steil en behoorlijk rotsachtig. Vanaf het middaguur ontnemen wolken ons bovendien het uitzicht. We doen lang over de route en zijn meer dan opgelucht als we in de berghut aankomen. Dat we daar niet kunnen douchen, omdat water er schaars is, is een kleine tegenvaller. Maar we voelen ons snel beter als we na een kleine opfrisbeurt bij de wasbak plaatsnemen in de gezellige, warme woonkamer. Daar delen we opnieuw onze ervaringen met andere wandelaars, die stuk voor stuk net als wij geen genoeg van dit prachtige berglandschap kunnen krijgen.

Algemene info dag 2:

Rifugio Rosetta (2581 m) via de Cime la Fradusta gletsjer (2656 meter) naar de  Rifugio Pradidali (2278 m)

• Duur: 6 uur
• Stijgen: 450 meter
• Dalen: 750 meter

Je wandelt van Rifugio Rosetta naar de Cime la Fradusta-gletsjer (2656 meter). Tijdens de aanloop naar de gletsjer stijg je eerst rustig en later steeds steiler. Tegelijkertijd wordt het uitzicht links alsmaar weidser en indrukwekkender. Tot uiteindelijk het markante azuurblauwe gletsjermeertje in zicht komt.

De gletsjer smelt steeds sneller, maar heeft nog steeds een majestueus voorkomen zoals het tegen de rotsmuur aan ligt geplakt. Verderop loop je tussen gigantische rotswanden door en daal je vervolgens af naar Rifugio Pradidali (2278 m).

Dag 3: beenspieren op de proef

Op dag drie worden onze beenspieren opnieuw op de proef gesteld. We dalen helemaal af naar de groene vallei Canali (1000 meter). Daar wandelen we door groene weides en vergapen ons aan de machtige rotszuilen om ons heen. Rifugio Canali Treviso bereiken we vervolgens na een korte klim. De hut ligt prachtig tussen de bomen en vanaf het terras kijken we uit over de hele vallei. ’s Avonds kleurt de lucht er roodpaars door de ondergaande zon. Het is adembenemend mooi.

Algemene info dag 3:

Rifugio Pradidali (2278 m) naar de Rifugio Treviso (1631 m)

• Duur: 6 uur
• Stijgen: 430 meter
• Dalen: 1000 meter

Vanaf de hut aan de voet van de Cima Lastein waar de dag begint, kijk je uit over het dal waar die dag de wandeling doorheen loopt. Met geluk hangen de wolken in de vroege ochtend nog beneden en schijnt de zon op de wollige mistbanken.

Het pad voert dalend door de groene valleien met af en toe een waterval. Je loopt door de sappige alpenweiden die de ruige rotspartijen decoreren. Het contrast tussen lieflijk en ruig kan haast niet groter zijn. Daarna zigzaggend door de dennenbossen terug de hoogte in, tot je aankomt bij de verscholen maar goed uitgeruste hut met een fantastisch terras.

Dag 4: alternatieve route

We bestuderen de kaart geconcentreerd en vragen advies aan de huttenbaas. Dan nemen we de beslissing om op dag vier anders te wandelen dan aangegeven staat in onze papieren. Eigenlijk is het de bedoeling dat we vandaag ruim 1200 meter klimmen en dan nog 7 kilometer wandelen naar Rifugio Rosetta, de berghut waar we op dag één sliepen. Daarvandaan kunnen we dan de kabelbaan naar beneden nemen, waar onze auto staat, die ons naar een comfortabel hotel mét sauna zal brengen. Dat laatste zien we wel zitten, maar de eindtijd van de kabelbaan maakt ons wat zenuwachtig. Omdat we op de tweede dag veel langer gewandeld hebben dan in de beschrijving stond, zijn we bang dat we de laatste gondel niet gaan halen. Dan zouden we óf nog tien kilometer naar beneden kunnen wandelen óf nog een nacht in Rosetta kunnen doorbrengen. Dat vinden we allebei niet zo’n fijn vooruitzicht. Wij besluiten daarom vanaf Canali Treviso terug naar beneden te wandelen, in de vallei een bus te pakken naar het dalstation van de kabelbaan en omhoog te gaan met de gondel. Een goede beslissing! Vanuit de gondel zien we het pad dat we op dag één omhoog hebben gelopen. We wijzen naar de rotsige route en voelen ons best trots dat we dat allemaal gelopen hebben.

Boven op het bergplateau schijnt de zon. Wel even wat anders dan toen we hier drie dagen geleden waren! Het heldere weer nodigt ons uit Cima della Rosetta te beklimmen, een toegankelijk topje naast het bergstation van de kabelbaan. Bovenop genieten we van het overweldigende 360-graden-uitzicht. Onder ons zien we Rosetta liggen en we volgen met onze ogen de paden die we de afgelopen dagen gelopen hebben. Ruim op tijd en met een voldaan gevoel stappen we even later opnieuw in de gondel naar beneden. De Palaronda Trek zit er op. Het was zwaar, uitdagend en uitputtend, maar vooral overweldigend mooi.

Algemene info dag 4:

Rifugio Treviso (1631 m) via Passo Canali (2500 m) terug naar Rifugio Rosetta (2581 m)

• Duur: 8 uur
• Stijgen: 1000 meter

De laatste dag loop je van Rifugio Treviso terug naar Rifugio Rosetta. Dit is een lange wandeldag van 7 tot 8 uur wandelen met iets meer dan 1000 meter stijgen. Sublieme uitzichten domineren de dag en maken dat vermoeidheid geen kans krijgt.

Na 3 uur stijgen door de bossen kom je uit op een enorm rotsplateau. Hier ontvouwt zich het mooiste 360°-uitzicht van de trekking. Dwars over de hoogvlakte van eindeloze steenmassa's loop je terug naar het beginpunt van de Dolomiti Palaronda trekking.

Deze laatste dag is met jonge kinderen te vermijden door direct vanaf Rifugio Treviso in 4,5 kilometer naar de bushalte, Val Canali te lopen. Vanaf hier vertrekt de bus naar Fiera di Primiero en daar stap je over op de bus terug naar San Martino di Castrozzo.