icon-mouse icon-mountain icon-facebook icon-instagram icon-pinterest icon-twitter icon-youtube icon-close icon-zoek icon-triangle-left icon-triangle-right icon-ebike icon-hond icon-gezin icon-zwaarte icon-gps icon-trein icon-comfort
Image
Italië, mensen beklimmen Corno Grande, Apennijnen
Blog

Beklimming Corno Grande

  • 24 november 2015
  • Door: Arjan Eleveld
  • Fotografie: Arjan Eleveld en Renee de Kerck-van Dam

Al een aantal jaren staat de hoogste top van de Gran Sasso op mijn verlanglijstje. De Corno Grande is een stenen puist die je al van verre kunt zien. Ook vanuit de Zuid-Marche. Op veel van mijn tochten in de Monti Sibillini en Monti della Laga is het een belangrijk oriëntatiepunt. Kijk daar, die rare puist, dat is het zuiden en de hoogste berg van de Apennijnen.

Het is begin november. Al weken is het weer goed en stabiel. In mijn rugzak zitten deze keer geen tent en matje omdat mijn overnachting in een 'bivacco' zal zijn. Daarintegen wel het nodige materiaal voor een Via Ferrata (klettersteig). Eten en drinken voor twee dagen en toch de nodige warme kleding. Want ja…… het is wel november.

Image
LR-Corno-Grande

Waar is mijn berg?

Het is grappig; als je door de tunnel van 10 km rijdt weet je dat je onder de berg door gaat waar je straks boven op staat. Na de tunnel is het nog een 25 km omhoog naar de Campo Imperatore. Een indrukwekkende hoogvlakte met wilde paarden, grazende koeien en schapen. Ik raak mijn oriëntatie een beetje kwijt, want waar is mijn berg die je normaal van verre ziet? Ik zie genoeg andere rots formaties maar pas wanneer ik een hoek om ga staat de Corno Grande in volle omvang voor me. Wauw….., deze berg doet niet onder voor een berg in de Dolomieten. Bij het eindstation van de grote gondel, sterrenwacht en immens grote Albergo Campo Imperatore parkeer ik mijn auto. Het pad naar boven is eenvoudig te vinden, volop markeringen en bordjes naar de verschillende rifugio’s en toppen. Het is duidelijk dat dit gebied veel bezocht wordt.

Knalrode bivak

Na een uurtje omhoog lopen zie ik mijn overnachtingsplek. Het knalrode bivak 'Bafile' (2668m), op een rotsrichel ergens halverwege de Corno Grande. Hoe bizar! Een duidelijk bord markeert de splitsing van de route van morgen; de 'Direttissima' (directe route) en de Via Ferrata naar Bivacco Bafile. Ik klik mijzelf in en via een laddertje en vele staaldraden bereik ik mijn slaapplaats. Het uitzicht is adembenemend over de Campo Imperatore en de omliggende hoge bergen in het avondlicht. De stilte is enorm. Het bivak is comfortabel. Er zijn zelfs nieuwe matrassen, dekens en kussens.

Image
LR-Bivacco-Bafile

Een verrassing

De volgende ochtend is de hemel hard blauw en komt de zon op uit de Adriatische zee. Onder het ontbijt van koffie en een 'Snelle Jelle' toch een lichte onzekerheid over de route van vandaag. Hoe zwaar zijn de korte klimpassages? Kan ik niet beter mijn rugzak hier laten staan en lichtgewicht naar boven? Mijn onzekerheden verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik de route in ga. Heerlijke korte lichte klimpassages (niveau max 2+) wisselen zich af met korte trajecten van lopen. In mijn enthousiasme gun ik me weinig pauze en voor dat ik het weet zit ik naast het topkruis op 2912m. Heh……daar naar het noorden... de Monti Sibillini, en daar de Majella en het meer van Campotosto... Overweldigend. De terugweg zorgt echter voor een verrassing. Harde sneeuw op de eenvoudige normaalroute (noordwesten) naar beneden. Een alternatief voor de afdaling is de westgraat (Vetta Occidentale). Grotendeels in de zon gelegen. Ik kies voor de laatste en kom veilig beneden.

Image
LR-terugblik

Informatie

Zwaarte/moeilijkheidsgraad

De hoogste berg van de Apennijnen, De Corno Grande is zomers relatief gemakkelijk te bereiken via de genoemde normaal route. Ook de westgraat is eenvoudig maar vraagt wel de nodige wandel- en lichte klimervaring. Beide zijn goed gemarkeerd. Voor de directe route is klimervaring noodzakelijk,  eventueel kan men gebruik maken van 'gaan aan kort touw techniek'. Hiermee moet men dan wel de nodige ervaring hebben. Ook deze route is goed gemarkeerd.

Beste tijd

De Corno Grande en de Gran Sasso liggen boven de 2000 meter. Zeker in het voorjaar ligt er nog lange tijd sneeuw en zijn de relatief lichte klimroutes niet of slecht toegankelijk. Tenzij je natuurlijk sneeuw- en ijsuitrusting meeneemt en weet waar je over praat. Dat ik deze routes in november nog heb kunnen doen is uitzonderlijk. Op de noord-oosthelling ligt het gehele jaar een klein sneeuw/ijsveld, beschreven als Europees meest zuidelijk gelegen gletsjer.

Overnachten in hutten

Er zijn een aantal rifugio’s in het gebied. Centraal gelegen is Rifugio Franchetti.

Kaart

Gran Sasso Parco Nazionale del Gran Sasso e Monti della Laga,  carta dei sentieri, 1 : 25.000.

Ernaartoe

Vliegen op Pescara met o.a. Ryan Air of vliegen naar een van de twee vliegvelden van Rome.