Een week wandelen op Cyprus, eiland van Aphrodite

De reis bij dit verhaal

Het artikel hieronder is gebaseerd op de achtdaagse reis 'Wandelrondreis Cyprus - De mooiste wandelingen van het eiland van Aphrodite' van SNP Natuurreizen. Wil je deze reis zelf maken, of ben je benieuwd naar alle ins en outs? Klik dan hier voor meer informatie op de website van SNP. 

Met de titel ‘de mooiste wandelingen van Cyprus’ pretendeer je wel wat. Cyprus heeft namelijk heel véél uitgezette wandelroutes, en daarom ligt de lat hoog. De selectie wandelingen die SNP je voorschotelt is prachtig en heel gevarieerd. Zilte zeewind en frisse berglucht komen voorbij, en de geur van pasgemaaid graan. Afgewisseld met uitstapjes in de Cypriotische cultuur is dit een week die je zintuigen (en je beenspieren) prikkelt.  

Zwaar wordt het nergens tijdens deze vakantie, als je een beetje fit bent. Dus wat oefenen voor je vertrekt is wel aan te raden, zodat je op Cyprus beter kunt genieten van alle moois onderweg.

Koperen bergen

Neem nou bijvoorbeeld de Artemis Trail. Op dit rondje vlak onder de top van de Olympos, de hoogste top van het eiland, zie je letterlijk alle hoeken van het eiland. De uitzichten zijn fenomenaal, het licht wit en de lucht helderblauw. Op een hoogte van ruim 1800 meter loop je door bossen met geurende Zwarte Dennen en Fenicische Jeneverbessen. Ze staan mooi verspreid en overal zijn doorkijkjes waardoor je je steeds afvraagt wat je om de volgende hoek zult zien.

Zo verschijnt - om een hoek - ineens een brokkenhelling met bizarre structuren en kleuren. ‘Is dit koper?’ wil iemand weten als we op groen gesteente stuiten, afgewisseld met tinten wit, geel en rood. Jazeker, dat is het. Het woord Cyprus stamt niet voor niets van het woord koper, dat hier al duizenden jaren voor Christus werd gevonden en gebruikt.

En om het plaatje af te maken: steenhellingen zijn bij uitstek het domein van tapuiten. Diverse paartjes Cyprus-tapuit, een uitbundig en levendig zwart-wit getekend vogeltje dat alleen op dit eiland voorkomt, laten zich hier uitgebreid bekijken. Het is mei, dus het broedseizoen betekent ook druk territoriaal gedrag. Wij verwelkomen intussen alle zonnestralen die we op onze huid kunnen vangen, want op 1800 meter is de wind verrassend fris, en lopen door om te zien wat er om de volgende hoek op ons wacht.

De Avgas-kloof

Van Artemis een dag later door naar Avakas; de tegenstelling kan bijna niet groter. Waar je op de Artemis-route open en bloot op de flanken van de hoogste berg loopt, kruip je in de Avakas-kloof juist het diepst van de berg in. Het pad wordt steeds nauwer als de kloof zich om je heen sluit. Het wordt koeler en stemmen krijgen een echo, dus je gaat fluisteren. De Avakas- of Avgas-kloof is nauwelijks een paar meter breed met loodrechte wanden die zich 50 meter boven je bijna sluiten. Op het smalste punt hangt een groot rotsblok boven je hoofd dat klem zit tussen de linker-en de rechterkant van de kloof. Water zoekt zich hier, net als wij, een weg tussen de steenblokken. Oleanders en Venushaar-varens groeien overal. Rotsduiven bevolken de steile wanden. De koelte van de kloof is net zo aangenaam als de warmte tijdens onze aanloop naar deze plek. Een kilometer of zeven hebben we er al op zitten over witte gravelwegen als we de ingang van de kloof bereiken. Terug op de brede witte zandweg vervolgen we onze route door het platteland naar de kust. Wijngaarden worden afgewisseld door velden met bananen en zongedroogde akkertjes, waar - half mei – het graan al is geoogst.

Akamas, puur natuur

Van Avakas naar Aphrodite en Adonis; weer een dag later genieten we van het verlaten Akamas-schiereiland met zijn witte stranden en azuurblauwe zee. Een warm windje trekt aan onze hoeden en petten als we op de top van de Moutti tis Soutiras staan. Deze verweerde rotsheuvel van 330 meter hoog hebben we zojuist beklommen en het uitzicht richting de punt van het schiereiland is geweldig, de lucht strakblauw. Het zweet op onze T-shirts droogt op en slaat wit uit. Het Akamas-schiereiland is eigenlijk één groot natuurgebied, begroeid met geurige kruiden als tijm, oregano en rozemarijn. De lage prikstruiken hier kunnen immense hitte weerstaan. Bebouwing ontbreekt op het schiereiland, omdat het tot de eeuwwisseling een groot schietterrein was van de Britten en direct daarna beschermd natuurgebied werd. We lopen dwars door het gebied als we de Adonis Trail volgen, die we koppelen aan de Aphrodite Trail. De stilte onderweg is heerlijk. Hoog boven ons horen we het zachte ‘pruuu-pruuu’ van Bijeneters. Ze jagen op de vuurrode libelles die hier op hun beurt weer jagen op kleinere insecten die hier talrijk rondzoemen. Een maskerklauwier sluipt door de struiken en heel soms passeert er een wandelaar door de trillende hitte. We eindigen bij het koele bad van Aphrodite, een schaduwrijke plek in de rotsen waar ergens zachtjes water in klatert. Hier ontmoette de godin van de liefde haar minnaars Adonis en Akamas. De stokoude vijg die over het bad groeit heeft de goddelijke escapades misschien wel meegemaakt.

Schotse waterval

Akamas, Aphrodite, Adonis en Artemis; je zou denken dat alle wandelroutes op Cyprus zijn vernoemd naar figuren uit de Griekse mythologie, maar er zijn uitzonderingen. Dat merken we als we aan de voet staan van de hoogste waterval van het eiland: de Kaledonische waterval. Twaalf meter hoog is-ie en hij is vernoemd naar Caledonië, latijn voor Schotland. In 1870 namen de Britten Cyprus over van de Venetianen en een jaar later waren het Schotten die de waterval deze naam gaven. Hoewel de meeste bergbeekjes op Cyprus in de zomer opdrogen, stroomt hier het hele jaar door water. Daardoor ook is dit valleitje zo groen als een tropische jungle. Je bereikt de waterval uitsluitend te voet, halverwege het Kaledonische natuurpad, over een labyrinth van kleine bruggetjes die je de weg omhoog wijzen. De route is namelijk het mooist als je hem stroomopwaarts loopt, van de lommerrijke forellenkwekerij-met-heerlijk-terras Psilo Dendro naar het wintersportplaatsje Troodos, midden in het gelijknamige gebergte. Wintersport klinkt een beetje vreemd op Cyprus en dankzij klimaatverandering is het ook niet meer normaal. Vroeger wel. Kon je skiën op de berg en zwemmen in zee op één dag.

Tussen de badgasten

Op de uiterste zuid-oostpunt van het eiland eindigen we onze reis met een wandeling van toeristenoord Agia Napa naar het prachtige Konnos Beach. Iedereen die op Cyprus bruisend nachtleven zoekt, gaat naar Agia Napa. Omdat iedereen lijkt uit te slapen is het nog lekker rustig als wij ’s ochtends via de stranden van Agia Napa naar Kaap Greko vertrekken voor een wandeling over de rotsachtige kalksteenkust. De punt van het eiland die we onderweg ronden, Kaap Greko, is onderdeel van Cape Greco National Park, een groot natuurgebied met heel bijzondere vegetatie en heel veel zon. Logisch dat badgasten hier helemaal uit hun dak gaan, maar dat geldt dus ook voor floristen en vogelaars. De combinatie van die verschillende werelden is wel heel geestig. We voelen ons als wandelaars op het strand soms marsmannetjes tussen de bikini’s en zwembroeken, maar ieder doet hier lekker zijn eigen ding, en het aantal badgasten is niet groot.

Om de hitte van de middag te ontlopen skippen we de kaap en steken we binnendoor naar Konnos Beach. Daarbij stuiten we eerst nog op het modern vormgegeven bezoekerscentrum van het nationaal park. In grote aquaria zie je het onderwaterleven van de kust hier vlakbij. Daarna dalen we langzaam zelf af naar de kust en eindigen we bij gezellige Konnos Beach. We nemen er een koele duik in het kraakheldere water waar rond de rotsen prachtige vissen te zien zijn, en we eindigen op het schaduwrijke terras van de kiosk met een heerlijk drankje.

Meer info

Op de website van VisitCyprus vind je een overzicht van alle wandelroutes van het eiland (‘Nature Trails’). Mountainbike-routes en wielrenroutes vind je onder ‘Cycling’.