Met je hond op huttentocht klinkt als tekst al lekker. En is het niet de droom van menig viervoeter om lekkere lange afstanden te kunnen rennen? Nou… de waarheid ligt ergens in het midden zullen we maar zeggen. Daarom: tien vragen én de antwoorden met zaken waar je wel rekening mee moet houden.
Ja! Maar je moet er wel iets voor over hebben, want eenvoudig is het niet altijd. Daarover gaat dit artikel. Het allerbelangrijkste is: honden vinden wandelen buitengewoon leuk. Zo lang de baas meegaat, kan een hondenleven niet meer stuk!
Afstanden zeggen in de bergen niet zoveel, je kunt beter praten over uren en hoogtemeters. Ook voor honden geldt dat klimmen en dalen net wat pittiger is dan een wandeling zonder hoogteverschil. Train thuis goed (maak regelmatig langere wandelingen), begin rustig en kijk per dag hoe moe de hond is. Valt ‘ie bij aankomst gelijk voor langere tijd in slaap? Dan is het verstandig om het de dag(en) erna rustiger aan te doen.
En wat belangrijk is: het gaat niet alleen om wat de hond kan, óók de baas moet fit zijn. Maar misschien nog belangrijker: hoe werken baas en hond sámen? Wellicht zijn ze beide in een goede conditie, maar dat wil nog niet altijd zeggen dat ze een geolied koppel vormen in de bergen. Een weekendje Ardennen of Eifel leent zich uitstekend om dit uit te testen.
Cruciale vraag, maar het is helaas onmogelijk om daar een antwoord op te geven omdat de regels per hut verschillen. Onwrikbaar uitgangspunt: de huttenwaard beslist. Als je een huttentocht uitzet, zul je dus iedere hut apart moeten benaderen om te vragen of je hond mee mag. Ga nooit (!) zonder bevestiging vooraf met je hond naar een hut want er bestaat een grote kans dat je wordt geweigerd.
Sowieso wordt een hond vrijwel nooit in de hut zelf toegelaten en slapen jullie bijna altijd in het ‘Winterraum’, soms in het ‘Trockenraum’. Ook bestaan er aparte ‘hondenkamertjes’. Voordeel van het Winterraum is dat niemand daar ‘last’ van je heeft en dat je waarschijnlijk alleen bent met je hond of honden. Je betaalt voor de overnachting meestal een bedrag voor de schoonmaak van zo’n € 10,- per nacht. Huttenwaarden kunnen eisen dat je een apart kleedje hebt voor je hond en dat je hem schoonmaakt voordat hij naar binnen mag. Een vertrouwd kleedje is sowieso een goed idee omdat honden een stukje ‘eigen’ nu eenmaal erg kunnen waarderen.
Tot slot: hoe groter de groep (dus hoe meer honden), hoe lastiger het wordt. Vaak accepteren huttenwaarden maar één hond per nacht!
De ervaring leert dat de baas vaak alle spullen draagt, dus ook die van die hond. In de praktijk blijkt dat toch handiger. Speciale hondenrugzakjes zijn leuk bedacht voor een wandeling in Nederland, maar werken slecht in de bergen. Ze gaan schuren, blijven haken, worden nat etc. Daarnaast laat de kwaliteit vaak te wensen over, terwijl een prijs van € 100,- geen uitzondering is. De rugzakjes lijken gewoon niet gemaakt te zijn voor zware omstandigheden, maar…..de uitzondering bevestigt de regel. Er zijn ook berichten van hondenbezitters die dik tevreden zijn met de rugzak van hun hond.
Mocht je het willen, lees je dan goed in en probeer ervaringen van andere hondenbezitters in te winnen. Er zijn hele fora waar dit onderwerp tot in het detail wordt uitgemeten. Je moet je vooral afvragen of de voordelen (gewichtsbesparing, volume) wel afwegen tegen de nadelen die er wel degelijk zijn. De beste tip: je hond geeft snel genoeg aan of hij een rugzak überhaupt wel ziet zitten.
Wat hij zij of hij gewend is, maar brokken ligt het meest voor de hand. Een stelregel is dat een hond in beweging 20 gram voedsel per kilo lichaamsgewicht per dag nodig heeft. Plus de benodigde hoeveelheid water, maar dat is in de bergen meestal goed te vinden. Let wel: hoe hoger je komt, hoe lastiger het is om water te vinden. Een hond drinkt meer dan jij; om de 45 minuten een ‘lebbermomentje’ is een goed uitgangspunt.
Je zou ook eens aan gevriesdroogd hondenvoer kunnen denken. Dat is veel lichter en neemt veel minder volume in. Je maakt het aan met water en dan zwelt het op tot ‘normaal’ hondenvoer.
Een grote inspanning net nadat je hond heeft gegeten, kan overigens leiden tot een zogenaamde maagtorsi en is serieus levensbedreigend. Vooral middelgrote honden hebben hier last van. Geef je hond dus meteen als je opstaat zijn eten en wacht dan minimaal 1,5 uur voordat je gaat lopen. Tussendoor een ‘snackje’ kan prima. Als je aankomt op de hut, wacht je ook weer een uur en geef hem dan zijn brokken. Uiteraard neem je een lichtgewicht, opvouwbare voederbak mee. Daar kan zowel eten als water in.
Als stelregel kun je hanteren dat je hond bijna overal aangelijnd moet zijn. Maar de regels verschillen per land, streek of zelfs dorp. In Zwitserland bijvoorbeeld mag je je hond in het ene Bundesland wel loslaten buiten de bebouwde kom, en in het andere niet….
In regionale natuurparken en andere beschermede natuurgebieden geldt bijna altijd wél een aanlijnplicht terwijl in bijna alle Nationaal Parken helemaal geen honden worden toegelaten. Maar ook hier verschillen de regels per land. In Oostenrijk zijn honden in nationaal parken, mits aangelijnd, wel welkom maar Frankrijk en Zwitserland hanteren strikte regels: honden zijn verboden en overtredingen worden streng bestraft (tot 200 keiharde Zwitserse Franken). Een uitzondering is het Franse Parc National des Cévennes waar honden wel aangelijnd mee mogen. Ergo: wie een huttentocht plant, moet niet alleen per hut maar ook per gebied bekijken wat de regels zijn.
Of je je hond überhaupt wel los kunt laten lopen, hangt er vooral vanaf hoe goed je hem onder controle hebt. Sommige hondeneigenaars hebben zoveel controle over hun hond, dat ze hem altijd in de buurt kunnen houden en dus ook zonder problemen los kunnen laten lopen. Weet wel dat onbekend terrein soms onbekende dingen doet met een hond. Een ‘dat doet ‘ie anders nooit’ ligt op de loer. Is jouw hond er eentje van het soort dat alle kanten opschiet? In de bergen is dat én levensgevaarlijk, niet in de laatste plaats voor de hond, én schadelijk voor vee en andere dieren.
In de bergen kiezen heel veel bazen voor een tuigje (ook wel harnas of hondenvest genoemd) in plaats van een halsband. Je hond heeft dan een ‘handvat’ waarmee je hem veel beter op kunt tillen op het moment dat hij ergens dreigt te vallen. Of wanneer je voor een lastige passage staat.
Je kunt er zelf voor kiezen om een heupgordel te dragen waar de riem van de hond aan vastgemaakt kan worden. Dat bepaalt of je je handen tijdens het wandelen al dan niet vrij hebt.
Een tuigje kan wel als nadeel hebben dat het in de vacht van je hond snijdt. Vooral langharigen kunnen op langere tochten last krijgen van schuurplekken. Daarom kiezen sommige hondenbezitters om hun hond ‘in principe’ los te laten en alleen een riem te gebruiken als ze het ergens niet vertrouwen.
De ervaringen met hondensokjes zijn op z’n zachtst gezegd niet positief. De kwaliteit van de sokjes is, ondanks de gepeperde prijzen, bijna altijd slecht. In de bergen raken honden ze of snel kwijt of ze zijn heel snel doorgesleten. Ook hier geldt weer, oefenen en uitproberen. Sommige honden hebben eerder last van bloedende kussentjes onder de poten dan anderen. Vooral de combinatie van warmte én scherp gesteente is een slechte.
Het is wel verstandig altijd een paar sokken of schoentjes in je rugzak te steken want als er onderweg wel iets gebeurt, is het handig als je ze bij je hebt. Babysokjes schijnen ook te werken. Neem iets van (rekbare) tape mee om de kussentjes om de poten heen te tapen zodat ze minder snel afzakken.
Vaseline schijnt goed te zijn om de poten vooraf (preventief!) mee in te smeren. Er bestaat ook speciale potenbalsem of potenwax. Wees alert op wondjes en neem meteen maatregelen als er een beschadiging ontstaat. Zorg voor een goed gesorteerde ‘honden-EHBO’ waarin middelen zitten om wondjes schoon te maken en te verzorgen. Overigens reageren alle honden anders op het dragen van sokken. Sommige honden gaan als een dressuurpaard lopen of proberen ze uit te schoppen tijdens het lopen. Geen onverdeeld succes dus, die hondensokjes.
Iedere hondenbezitter die vaker met zijn hond in de bergen loopt, vindt een hondentraining verplichte kost. Je moet immers feilloos weten hoe je hond reageert op bepaalde situaties (vee, Mürmeltiere, gemzen etc) maar je moet zelf je hond ook onder controle hebben. Ook in de hut waar je te gast bent. Veel meer dan in Nederland kom je in de bergen voor lastige situaties te staan waar je allebei goed op moeten kunnen reageren: hond én baas. Zoals al eerder gezegd: echt trainen kun je in Nederland niet, dus begin vooral met (eenvoudige) dagtochten en bouw dat langzaam op.
Dat is een lastige. Het is een beetje dezelfde vraag als: waar kun je goed met kleine kinderen lopen. Het antwoord is: in principe overal. Het hangt vooral af van de baas en de hond.
Maar met honden is er wél een grote ‘maar’. Laddertjes, kettingen en andere steile klimpassages kun je met honden bijna nooit doen. Eventueel nog wel met hele kleine honden door ze in je (honden)rugzak te houden of ze aan hun tuigje op te tillen, maar de meeste honden komen simpelweg niet over dergelijke passages heen. Dat moet je dus heel goed bedenken voor je op pad gaat.
Te lang op een te scherpe ondergrond gaat je hond uiteindelijk niet fijn vinden. Afwisseling is zeer prettig, dus een keer een ochtend zachte bosgrond gaat jouw trouwe viervoeter enorm waarderen. En dan mag daarna het betere klauterwerk weer aan bod komen.
Uit een korte rondvraag die wij deden hoorden we dat de Nockberge in Oostenrijk, het Lake District in Engeland (wel veel schapen!) en de Franse Vogezen zeer geschikt zijn voor een huttentocht. En de Hardangervidda in Noorwegen, maar niet in alle hutten van de DNT mag een hond mee. Een tent biedt dan uitkomst en we merkten dat daar vaak voor wordt gekozen in de Scandinavische landen. Een tent betekent wel meer gewicht, dus dan zou een hondenrugzak toch in beeld kunnen komen.
Aan dit artikel werkten Francois Dophemont van DogWalkTrail en Marco Bos van Timbos mee. Daarnaast maakten we gebruik van diverse reacties die we via social media ontvingen. Dank daarvoor!
Verder lezen over o.a. hondvriendelijke berghutten kan op bergwandern-mit-hund.de.
Aan de voet van het Oostenrijkse Dachsteinmassief vind je het het fraai gelegen en helemaal op honden ingestelde Hotel Almfrieden. Vanaf de alm maak je op eigen gelegenheid afwisselende rondwandelingen met je trouwe viervoeter. Er is veel keuze, van heel korte tot middelzware wandelingen. Enthousiast? Bekijk dan onderstaande wandelvakantie, uitgevoerd door SNP Natuurreizen.
Meer informatie over deze reis is te vinden op de website van SNP Natuurreizen. Of ga direct naar vertrekdata en boeken.