Great Divide Trail deel 4: “Where nobody knows your trail name”

12 augustus t/m 24 augustus
13 dagen, ongeveer 325 kilometer

MOTTO: Verstand op nul en lopen

Nieuw wildlife:

• Marmot
• Pika (vaak hoor je deze eerder dan dat je ze ziet doordat ze een hoge piep laten horen)
• Sneeuwvogel
• Vele voetafdrukken van bergpanters

Start etappe D

In Field, mijn tussenstop locatie om te wassen, eten, douchen en mijn voedselpakket op te halen, krijg ik telefoon van mijn maatje Remko, die ook in North Vancouver woont en ook uit Nederland komt. Hij zou eigenlijk de laatste etappe met me mee hiken, maar kan onverwacht eerder komen. Een aangename verassing! Ik wacht een dagje langer in Field tot hij arriveert, en samen starten we Section D, de meest verwilderde etappe van de Great Divide Trail. Dat is zeker geen understatement. Dit is waarom de Great Divide Trail nog geen officieel erkende lange afstandshike is en wat het anders, zwaarder en uitdagender maakt dan andere hikes. GDT hikers willen afzondering, uitdaging en de wildernis beleven. Willen verdwijnen. De GDT geeft een ander referentiekader voor begaanbare paden en opent een wereld aan mogelijkheden, ruimte en oneindig veel nieuwe plekken die je kunt ontdekken.

4 dagen klimmen en klauteren

Gedurende 4 dagen lopen we door de bosjes, oud verwilderd bos, klimmen we dagelijks over vele tientallen boomstammen, steken we verschillende rivieren over, zoeken we continue naar een weg door de bosjes en volgen we iets wat een ooit een handelspad moet zijn geweest. (De David Thompson Trade route, hoewel het bijna niet te zien was dat het ooit een route is geweest…)

We hebben twee dagen regen en zijn met momenten door en door nat doordat het water niet alleen van boven komt, maar ook de natte bosjes ons behoorlijk nat maken. Waar we hopen het ‘bush walken’ te kunnen vermijden door over een droge rivierbedding te lopen een paar kilometer verder naar het westen, staat het water voor ons te hoog en kunnen we hier maar beperkt gebruik van maken. De stukken dat we wel over de rivierbedding kunnen lopen, zien we prachtige voetafdrukken van bergpanters, (‘cougars’ op zijn Engels) al hopen we deze niet in levende lijven tegen te komen. Tegen de regen draag ik een Gore-Tex regenjas, dit materiaal heeft als eigenschap naast waterproof, ook zo ademend als mogelijk voor een regenjas te kunnen zijn. Bovendien is het erg stevig materiaal en dat is tijdens deze hike geen overbodige luxe. In combinatie met mijn ‘gaiters’ biedt dit goede bescherming, behalve voor mijn bovenbenen aangezien ik eigenlijk altijd een korte broek draag.

Na vele schrammen van bosjes, takken, uitsteeksels op boomstammen die we overklimmen, zijn mijn bovenbenen een waar palet van krassen en wonden. Mijn hikersnotities zeggen nog over deze etappe dat ik eigenlijk een lange broek moet dragen, maar tijdens de ruwe dagen van deze etappe voel ik er niet veel voor om te stoppen en me om te kleden. Note to myself: de volgende keer toch maar doen…

We kamperen naast een rivier, op een berg, naast een watervalletje en op een prachtige open vlakte. We komen geen mens (en dier) tegen, hoewel we wel ‘bear paradise’ zien (afgekort noemen we het ‘bearadise’) op de eerste kampeerlocatie. Zo veel ontlasting, voetafdrukken en andere signalen van beren heb ik nog nooit gezien en dus is de tent daar op zetten geen optie.

Sommige stukken zijn mooi, maar vooral is het afzien en zorgen dat we dit stuk doorlopen hebben. De vijfde dag lopen we naar een ‘resort’, het enige beetje beschaving en bebouwing tussen Field en Jasper, waar we onze voedselpakketten ophalen, de was kunnen doen, en in de pub ons vol eten & drinken en een potje poelen. We kamperen illegaal in de bossen naast het resort en voordat we in de ochtend weer verder gaan, zorgen we voor een goede bodem door royaal gebruik te maken van het ontbijtbuffet.

Start etappe E

Etappe E is van start gegaan, op weg naar Jasper. De eerste dag begint slecht doordat Remko valt op een rots en zich flink bezeerd aan zijn knie. Gelukkig heb ik een coldpack in mijn rugzak zitten, en na een half uur koelen, wat oefeningen om te testen of er niets kapot is, en een stukje lopen zonder rugzak, concluderen we dat we rustig verder kunnen lopen tot de eerste plek waar we de tent op kunnen zetten. Dan maar wat minder kilometers voor die dag. Mijn compressieverband dat ik 4 weken lang heb gebruikt voor mijn enkel, doet nu dienst voor zijn knie. Koelen, ontstekingsremmers  en regelmatig tijdig rusten zorgen er de dagen die daarop volgen voor dat we gestaag door kunnen blijven lopen, hoewel de tweede dag voor ons beiden een baaldag was waarin we niet opschoten en twee keer flink verkeerd liepen…

Etappe E is een prachtige hike door veel onaangetast gebied, met stukken van ‘alpine solitude’ waar we beloond worden met prachtige uitzichten en verschillende helderblauwe gletsjermeren.

Tijdens etappe E zien komen we 3 verschillende logboeken tegen waar we een officiële eerste ‘fingerprint’ achterlaten van het feit dat we op de route zijn geweest. We bereiken het hoogste punt van de GDT, op ongeveer 2600 meter. We worden iedere dag wakker op verschillende hoogtes en zien één ochtend zelfs een paar vlokken sneeuw naar beneden vallen.

Een beer op bezoek

Eén moment hebben we de schrik er echt even in doordat een beer dichtbij onze kampeerplek is. We hebben die dag lang doorgelopen en het is flink schemerig als we aan het eten zijn. Beren krabben hun ruggen tegen bomen en regelmatig hoor je dan ook een boom om knakken. Deze boom was wel heel dicht in de buurt en was tevens nog een goede gezonde boom. Dat was dus geen kleintje… Snel eten we ons eten op, hangen we het ver genoeg weg van de tent en kruipen we onze slaapzakken in. Gelukkig hoorden we verder niets meer dus kunnen we met een gerust hart gaan slapen.

Tip: neem bij lange afstanden lichte wandelschoenen

Waar Remko in de vorige etappe voordeel had met zijn zware bergschoenen doordat hij beter door de bosjes kon lopen dan ik dat kon op mijn lichtgewicht en lage hike schoenen, is het deze etappe een stuk zwaarder voor hem. We lopen vaak 30 kilometer per dag (met als langste dag een dikke 35 kilometer) en daar zijn deze schoenen echt te zwaar voor. Zijn achillespees protesteert en het zorgt voor vermoeide voeten en benen. De volgende stop dus zeker andere licht gewicht schoenen kopen. Ondanks het feit dat lage schoenen voor minder stevigheid zorgen, zorgt het wel voor lichtere voeten en weinig weerstand en wrijving tijdens het lopen. Geschikt voor korte daghikes, maar dus ook ideaal voor lange afstand hiken. Mijn schoentjes houden het inmiddels al een dikke 700 kilometer vol en het gaat nog steeds erg goed!

Hoe dichter we bij Jasper komen, hoe meer mensen en vaak interessante types we tegen komen. Een welkome afwisseling van de dagen van afzondering en stilte die we gehad hebben.

Het valt ons op dat de mensen die voorbij komen wel erg fris eruit zien en we ruiken de geur van zeep en frisheid om hen heen. Wij hebben vanaf Field geen douche meer gehad… Na een laatste zwaar stuk door bosjes lopen en vlak voor het startpunt van de Skyline Trail, een populaire meerdaagse hike dichtbij Jasper, komen we uit bij een populair meer. We willen even zitten en relaxen. Ik doe, net als bij iedere pauze, mijn schoenen en sokken uit en we gaan met gestrekte benen tegen onze rugzakken zitten. Tot we allerlei ogen op ons gericht voelen… We realiseren ons dan pas dat we er verwilderd en na al 11 dagen geen douche wellicht viezer uitzien dan we in de gaten hadden. Ietwat ongemakkelijk trekken we onze sokken en schoenen weer aan en lopen we toch maar verder…

De Skyline Trail is een werkelijke ‘highway’ voor ons. Een duidelijk pad zonder boomstammen of struiken, bordjes die richting aangeven en geen kans om verkeerd te lopen en zelfs picknicktafels bij de kampeerplekken… Wat een luxe en beschaving!

Na in totaal 13 dagen onafgebroken lopen, komen we aan in Jasper. Daar geven we ons gretig over aan de onbeperkte hoeveelheid eten en biertjes die we zo verdiend hebben. Even bijtanken van deze zware en ook prachtige dagen, voordat we weer verdwijnen in Rocky Mountains.

“…

I guess I need that city life
It sure has lots of style
But pretty soon it wears me out
And I have to think to smile.

I'm thankful for my country home
It gives me peace of mind
Somewhere I can walk alone
And leave myself behind.

…”

Neil Young - "Country Home"