Great Divide Trail deel 3: van Peter Lougheed Provincial Park naar Field

Sectie 3: Peter Lougheed  Provincial Park to Field
6 dagen lopen (+ een dag 'de weg vinden')
170 kilometer

MOTTO: Waar een wil is, is een weg! (Of is het 'eigenwijs is ook wijs?')

Hoogtepunten:

• Een zwarte beer van dichtbij zien
• Een appel, nectarine, avocado en verse paprika

Uitdagingen:

• Een weg om alle gesloten paden vinden
• Navigeren door bosjes tot over m'n oren

Er zijn vele branden gaande in de Rocky Mountains. Ik profiteer van het mooie weer, elke dag boven de 30 graden Celsius, echter is dat zeer ongebruikelijk hier. De aanhoudende droogte en warmte resulteren in vele branden, wat ook rookoverlast met zich meebrengt. Parcs Canada speelt adequaat in op veiligheid van toeristen door (delen van) parken met hoog risico op brand of veel rookoverlast af te sluiten. Veiligheid staat voorop.

Na een dagje 'rust' waarin ik mijn voedselpakketje opgehaald had bij een bezoekerscentrum midden in het park, een douche op de camping, onderhoud van mijn spullen en handwas van mijn kleren in de spoelbak daar, heb ik zin om weer verder te gaan!

Ik wist dat een gedeelte van mijn route afgesloten zou kunnen zijn voordat ik aan deze etappe begon. Maar door een gebrek aan informatie (i.v.m. geen toegang tot telefoon en internet, er is hier geen netwerk of faciliteit), wist ik niet zeker wat de stand van zaken was. Ik wist wel dat verschillende GDT hikers deze sectie oversloegen en zijn gaan liften tot het startpunt van de volgende etappe, echter zag ik dat niet zitten. Het is zo mooi hier! Ik besluit het erop te wagen. In het ergste geval is het park afgesloten en moet ik dezelfde route terug lopen en alsnog liften naar het volgende punt. Optimistisch ga ik van start.

Vanaf de eerste dag heb ik geen spijt van mijn beslissing. Wat is Peter Lougheed Provincial Park prachtig! Aan het einde van de dag kom ik een vader en zoon tegen, die de weg kwijt zijn en behoorlijk uitgeput. Ze vragen me de weg en willen doorlopen. Maar het is laat en nog erg ver lopen tot de volgende plek waar je een tent op kunt zetten. Ik adviseer met klem dat dat echt onverantwoord is, zeker aangezien ze zo uitgeput zijn, en raad aan om met mij samen dichtbij een plek te zoeken, uit te rusten en morgen verder te gaan. Ze nemen mijn advies aan en zo zit ik die avond in een moerassig gebied vol vliegen en muggen samen met dit gezelschap (en een dikke pad) te eten en te kamperen. Ze hebben verse paprika en stukjes bloemkool bij zich. Na tien dagen geen verse groenten of fruit is dat heerlijk! Ik kan hen wat gezoute sojabonen geven om aan te sterken. Later heeft dit duo me nog een e-mail gestuurd waarin ze me hun 'trail angel' noemen die hun heeft behoed voor een foute beslissing. Soms kom je op het juiste moment de juiste personen tegen, dat geldt voor ons allemaal.

Escape

De volgende dag zou de dag van de waarheid zijn; kan ik doorlopen of moet ik dezelfde route terug nemen? Ik loop die dag door zwaar en onbegaanbaar (moerasachtig en overgroeid) terrein. Op die momenten fantaseer ik altijd dat een gemotoriseerd voertuig of charmante jongeman voorbij komt en me aanbied om mijn rugzak te dragen. Ik lach om mezelf aangezien dat natuurlijk een onrealistisch verlangen is. Er is in ieder geval geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dezelfde route terug te nemen. Dan word je vanzelf creatief... Met behulp van mijn kaarten op papier en mijn telefoon ontdek ik een alternatieve route naar Banff mocht het nog dicht zijn. Ik schrijf 'escape' op mijn kaart en loop door. Ik nader het populaire park en kom nog steeds niemand tegen, en weet dat het hoogstwaarschijnlijk nog dicht is. Met geluk kom ik twee onderhoudswerkers tegen van Parcs Canada en zij bevestigen dit. Ze zijn een week aan het werk geweest om de paden daar wat toegankelijker te maken en de helikopter om hun weer terug naar huis te brengen kan elk moment komen. Of ik nog wat eten wil wat ze over hebben? 'Hebben jullie toevallig ook vers voedsel?' Ja! Wat blaadjes sla, een stuk komkommer en zelfs een avocado! Blij verrast en gretig neem ik het van ze aan. Dit extra gewicht draag ik graag met me mee! Ik neem nog even mijn 'escape' plan met ze door en zo loop ik in 2,5 dag om het afgesloten park heen en arriveer in het drukke en toeristische Banff. Deze dagen kom ik meer en meer mensen tegen onderweg en kampeer ik soms op plekken met een picknicktafel. Een tafel! Wat een luxe!

Onverwachte ontmoeting

Aangekomen in Banff word ik overvallen door het toerisme, de drukte, iedereen die continue consumeert... na zo'n drie weken bijna continu alleen en verwijderd van beschaving te zijn geweest, moet ik hier echt even aan wennen. Maar ik profiteer van de WiFi mogelijkheden: bel met het thuisfront en zoek uit hoe ik verder kan komen naar mijn bestemming van deze sectie, (ik ben immers op een alternatieve route) en vind een lift naar de plek vanuit waar ik de route weer kan oppakken. Nog twee dagen lopen door een prachtig gebied, Yoho National Park. Normaal gesproken een druk gebied, maar nu ook delen van dit park zijn afgesloten kom ik niemand tegen. Op de vijfde dag loop ik hoog op een bergvlakte in gedachten verzonken verder na een pauze in de zon, en word ik plots uit mijn dagdroom gehaald door een snuivend geluid. Op zo'n 10-15 meter staat een zwarte beer voor me. Waar ik normaal gesproken altijd alert ben en geluid maak om wilde dieren op afstand te houden (roepen, zingen) had ik nu op deze hoogte en zonder eerdere signalen van hun aanwezigheid, echt geen beren verwacht hier. Gelukkig rent hij snel genoeg weg. Te dichtbij, met goede afloop, maar ook erg bijzonder!

Uiteindelijk kom ik met een tevreden gevoel aan in Field. Ik heb de afgelopen dagen elke dag zo'n dertig kilometer gelopen en het gaat goed met me. Het hostel is afgehuurd dus ik ga naar een camping een paar kilometer buiten dit kleine dorpje. Daar is een douche en mijn was kan ik doen in een lodge in het dorp. Aangezien alles wat ik heb in de machine zit, betekent dit dat ik in mijn regenkleding wacht tot het klaar is. Ook dat hoort bij lange afstand hiken!

Inmiddels staat de teller op zo'n 530 kilometer en ik heb al weer zin in de volgende etappe, waarvan ik weet dat het een zware beproeving gaat worden. Ik ben benieuwd!