Fietsen op de Canarische Eilanden, waarom zou je dat doen? Niet omdat het CO₂-vriendelijk is, want je kunt er enkel per vliegtuig heen. Maar wel vanwege de bizar mooie natuur, de prima wegen, het vrijwel altijd fijne fietsweer, de tongstrelende tortillas en de gastvrije Canarios.
De Canarische Eilanden (Islas Canarias) zijn een groep eilanden in de Atlantische Oceaan, op grofweg 400 kilometer ten westen van Marokko en de Westelijke Sahara. Zeven eilanden vormen samen (met zes piepkleine, niet of nauwelijks bewoonde eilandjes) één van de 17 autonome regio's van Spanje. Een regio die is verdeeld in twee provincies: Santa Cruz de Tenerife, met als hoofdstad de gelijknamige stad op Tenerife, en Las Palmas, met als hoofdstad de gelijknamige stad op Gran Canaria. De overige vijf eilanden zijn Lanzarote, Fuerteventura, La Gomera, La Palma en El Hierro.
De zeven eilanden hebben veel overeenkomsten − zoals de vulkanische oorsprong, tal van bijzondere planten en de Spaanse taal − maar onderlinge verschillen zijn er ook, zoals de ligging in de oceaan, het diverse reliëf, de eigen geschiedenis en unieke tradities, fiestas en processies. Waardoor deze archipel meteen ook zoveel meer is dan enkel een aantrekkelijke bestemming voor toeristen op zoek naar zon, strand, vino en cerveza.
Op elk eiland is het zelden bloedheet of juist koud, en dus is voor fietsers het weer het gehele jaar gunstig (al kan het ’s winters hoog in de bergen op Gran Canaria, Tenerife en La Palma, weet Op Pad uit ervaring, koud zijn en een enkele keer zelfs sneeuwen). Toch raden wij aan om juist de zomer te mijden. Waarom? Dat is de drukste tijd, de prijzen van vluchten en accommodaties liggen dan hoger, en het is dan drukker op de wegen. Als beste tijd tippen we daarom de herfst, de lente en de winter, bij voorkeur buiten alle vakanties. De wind wil dan nog weleens waaien, maar hij is zelden koud.
Je kunt (tegen extra kosten) je fiets meenemen in het vliegtuig. Voor een − ietwat gedateerd, maar nog steeds informatief − verhaal over je fiets meenemen in het vliegtuig, kijk hier. Maar wat ook kan: ter plekke een e-bike, racefiets of mountainbike huren. Wie even surft, vindt al snel fietsverhuurders op alle eilanden, met uitzondering van El Hierro.
Hiervoor gaven we al kort aan waarom de Canarische Eilanden een aantrekkelijke fietsbestemming zijn: mooie natuur, lekker eten, prima wegen en fijn weer. Over dat weer hebben het al gehad, en wat de natuur betreft: reken op vulkaankraters, bizar gevormd gebergte, oceaanzicht, drakenbloed-, mango- en amandelbomen, dadelpalmen, bloeiende cactussen, banaanplantages enzovoort. En dat eten? Tja, in vrijwel elk dorp vind je minstens één restaurantje. Waar vegetariërs genoeglijk hun buikje kunnen vullen, maar ze missen dan wel de traditionele visgerechten met gamba’s, papegaaivis en tonijn of een spies van de grill met konijn of geit, al dan niet bereid met olijfolie, knoflook, citroensap of komijn. Desgewenst kan hier een lokaal wijntje bij worden gedronken, of een Tropical- dan wel Dorada-biertje.
Zoals gezegd, mooie asfaltwegen kronkelen op alle eilanden. Het wegennet op de kleintjes La Gomera (ca. 0,7 keer Texel) en El Hierro (ca. 0,5) is echter vrij beperkt. Hieronder geven we tips voor de overige eilanden, zowel voor meerdaagse tochten als voor dagtrips. Weet echter dat je met een route-app (zoals Komoot of Pocket Earth) of goede kaart (zoals de Michelin 125, Îles Canaries, ca. € 9) gemakkelijk een eigen route uitstippelt. Besef hierbij dat je desgewenst twee of drie eilanden kunt combineren door gebruik te maken van veerboten. Bijvoorbeeld Tenerife met La Palma en/of La Gomera. Of Gran Canaria met Lanzarote en/of Fuerteventura. Nog een weetje: automobilisten in Spanje dienen fietsers met een ruime bocht in te halen, hetgeen de Canarios doorgaans keurig doen.
Tenerife (qua oppervlakte ca. 4,5 keer Texel) is het grootste eiland van de Canarische Eilanden. Een topbestemmingen voor zonzoekers, die voornamelijk op het strand aan de zuidkust verblijven. Op de rest van het eiland is het fijn fietsen, behalve voor vakantiefietsers met een voorkeur voor vlakke wegen. Niet voor niets komen ’s winters hier (en op Gran Canaria) profwielrenners trainen. Blikvanger is de Teide-vulkaan, 3.718 meter hoog en daarmee de hoogste berg van Spanje (op de fiets kun je via drie routes tot 2.400 meter komen). Ook de rest van het eiland is verre van vlak. Divers is het wel: langs of door zandstranden, dorre rotswoestijn, subtropisch bos en grillige kliffen kronkelen prima asfaltwegen. Ook vind je er fietsverhuurders, met name in Los Cristianos (van waaruit ferry’s naar La Palma en Gomera vertrekken) en fietshotels van waaruit je dagtochten kunt maken. Met wat puzzelen is een trektocht van een week (of langer) langs B&B-s, pensións en airbnb-adresjes echter ook goed mogelijk, zeker in het laagseizoen. Je kunt dan ook naar de stadjes in het noorden, waar maar weinig toeristen komen.
Meer over deze en andere fietsroutes op Tenerife vind je hier.
Ook Gran Canaria (qua oppervlakte ca. 3,5 keer Texel) staat bekend vanwege playa, patat & pils, maar dit alles concentreert zich vooral aan de warme zuidkust, rond Playa del Inglés. De rest van het eiland kenmerkt zich door honderd tinten groen en schitterende bergwegen, niet voor niets verblijft ook hier ’s winters menige profploeg. Een bergverzet en enige ervaring met fietsen in de bergen heb je wel nodig, wil je hier met plezier trappen. Maar alle moeite wordt beloond, reken op reusachtige cactussen, amandel- en citroenbomen, barrancos (kloven), diep en grillig, fonkelende stuwmeren, dode kraters en bizar basalt, zoals Roque Bentaiga, een heilige rots, en Roque Nublo, oftewel de Wolkenrots en giga-uitzichten. In het bergdorp Artenara vonden wij in een grotkapel het beeldje van een jonge maagd, de beschermheilige der fietsers. Met daarnaast een bedankbriefje van Delgado en Indurain, winnaars van de Tour de France.
Fuertaventura (qua oppervlakte ca. 3,7 keer Texel) is het op één na grootste en minst dichtbevolkte eiland. Bekend vanwege zijn zonzekerheid, witte stranden en – zoals de naam al verklapt – de wind. Surfers (en walvis- & dolfijnspotters) zijn dan ook dol op Fuerteventura, maar fietsers kunnen zich hier zeker ook vermaken. Hoge, groene bergen, zoals op Gran Canaria, zijn er niet, hoge hotels evenmin. Nee, hier vind je rust, ruimte en de al genoemde stranden, naast een ruige westkust met stille, afgelegen baaien en in het noorden lavavelden die je eerder op Mars verwacht. Plus: caférijke dorpjes als oases, halfwilde geiten, wuivende palmen, zinderende heuvels, vergezichten en de Calderón Hondo-vulkaan. Wie even googelt, vindt verhuurders van zowel mountainbikes als e-bikes en race- & toerfietsen. Overigens: vlak zijn de wegen nu ook weer niet, reken op vals plat, golvend asfalt. Net leuk dus.
Meer info over deze en andere routes vind je hier.
Lanzarote (qua oppervlakte ca. 2 keer Texel) is een voor elk wat wils bestemming. Geschikt voor zowel sportieve klimgeiten als − in tegenstelling tot Tenerife, Gran Canaria en La Palma – recreatieve fietsers voor wie al dat klimwerk niet zo hoeft. Net als op het nabijgelegen Fuerteventura heeft Lanzarote goede, vrij rustige wegen, fietsverhuurders (van racefiets tot e-bike) en wil het ook hier nogal eens waaien, vooral ’s zomers en meestal uit het noordoosten. Naast een nationaal park, Timanfayo, rijk aan vulkanen, zijn er bizarre lavavelden, stille stranden, groene valleien met wijngaarden, witgekalkte dorpjes en zinderende zoutvlaktes. Dat fietsers welkom zijn, bewijzen de borden langs de weg met daarop de tekst ‘via ciclista de Lanzarote’. En ja, er zijn ook badplaatsen met hotels en horeca, zoals Puerto del Carmen en Costa Teguise. Maar die zijn zonder hoogbouw en reclameborden, en véél kleiner dan Playa del Inglés op Gran Canaria of Playa de las Americas op Tenerife.
Ook hier geldt: zelf een route uitstippelen is niet moeilijk. Daarnaast kun je bij fietsverhuurders terecht voor routetips of om je in te schrijven voor een tour met een groepje en een begeleider. Toch twee tips:
Meer info over deze en andere routes vind je hier.
La Palma (qua oppervlakte ca. 1,5 keer Texel) ligt ver van de rest en is, naast La Gomera en El Hierro, een van de drie kleinere eilanden. Tegelijk is het een divers mini-continent met unieke flora, een gigantische krater in het hart, de Caldera de Taburiente, en een knusse hoofdstad: Santa Cruz, de knusse hoofdstad, van waaruit Columbus ooit richting Amerika vertrok.
Op Pad maakte een oogstrelende rondrit (400 km) van 1 week, met dag-afstanden van circa 60 kilometer. Voornamelijk over asfalt, golvend en kronkelend, vanuit Santa Cruz naar Los Sauces, Garafia, Hoya Grande (met desgewenst de klim naar de 2426 meter hoge Roque de los Muchachos, op de rand van de krater), Puerto de Tazacorte en Los Canarios. Campings zijn er niet, overnachten kan in pensións en airbnb-adressen. En witte zandstranden ga je ook al niet zien, maar wel diepe kloven, rotstunnels, Tenerife aan de horizon, drakenbloedbomen, een observatorium, 1001 sterren en tal van gastvrije barretjes, goed voor koude cola, hete koffie en heerlijke tortillas.
Meer info over La Palma vind je hier.