De Seine-fietsroute: van Parijs naar Le Havre

Etappe 1: Parijs - La Frette sur Seine

• Afstand: 57 km

Het begint er al mee dat ik een aanpassing voor wil stellen aan de route. Want of je nu Parijs als start neemt (in ons geval) of als finish, in beide gevallen wens je een betere uitgeleide of mooiere laatste kilometers dan de huidige officiële route. Je gaat nu een beetje via de achterdeur Parijs uit of in.

De route start bij de Notre Dame. Je wordt in noordelijke richting langs het bassin de la Villette de stad uitgeleid om bij Ile Saint Denis langs de Seine te komen en die daarna te volgen. De eerste 25 kilometer van de route gaat langs industrie en langs drukke verkeersaders.

Hoe anders zou het zijn wanneer je vanaf de Notre Dame langs het Louvre en de Tuilerieën via Place de la Concorde en dan over de Champs Elysees langs de Arc de Triomph Parijs uitrijdt? Dan richting La Defense en vanaf daar naar links afbuigen om in Chatou de Seine over te steken en die vanaf daar te gaan volgen?

Wij hebben Parijs als vertrekpunt gekozen dus rijden we inmiddels aan de rechteroever langs tennisbanen, de Britisch School en aardige optrekjes met fraai uitzicht over de Seine.

Komoot als navigatie-app is erg nauwkeurig en aan te bevelen. Onze eerste etappe eindigt in La Frette-sur-Seine. Een dorp tegen de helling met een uitzicht om van te dromen.

Etappe 2: La Frette sur Seine - Mantes-la-Jolie

• Afstand: 68 km

Na die dromen ging de route vandaag grotendeels over onverharde paadjes en grindwegen langs de natuurlijke oevers van de Seine. Met temperaturen tussen de 25-30 graden en de bomen tot in het water, is er weinig fantasie nodig om je in mangrovebossen in de tropen te wanen.

Totdat er in Poissy een wegwijzer staat naar Villa Savoye van Le Corbusier. Een onderbreking waard! De villa staat inmiddels op de lijst van UNESCO werelderfgoed en is een prachtig voorbeeld van het ‘nieuwe bouwen’ met gewapend beton in de jaren 20 van de vorige eeuw. Le Corbusier is richtinggevend geweest in het gebruik ervan en zag het als materiaal van de toekomst. Als geen ander was hij in staat om met beton ruimte en licht te verdelen tot een inspirerend samenspel. Critici van zijn werk vinden dat hij de architectuur om zeep heeft geholpen en zielloze stedenbouw heeft doen helpen ontstaan. In Poissy mocht Le Corbusier zijn gang gaan. Naast de opdracht voor de familie Savoye zijn er ook flats en een lyceum van zijn hand te zien. Je komt er langs onderweg naar de villa.

Wie liever een museum bezoekt over insecten, kan de richtingwijzer naar Le Corbusier negeren en wordt enkele kilometers verderop bediend.

We zijn blij met de route-instructies van Komoot want hier en daar ontbreken borden en word je soms over achterafpaadjes geleid van industrieterreinen waarbij je twijfelt of het wel klopt.

Niet vreemd voor een tocht langs de Seine maar dan is bevestiging via de app fijn.

Ons eindpunt voor vandaag betreft een enigszins gedateerd Hotel du Val de Seine in Mantes la Jolie.

Etappe 3: Mantes-la-Jolie - Saint Pierre-d’Autils

Afstand: 55 km

We beginnen de dag met het plakken van een band. Het rijden over grindpaden heeft zijn eerste tol geëist. Gelukkig was het gaatje snel gevonden en konden we weer op weg.

Na de middag arriveerden we in Giverny, waar het huis met de tuinen en vijvers van Claude Monet te bezoeken zijn. Tip: doe dat ‘s morgens bij opening, als de parkeerplaats voor 500 auto’s nog leeg is. Maar een bezoek mag zeker niet overgeslagen worden! Of je nu van impressionisme houdt of niet, de tuinen zijn bijzonder mooi en een kunstwerk op zichzelf. Ook door Monet aangelegd. Een ploeg van 12 mensen heeft het hele jaar een fulltime time baan aan het onderhoud. Een wandeling door de tuinen en langs de vijvers met de befaamde waterlelies brengen het werk van Monet tot leven. Het Japanse bruggetje, de roeiboot, de hangende seringen, ze zijn er allemaal. Ook zijn huis spreekt tot de verbeelding. Zijn atelier ligt erbij alsof hij even op lunchpauze is in de tuin. De schilderijen (althans replica’s) die hij bezat van andere kunstenaars en die hem inspireerden, vullen de wanden en overal in de vertrekken staan verse boeketten bloemen.

Voor wie verder geïnteresseerd is, zijn enorme doeken met de befaamde waterlelies zijn te bewonderen in Museum ‘l Orangerie in de Tullerieën in Parijs.

Nog voor we in Vernon, het doel voor vandaag, arriveren dient zich de tweede lekke band aan. Maar een schilderachtige gite d’etappe met een al even fraaie tuin, maakt alles goed.

Etappe 4: Saint Pierre-d’Autils - Le Bec-Thomas

• Afstand: 84 km

Gezien de weersvoorspelling gaan we met extra water op pad. Het is zondagmorgen en dat is te merken op de weg. We hebben het rijk alleen. Deze etappe gaat door veel slaperige ‘dorpjes-sur-Seine’ en gelukkig ook over veel asfalt. Hoewel dat in de loop van de dag steeds plakkeriger wordt. Het is 33 graden en als we ergens vragen of we onze flessen mogen vullen, krijgen we spontaan gekoeld bronwater mee. In Nederland wil men nogal eens mopperen over de benaderbaarheid van de Fransen maar zowel in Parijs als op het platteland ontmoeten wij vooral veel vriendelijke en behulpzame mensen. Een beetje verdiepen in de omgangsvormen voor je naar Frankrijk gaat helpt!

Dit weer vraagt om een verfrissende duik in de Seine, maar we zien het niemand doen dus besluiten we maar dat dat niet voor niets is. In Parijs worden voorbereidingen getroffen om de Olympische zwemwedstrijden volgend jaar in de Seine te laten plaatsvinden. Er wordt erg lacherig over gedaan, maar het lijkt ze te gaan lukken om de waterkwaliteit voldoende te verbeteren. Dan kunnen we vanaf 2025 een duik nemen in de Seine vanaf Pont Neuf.

We overnachten weer bij erg aardige mensen die zelf ook fietsvakanties hebben gedaan met hun kinderen zo’n 12 jaar geleden. Maar dan wel in Tunesië en Senegal!

Etappe 5: Le Bec-Thomas - St-Martin-de-Boscherville

• Afstand: 69 km

In 1 nacht van 33 naar 20 graden. Dat fietst dan weer heel anders. We zijn nog geen uur onderweg als ik weer een platte band heb. Gelukkig is ook nu weer het gaatje snel gevonden en geplakt maar het is duidelijk dat de investering die Jeannet vorig jaar heeft gedaan in ‘anti lekbanden’, zich terugbetaalt. Ik sta inmiddels met 3-0 achter.

Vandaag worden we door het centrum van Rouen geleid. Weer zo’n kathedraal. Ik heb niks tegen kathedralen en gotiek, maar mijn belangstelling stompt wel een beetje af bij het zoveelste bezoek ervan dus slaan we deze over. Mijn vader appt dat er prachtige glas-in-loodramen te bewonderen zijn. Maar dan zijn we er al 10 kilometer voorbij. De gecultiveerde kades van de haven vonden we een stuk interessanter. Vanaf Rouen is ook te zien dat de Seine vanaf hier in direct contact staat met de zee. De getijden zijn te zien aan de oevers en de zilte zeelucht maakt duidelijk dat onze tocht naar Le Havre vordert. Hemelsbreed is het zover niet meer, maar de Seine kronkelt zich als een slang door het landschap op weg naar open zee.

Etappe 6: St-Martin-de-Boscherville - Corneville-sur-Risle

• Afstand: 71 km

De rit voert vandaag door Parc naturel régional des Boucles de la Seine Normandie. Heb je geen Frans gehad of is het weggezakt, boucles betekent lussen of bochten. Geeft niet hoor, ik heb het zelf ook opgezocht. We redden ons redelijk met de taal. Mijn Frans is beter dan mijn oren dus helaas vraag ik nogal eens om herhaling. En dat wordt dan opgevat dat ik het niet begrijp waarna men spontaan een poging doet om zich in het Engels verstaanbaar te maken. Dat brengt me van de regen in de drup want dan heb ik en slechte oren en moet ik een dusdanig Engels accent vertalen dat we samen in Babylonië terechtkomen. Dus komt de zin ‘Français s’il vous plaît, je suis un pue malentendant’, er tegenwoordig zo vloeiend uit dat men opgelucht lacht en verder ratelt in het Frans.

De echte communicatiestoornissen komen vooral voort uit gedrag dat we niet van elkaar gewend zijn. Zo moet je het niet wagen om op een terras of in een restaurant uit jezelf plaats te nemen aan een leeg tafeltje of aan eentje die net vrijkomt. Daarmee schoffeer je de ober dusdanig dat het voor de rest van de avond niet meer goed komt. Kijk hem aan en erken zijn rol als regisseur van het terras.

En toen ik direct na kloppen op de deur van de conciërge in het flatgebouw in Parijs waarin we een appartement huren, de deur opende, kreeg ik de wind van voren! Hoe ik de onbeleefdheid had om zelf de deur open te doen. ‘Na kloppen dient u te wachten totdat ik de deur voor u open!’

Ik probeerde nog wat met een excuus en glimlach, ‘a Pays Bas...’ ‘C’est pas Pays Bas ici! Vous êtes en France, monsieur!’

En bij de bakker word je met een glimlach geholpen als je niet alleen Bonjour zegt maar madame eraan toevoegt. Als je wat langer in Frankrijk bent realiseer je je dat onze beleefdheidsvormen inderdaad wat lomp en direct zijn.

Pontveren brengen ons wisselend aa de noord- en zuidkant van de Seine door een prachtig landschap met schilderachtige landerijen die hier gelukkig niet strakgetrokken zijn door ruilverkaveling. Bosschages, heggen, boerderijtjes, schuurtjes en bijbehorende runderen. Veel ezels valt ons op.

Etappe 7: St-Martin-de-Boscherville - Le Havre

• Afstand: 79 km.

De laatste etappe voert over heuvels langs het Marais-Vernier met veel karakteristieke vakwerkhuizen met rieten daken en begroeiing op de kruin.

Wanneer we weer afdalen naar het niveau van de Seine doemt de lange en indrukwekkende hangbrug ‘Pont de Normandie’ op in de verte. Als we aan de beklimming ervan beginnen worden we als fietsers geacht over de vluchtstrook te rijden terwijl grote vrachtwagens met minstens 100 km per uur voorbij denderen. We kiezen voor het voetpad. Dat blijkt al spannend genoeg. Je moet je stuur goed vasthouden als vrachtwagens aan je voorbij razen en je door de luchtdruk een ruk aan je stuur voelt.

De laatste 10 kilometer voert over haventerreinen, langs muren van containers en over bruggen en sluizen.

Tot slot door het centrum naar het strand van Le Havre waar we op een terras onze aankomst vieren met oesters en witte wijn.

Vive la France, vive la fiets!