Wandelroute Salkantay Trek

Salkantay Trek

De Salkantay is de hoogste piek in het Vilcabambagebergte, een deel van de Peruviaanse Andes. De naam is afgeleid van ‘sallqa’, dat in de lokale taal (Quechua) ‘ontembaar’  betekent. De berg zelf is 6.271 meter hoog. Zo hoog kom je uiteraard niet tijdens de Salkantay Trek, maar tijdens de meerdaagse tocht heb je wel een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van de Vilcabamba. De Trek is er in verschillende varianten, die meestal vijf of vier etappes beslaan, waarbij je van Mollepata, Soraypampa of Marcocasa naar Machu Picchu wandelt.
Onder wandelaars in Peru staat de tocht vooral bekend als het alternatief voor de Inca Trail: wie daar voor een startbewijs wordt uitgeloot, kiest de limietloze Salkantay Trek. Met zo’n tweede-keus-positie doe je de tocht geen recht, vindt Marlieke van de Klashorst (50). Zij liep de trail in juli van dit jaar, samen met echtgenoot Floris (53) en dochter Fleur (17). ‘We hebben al in prachtige gebieden over de hele wereld gewandeld, van de Alpen tot Alaska, maar deze tocht staat zeker weten in onze top vijf! Het is gigantisch mooi daar.’

Na een paar dagen acclimatiseren begon het gezin aan de tocht. ‘Van hoogteziekte hebben we gelukkig geen last gehad, maar je merkt wel dat je boven de 4.000 meter geen sprintje meer kunt trekken… De eerste dag werden we per bus van Cuzco naar Marcocasa gebracht, op 3.350 meter hoogte. ‘Vanuit daar klommen we naar Umantay, een gletsjermeer op 4.200 meter hoogte. Het tentenkamp voor de eerste nacht waren we toen al gepasseerd – dat lag op 3.900 meter hoogte – maar de beste manier om aan de hoogte te wennen, is om na elke klim weer een stukje te dalen.'
De groep bestond uit vijf hikers (het gezin Van de Klashorst en een Belgische vader en zoon), een gids, een kok en een man die de muilezels begeleidde. ‘We hadden drie lastdieren mee, die de tent en het eten en vijf kilo bagage per persoon droegen. In feite hoefden wij alleen ons dagrugzakje te dragen.’

Na de eerste nacht (‘Behoorlijk koud, tien graden onder nul!’) werd het gezin om 05.30 uur gewekt voor het pittigste deel van de tocht: de beklimming van de 4.600 meter hoge pas. ‘Het was prachtig. Fantastische vergezichten, en een voortdurend veranderend landschap. Boven bij de pas passeer je een gletsjer en waan je je echt in een soort poollandschap. We hadden prachtig weer: zon en een strakblauwe hemel. Na de pas kom je bij elke honderd meter die je daalt in een andere klimaat- en vegetatiezone terecht: zo zakten we langzaam af tot het Andesoerwoud. Daar loop je opeens tussen de lianen en hangen de bomen vol bananen en passievruchten.’

Machu Picchu

‘De verborgen stad’, wordt Machu Picchu ook wel genoemd. Volgens sommige archeologen is deze stad bewaard gebleven, omdat de Spanjaarden hem nooit hebben ontdekt tijdens hun invasie in 1532, maar er heerst nog veel onduidelijkheid over de precieze geschiedenis.
Vanwege de afgezonderde ligging vermoeden de meeste archeologen bovendien dat Machu Picchu geen normale stad was, maar diende als buitenverblijf voor welgestelden. In totaal was er plaats voor zo’n 750 mensen. Na de Spaanse invasie kwamen er geen mensen meer naar Machu Picchu en raakte de stad verlaten. Nadat de Amerikaanse ontdekkingsreiziger Hiram Bingham begin twintigste eeuw een artikel schreef over Machu Picchu raakte het toerisme ernaartoe in opkomst. Sinds 1983 staat de plek op de UNESCO-Werelderfgoedlijst, en jaarlijks trekt de plek inmiddels meer dan een miljoen bezoekers.

Machu Picchu ligt op een hoge steile berg met een rivier eromheen. Wie de Inca Trail loopt, komt direct boven bij de Zonnepoort van de oude Incastad uit; wie voor de Salkantay Trek kiest, arriveert in het dal bij de rivier en logeert daar in het dorp Aguas Calientes – en daar is het tijd voor een welverdiende Pisco sour (een cocktail van citroensap, likeur en geklopt eiwit, een populair drankje in Peru). Om Machu Picchu te bezoeken, kun je dan de volgende dag nog omhoog, te voet of per bus. Van de Klashorst: ‘Dat was voor ons het enige nadeel aan deze route ten opzichte van de Inca Trail. We bereikten aan het einde van dag drie de rivier, en wilden de volgende ochtend naar Machu Picchu. Na drie lange wandeldagen kozen we voor de bus. Maar eigenlijk moet je al in het holst van de nacht in de wachtrij staan om naar boven te kunnen. Gelukkig hadden wij een gids die zo lief was om namens ons een plekje in de rij te bewaken. En zo arriveerden we rond zonsopkomst bij de Zonnetempel.’
Behoefte om de Inca Trail nog te lopen, heeft het gezin niet. ‘Voor geoefende hikers is deze tocht minstens zo avontuurlijk en mooi, hoorden we van diverse kanten. En dat geloof ik graag. Voor onze volgende vakantie zijn we ons nu aan het oriënteren op een heel andere bestemming: de Kilimanjaro!’

Zelf de Salkantay Trek lopen?

Dit moet je weten voor je op pad gaat.

De Salkantay Trek in Peru is een alternatieve route voor de Inca Trail naar de nimmer door de Spanjaarden ontdekte Incastad Machu Picchu, die een onuitwisbare indruk op je achterlaat. De Salkantay Trek leidt je over de 4.600 meter hoge Salkantay Pass, om daarna hoofdzakelijk af te dalen, het Andesoerwoud in, een afdaling die als erg mooi en niet al te moeilijk te boek staat. De trek is minder bekend als de overvolle (en vaak ver van tevoren volgeboekte) Inca Trail, maar volgens velen minstens even mooi. De uitzichten op het traject rond de Mount Salkantay is ongeëvenaard. National Geographic Magazine bestempelde de Salkantay Trek als één van de Top 25 ‘Best Trek in the World’.

Start en finish/aantal dagen: de Salkantay Trek is drie tot vijf dagen lang, afhankelijk van je startplek. Die verschilt, je kunt kiezen voor Mollepata, Soraypampa of Marcocasa. Het eindpunt is altijd Aguas Calientes, aan de voet van Machu Picchu. Hiervandaan kun je de volgende dag, na het beëindigen van de trail, een bezoek brengen aan Machu Picchu.

Zwaarte/moeilijkheidsgraad: De tocht is goed te doen voor de sportieve wandelaar met een goede conditie en bergervaring. De hoogte kan het zwaar maken; rond de 4.000 meter en daarboven kunnen mensen last krijgen van hoogteziekte. Acclimatiseren is daarom belangrijk. Lees meer hierover in dit artikel. De route is niet geplaveid (afhankelijk van het startpunt), en het eerste stuk (richting bergpas en eerste stuk dalend) is een stenig pad. Technisch moeilijk is het niet. Je moet een keer via een boomstammetje over een watertje, maar veel meer is het niet. Wel daal je op gegeven moment vrij steil af, wat natuurlijk vermoeiend is en loop je op een vrij smal paadje langs een forse afgrond. Je moet moeilijk doen om daar in te belanden. Voor mensen met erge hoogtevrees zal dit toch geen fijn stuk zijn. Eenmaal in het hooggelegen nevelwoud is het vrij makkelijk lopen, wel erg warm en drukkend, terwijl het op de pas (en zeker ’s nachts, erg) koud kan zijn.

Navigatie: Er is geen (of nauwelijks) bewegwijzering. Je volgt onverharde geitenpaadjes, die niet moeilijk te vinden zijn. Alhoewel je wandelend in de bergen altijd een verkeerde afslag kan nemen, is de kans daar op gering gezien het aantal mensen dat altijd op de route aanwezig is. Iets lastiger wordt het wellicht naarmate je afdaalt. Je loopt een berg af, komt dan in het hoge nevelwoud, waar je langs een rivier loopt.

Overnachten: De eerste twee nachten over het algemeen in tent. De derde nacht, afhankelijk van waar men logeert, kan dat ook in een hostel (bijvoorbeeld in Santa Teresa). De lodges onderweg zijn eigendom van touroperators en daar kun je dan alleen gebruik van maken als je een georganiseerde reis hebt geboekt.

Beste tijd: half april tot half oktober is het droge seizoen. In april en mei kan het soms nog flink koud zijn, en ook in de andere maanden daalt de temperatuur in de nacht soms tot onder het vriespunt. Overdag kunnen de temperaturen oplopen tot (ver) boven de 20 graden Celsius, zeker in de jungle. In de hoogste delen (de 4.600 m hoge Salkantay Pass) kan sneeuw voorkomen, vooral gedurende het regenseizoen. Januari of februari raden we niet aan.

Georganiseerd: Je kunt de Salkantay Trek ook als vierdaagse trekking bij ons boeken. Je hoeft dan zelf niks meer te regelen. Met de SNP-variant wandel je in drie dagen van Marcocasa naar Aguas Calientes, aan de voet van Machu Picchu. De vierde dag bezoek je deze oude Incastad. Je wandelt in groepsverband onder begeleiding van een Engelstalige gids en een kok en er gaan diverse lastdieren mee voor de bagage. Zelf hoef je alleen een kleine rugzak te dragen.
Bij SNP Natuurreizen kun je deze en andere 'bouwstenen' boeken om zo je eigen reisavontuur in Peru op maat samen te stellen.

Dit artikel en de praktische informatie kwam mede tot stand met hulp van Rik Duijm, touroperator bij Rondreizen Peru. Rik liep in 2004 de Inca Trail, en daarna meermalen de Salkantay Trek.