Wandelen op Jura

Het vuur knappert. Tevreden lepel ik mijn avondmaal naar binnen. Rechts zie ik de waterval met badpoel waarin ik zo-even het geproduceerde zweet van de dag heb afgespoeld. Links staat de tent met daarachter vrij uitzicht op een fenomenale zonsondergang. Om ons heen klinkt het geluid van burlende herten. Het leven wordt niet veel beter dan dit.

Vier dagen geleden kwamen we hier aan. Voor mij de zoveelste trip naar Schotland. Voor Joep is het de eerste. Ik weet wat ik kan verwachten. Voor hem is alles nieuw. Al mijn enthousiaste verhalen en foto’s hebben hem nieuwsgierig gemaakt. Hoe is het om je tent op te zetten in het wild? Om je eigen weg te zoeken, zonder markering of zelfs maar een pad om je in de juiste richting te leiden? We zullen nauwelijks tekenen van menselijke beschaving tegenkomen. Alles wat we de komende week nodig denken te hebben dragen we op onze rug.

Afgelegen

Onze bestemming ligt op nog geen honderd kilometer van Glasgow. Dat wil zeggen: hemelsbreed. We doen er met de bus en twee veerboten bijna een hele dag over om de plek te bereiken waar we een week gaan rondtrekken: Jura. Een eiland voor de westkust van Schotland. Het is dik twee keer zo groot als Texel, maar er wonen nog geen tweehonderd mensen in een paar nederzettinkjes langs de oostkust. De rest van het eiland is leeg, ruig en afgelegen. En dat is precies waarom we hier zijn.

We liften naar het eind van de openbare weg. Vanaf daar volgen we een karrenspoor dat steeds verder vervaagt naarmate we noordelijker komen. Als we een afgelegen boerderij passeren, en daarmee het laatste stukje beschaving achter ons laten, is het pad niet meer dan een smalle strook modder door het veen. We vinden een droge plek om de tent op te zetten. Terwijl de brander het water kookt voor onze eerste droogvoermaaltijd, kleurt aan de overkant van de Sound of Jura het Kintyre schiereiland rood. Meer naar links zien we de noordpunt van Jura die we morgen gaan ronden.

Mooi kampeerplekje

Als we de volgende ochtend de golf van Corryvreckan bereiken, die het noorden van Jura van Scarba scheidt, is ook het modderspoor tussen de graspollen en varens verdwenen. We zijn aangewezen op onze eigen navigatiekunsten. Weliswaar houden we de zee continu aan onze rechterhand, maar het is onmogelijk steeds de kust te volgen. De beloning voor ons geploeter door manshoge varens laat niet lang op zich wachten. Als we om een uitstekende rots heen zijn gelopen, hebben we zicht op onze eerste baai aan de westkust. De rotsige kust maakt plaats voor een wit strand. De helderblauwe zee rolt haar golfjes erover uit. Wat een heerlijke lunchplek. Dat vindt ook een zeearend die boven de baai rondcirkelt, op zoek naar een maaltje vis. De verleiding om ons kampje hier al op te slaan, is groot. Waar vind je nu zo’n mooi kampeerplekje? Twee baaien verder, blijkt als we na een uitgebreide stop toch verder lopen. Het kost ons dik twee uur om de drie kilometer te overbruggen die ons naar dat kampeerplekje leidt. Maar daarvoor krijgen we als beloning wel helder stromend water, een vlak stukje gras, een mooie zonsondergang en herten als buren voor terug.

Droombaai

De volgende ochtend word ik wakker met gezang. Ter ere van mijn verjaardag krijg ik alle felicitatieliedjes toegezongen die Joep in zijn repertoire heeft. Mijn cadeau: gevriesdroogde chocolademousse. Dat zal vanavond goed smaken bij het kampvuur.

We breken ons kamp op en lopen verder naar het zuiden. De kust aan deze westkant bestaat uit baaien met nu weer wit zand, dan weer perfect rond gesleten keien. Daartussen rotsplateaus en steile kliffen met grote hoeveelheden grotten. Waar kliffen ons de doorgang belemmeren lopen we landinwaarts verder. We bepalen zelf onze koers, een pad is er niet. Dat wil zeggen, geen paden gemaakt door mensen. Wel volop dierensporen die ons de weg wijzen door drassig veen en over uitgestrekte keienvelden. Als ergens geen spoor is, blijkt dat simpelweg te betekenen dat er ook geen doorgang is.

We volgen een spoor dat in een afgrond lijkt te verdwijnen. Niets is echter minder waar. Honderden, duizenden geitenhoefjes hebben een beloopbaar paadje uitgesleten naar een baai om van te dromen. Op het keienstrand is genoeg hout aangespoeld voor een fiks vuur. Als we terugkomen van onze sprokkeltocht banjert een otter doodgemoedereerd naar het stroompje dat de baai doorsnijdt. De rotsen rondom de baai vormen een natuurlijk amfitheater, waardoor ’s avonds een koor van burlende herten indrukwekkend rondom ons klinkt.

Whisky en turf

De volgende dagen vormt Jura het decor van een heerlijke wandelweek. Eindeloze vergezichten richting Colonsay en Mull, nieuwsgierige zeehonden, schitterende rotsformaties en heerlijke zandstranden doorsneden door heldere beken onder een immer blauwe lucht kenmerken onze tocht.

De laatste avond nemen we onze intrek in een schuilhutje. In de open haard doet een vuurtje van brokken turf zijn best om te blijven branden. Met een laatste slok ­whisky kijken we terug op de afgelopen week. Kamperen in het wild, wassen in ­ijskoude beekjes, lopen zonder pad, zelfs het eten van instant maaltijden uit een zak droegen bij aan het gevoel van vrijheid. De eensluidende conclusie: een topweek! En daar kunnen de regendruppels die we ­boven ons op het dak horen tikken niets aan ­veranderen.

Praktische informatie

Vanaf het eind van de openbare weg liepen we langs de ­oostkust van Jura naar het noordelijkste punt. Daar houdt het pad op. Langs de westkust liepen we zuidwaarts terug.

Het weer op Jura kan zeer onstuimig zijn. Er zijn geen grote hoogteverschillen. Het zelf banen van je pad en het weer ­kunnen deze tocht zwaar maken. Beken en riviertjes kunnen na hevige regenval te woest zijn om over te steken. Wees er op voorbereid dat je in dat geval lang moet zoeken naar een veilige oversteekplaats, of wachten tot het water gezakt is.

Markering: geen, je zoekt zelf je pad. Overnachten: wildkamperen. Ook zijn er drie schuilhutjes (bothies) waarin je kunt overnachten (www.mountainbothies.org.uk). Op Jura is maar één nederzetting: Craighouse. Hier zijn een hotel en enkele B&B’s. Op het grasveld voor het hotel kun je, tegen een kleine vergoeding, je tent opzetten. Kaarten: Ordnance Survey Landranger 61, Jura & Colonsay of (beter, want gedetailleerder) Ordnance Survey Explorer 355 Jura & Scarba.

Meer wandelinformatie en -tips over Schotland lees hier.

Overige informatie: www.jurainfo.com.