‘De nieuwste gids is net naar de drukker!’ jubelt Paul enthousiast. Die nieuwe gids beschrijft de Zwarte Wouden-route, een fietsroute van Maastricht − via o.m. de Eifel, de Vogezen en het Zwarte Woud − naar Konstanz aan de Bodensee (deel 1) en vervolgens naar Salzburg (deel 2) in Oostenrijk. En Paul, dat is Paul Benjaminse (68), maker en uitgever van 25 fietsroutegidsen. Een man die een dagtaak heeft aan het actueel houden van zijn routes.
Paul: ‘Toen corona piekte was het even wat minder, maar momenteel zijn de voorraden aardig op en krijg ik vrijwel elke dag berichten van fietsers die ergens in Europa onderweg zijn.’ Via e-mails of Facebook sturen ze hem foto’s of filmpjes, bedankjes, complimenten en soms kritiek. Plus − ‘Heel belangrijk!’ − info over omleidingen, opbrekingen, leuke B&B’s, spannende varianten en een niet te missen restaurantje. Vijf herziene gidsen zijn alweer in de maak. ‘Zonder mijn lezers is het ook niet te doen,’ zegt Benjaminse. ‘Alle routes zelf controleren, dat is veel te kostbaar. En daarbij, ik word ook een jaartje ouder hè? Al stap ik nog steeds met plezier op mijn fiets hoor. Afgelopen jaar heb ik grote delen gecheckt van de Ruta Iberica in Spanje en de Vélodyssee langs de Franse westkust. Fietsen is leuk, en mijn werk is dat ook.’
Gevraagd naar de top-3 van zijn populairste gidsen, hoeft Paul niet lang na te denken: ‘De Maasroute, van monding tot bron, of omgekeerd. Dan Fietsen naar Parijs. En vlak daar dan weer achter Fietsen naar Rome deel 1, dus van Maastricht naar Bazel. Die drie, dat zijn mijn warme broodjes.’
‘De Veloroute du Soleil, van Nederland naar de Middellandse Zee, plus de overige twee delen van Fietsen naar Rome, en toch ook wel Fietsen van Amsterdam naar Barcelona. Waarbij ik wel meteen wil zeggen dat de gidsen waarvoor blijkbaar iets minder fietsers enthousiast zijn, zoals De fietsroute door Griekenland en De Groene Ronde van Ierland, mij minstens zo dierbaar zijn. Want ook daar kun je schitterend fietsen, langs zonnige taverna’s aan een knalblauwe zee of door een sprookjesland waar vanuit pubs live-muziek klinkt.’
Paul: ‘Tja, kaartjes maakte ik al als kind van vijf, diep in de vorige eeuw. Waarna ik achtereenvolgens Sociale Geografie, Italiaans en Cartografie ben gaan studeren. Voor dat Italiaans ging ik met een vriend naar Italië, op de fiets. Vonden we geweldig: Europa ontdekken per fiets. In een prettig tempo rol je door een wereld die je vanaf de snelweg nooit te zien krijgt − om van het vliegtuig nog maar te zwijgen. Dorpskerkjes en kroegen, jaagpaden langs rivieren, cappuccino in hartje Mantova of Siena, enzovoort. In plaats van na die reis mijn familie en vrienden thuis te vervelen met bakken dia’s − want die had je toen nog − besloot ik om een fietsgids van te maken, waarmee meteen ook al mijn studies van pas kwamen. Dat werd Fietsen naar Rome, waarvan de eerste versie in 1991 verscheen.’
Die route is inmiddels gefietst door duizenden Nederlanders, van bakkersknecht tot musical-ster en van scholier tot ex-premier. ‘En ik werd fietsroutegidsmaker’, lacht Paul. ‘Al zie ik mezelf soms meer als zo’n jongleur in een circus die een rij bordjes op van die smalle paaltjes draaiende houdt. En er komt dan steeds een bordje bij. Welke route ik nog mis? Een schakel van Parijs naar La Rochelle, aan de Atlantische kust. Meer hoeft echt niet, de rest van mijn tijd steek ik puur aan het onderhoud. Mijn streven is dat fietsers zich onderweg verbazen en verwonderen. En dat je al dat moois ook allemaal in Europa kunt vinden. Als ik dat kan bereiken, ben ik een gelukkig mens.’
‘Tien van mijn routes bestaan nu ook als e-book, die kun je dus op je iPad zetten. Daarnaast denk én hoop ik dat gidsen van papier nog wel even blijven bestaan. Ik vind mijn werk nog steeds hartstikke leuk, en de reacties zijn dat ook. Dat ik lees ik dat iemand zijn vriendin bij aankomst in Venetië ten huwelijk heeft gevraagd. Of dat ik een bedankje krijg van een vader en zijn zevenjarige zoontje, nadat ze samen naar Parijs zijn gefietst. Hoe mooi is dat?’