Milford Sound

Het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland is van ongekende schoonheid. Je vindt er onder andere de prachtige kust van the Catlins, helderblauwe meren, indrukwekkende gebergtes en een bijzondere flora en fauna. Een bezoek aan één van de bekendste natuurwonderen van Nieuw-Zeeland mag niet ontbreken: Milford Sound. Een immense fjord. Gelegen in Fiordland National Park.

Nieuwsgierige Kea

Vanuit Te Anau rijden we de Highway 94 op. Naar horen zeggen één van de mooiste routes van het zuidereiland. Op naar Milford Sound! We stoppen op één van de picknickplaatsen om te ontbijten en genieten van de natuur. Een nieuwsgierige groene vogel kijkt ons van een afstandje aan. Het blijkt een Kea te zijn. Een zeldzame papegaai die in de bergen van Nieuw-Zeeland leeft en zijn naam dankt aan zijn schelle roep: kee-a. Een zeer intelligente vogel. De vogel is vrij brutaal en probeert wat van ons ontbijt mee te pikken.

Spiegelingen en varens

De weg loopt kronkelend door valleien, bezaaid met kleine meertjes en rivieren. Een adelaar vliegt over het weidse landschap. We strekken onze benen bij Mirror Lakes. Het landschap van de Earl Mountains wordt weerspiegeld in het stilstaande water. Een prachtig plaatje.
Naarmate we dichter bij Milford Sound komen, wordt het landschap ruiger en indrukwekkender. We rijden door Cleddau Valley. De donkere bergen met witte toppen zijn omhuld door lage bewolking. Onderweg zien we de enorme hoeveelheden watervallen vanaf de bergen naar beneden kletteren. We bereiken de Homer Tunnel, wat betekent dat we de wereldberoemde fjord bijna hebben bereikt.  Dankzij de Homer Tunnel, die in 1954 is gebouwd, is Milford Sound per weg bereikbaar. We stoppen bij een parkeerplaats waar we lunchen en maken een korte hike naar The Chasm; een kloof met een kolkende rivier. Terwijl we over kleine bruggetjes lopen worden we omgeven door met mos begroeide bomen, rotsen en enorme varens. Glipt daar nou een kiwi weg tussen de bladeren van de varens? Na een relatief korte, maar verrassende, wandeling door dit oerbos stappen we weer in de auto.

Highway 94

De weg naar Milford Sound is even mooi als de bestemming zelf. De Highway 94 kronkelt tussen de bergtoppen door, langs meren en watervallen. Theoretisch gezien kun je in 2,5 uur op de bestemming zijn. Maar het is de moeite waard om de tijd te nemen voor het 120 kilometer lange traject. We stoppen regelmatig om de schoonheid van het landschap in ons op te kunnen nemen. We komen ogen te kort; de in mist gehulde pieken, het eeuwige laagje sneeuw dat in de schaduw van de rotsen blijft liggen en de talloze watervallen.

Watervallen

Even later bereiken we Mitre Peak, een 1692 meter hoge bergtop die uit de zee lijkt te rijzen. Het boegbeeld van Milford Sound. De boot ligt voor anker. We lopen de loopbrug op en worden vrolijk welkom geheten door de enthousiaste kapitein. Het regent hier zo’n 300 dagen per jaar. Maar nu is het wonderbaarlijk genoeg droog. Al blijkt dat we straks kletsnat worden, maar niet door de regen… de tocht door de 16 kilometer lange fjord kan beginnen. Het lijkt alsof de wolken gevangen zitten tussen de immens hoge steile rotswanden. Het heeft iets mysterieus. Door de vele regenval van afgelopen weken is de watertoevoer enorm. Tientallen watervallen kletteren langs de grijze steile rotswanden naar beneden, het diepe donkere water in. We voelen ons klein en nietig in deze overweldigende natuur.

Zeldzame pinguïns

Aan het eind van de fjord varen we de zee op. Plotseling klinkt de stem van de kapitein door de luidsprekers. Er zwemmen twee zeldzame Fiordland-kuifpinguïns op een kleine afstand van de boot. Volgens de kapitein een bijzonder moment. Het is namelijk één van de zeldzaamste pinguïnsoorten ter wereld. We kijken om ons heen en het duurt even voordat we ze hebben gevonden. Maar inderdaad, op zo’n 50 meter afstand van de boot zien we twee kleine kopjes nieuwsgierig boven het water uitsteken. Zo nu en dan duiken ze volledig onder water. In de verte zie ik op een grote grijze rots allemaal bruine stipjes. ‘Ik denk dat dat zeeleeuwen zijn’, zeg ik tegen Jasper. We varen verder en komen dichterbij. Mijn aanname wordt bevestigd. Tientallen zeeleeuwtjes liggen te luieren op de rots. De slapende en lieflijk ogende dieren vormen een sterk contrast met de ruige omgeving. Ze voelen zich helemaal op hun gemak. Dit is hún thuis.

Achtste wereldwonder

Milford Sound is zeker geen bewaard geheimpje. We delen dit achtste wereldwonder met anderen. Maar de natuur blijft zoveel mogelijk ongerept en onaangetast. Zo is er nauwelijks bebouwing te vinden rondom Milford Sound. De locals zijn trots op hun land en streven naar een zo respectvolle mogelijke behandeling van de natuur. Omgeven door de mist, immens hoge rotswanden en bergen vergeten wij de mensen om ons heen. Het voelt toch een beetje als het ‘einde van de wereld’.

Nog onder de indruk rijden we terug richting Te Anau. Het is geen straf om nog een keer op deze weg te rijden. De laagstaande zon werpt een zachte gele gloed over de vallei en de bergen kleuren bruin. We genieten van het landschap bij zonsondergang en kijken uit naar wat dit prachtige land ons nog meer te bieden heeft.