Great Divide Trail deel 2: van Coleman naar Peter Lougheed Provincial Park

MOTTO: Voet bij stuk houden

Hoogtepunten:

• Voet bij stuk kúnnen houden
• Slapen aan een prachtig gletsjer meer zonder iemand in de buurt
• Heldere sterrenhemels en de Melkweg zien
• Bezinnen en reflecteren tijdens de mooiste bergrif wandelingen

Uitdagingen:

• Elke dag minimaal 25 tot 30 km moeten maken
• Door blijven lopen met een pijnlijke voet
• Vele steile beklimmingen met vermoeide benen

Wildlife:

• 1 Grizzly beer
• Elanden
• En de rest wat in de eerste sectie ook voorbij kwam

8 dagen eten mee... mijn backpack is weer ouderwets zwaar. Hoewel het me wederom weer bont en blauw op en om mijn heupen maakt de eerste twee dagen, gaat het wel makkelijker. Bijzonder, hoe snel je sterker wordt. Wat ook snel gaat, is de toenemende behoefte aan (veel) eten. Vol raak ik bijna niet meer. Een kwestie van het doen met wat je hebt. Mijn eten bestaat uit havermout met gedroogd fruit en noten als ontbijt, lunchen doe ik niet echt; ik eet gedurende de dag 2 tot 3 notenrepen en wat gedroogd fruit en chocola, en in de avond vaak een miso soepje voor het zout en een maaltijd bestaande uit ofwel rijstpasta, curry, gedroogde groenten, aardappelpuree, wraps, andere noedels, tonijn enz.

Voor de eerste 2 dagen neem ik aanvullend avocado, wat verse groenten en hard gekookte eieren mee. Tenminste, als het geen vooraf gezonden voedselpakket is. Deze keer heb ik geluk en heb ik wat vers spul kunnen kopen. Het is belangrijk om me goed te voeden; hoewel het gewicht is in m'n rugzak, is het belangrijk om voldoende energie binnen te krijgen en gezond te blijven tijdens zo'n lange trip.

Altijd minimaal 25 km per dag

Ik weet dat deze etappe zwaar gaat worden; voornamelijk vanwege de afstand die ik minimaal dagelijks af moet leggen. Ik wilde niet voor meer dan 8 dagen aan eten meenemen, aangezien ik het anders echt te zwaar vind worden. Dat betekent minimaal 25 km per dag, of het nou een 'makkelijke' of moeilijke dag is. Etappe B leidt me al snel over de meest gevarieerde (en vaak moeilijk begaanbare) terreinen; door vele rivieren, droge rivierbedding, over rotsen, door hoge bosjes en overbegroeid terrein.

De ene dag ben ik na 5 kilometer al kapot, de andere dag lijk ik wel te vliegen en loop ik zo 32 kilometer met 4 zware beklimmingen onderweg. Ik dartel met een tevreden glimlach op mijn gezicht door open bergvlaktes vol bloemen, bijen en kleine dieren. Op die momenten is alles in balans en perfect.

Hoogtepunt blijft het lopen over een bergrif; wat een beloning na een beklimming om soms kilometers lang over de bergen te lopen. Alles om me heen is vredig, rustig en ik geniet van de stilte en het uitzicht. Ik besef me dat ik dit eigenlijk in het leven ook wel wat vaker mag doen: in plaats van altijd maar hard werken en omhoog klimmen om een doel te bereiken, soms ook genieten van het uitzicht als je eenmaal boven bent.

En toen was er een Grizzly beer

Andere hoogtepunten zijn het zien van een Grizzly beer op de tweede dag, hij steekt het pad over op veilige afstand, wat een imposant dier!

En op de zesde dag, na een lange maar goede dag lopen en veel klimmen en dalen, eindig ik bij een prachtig gletsjer meer tussen de bergen. Het is duidelijk een verzamelplaats voor allerlei dieren; er zijn pootafdrukken zichtbaar van wolven, elanden, herten, zwarte beren en vele vogels. Zo bijzonder! Mijn tentje staat zo'n 50 meter van het meer af en 's nachts word ik wakker van het plonzend geluid van een groep dieren (ik vermoed herten) die door het water rennen. Dichter bij de natuur kun je bijna niet zijn en ik voel me een intens gelukkig en tevreden mens.

Ik ben veel alleen deze etappe, een paar keer kom ik Char tegen, een vrouw die alleen deze etappe loopt, maar naast een praatje, grap en een grol als we elkaar passeren, loop ik verder alleen. Ik geniet. Alles gaat op een langzaam tempo doordat je loopt; je ziet de omgeving langzaam veranderen, de dag gaat rustig voorbij en ik leef meer en meer met de natuur. Het alleen zijn brengt ook met zich mee dat ik praat tegen de vele grondeekhoorns, vogels, vlinders en alles wat voorbij komt. Vaak lach ik om mijn eigen (klunzige) acties. Als iets even tegen zit, (de weg kwijt, het zwaar hebben enz) lukt het me vrij makkelijk om mezelf op te peppen. Vaak heb ik de gekste liedjes of zinnetjes in mijn hoofd, zoals "There must be some kind of way outta here" van Jimi Hendrix, als ik geen idee heb hoe ik een bepaald gebied moet doorkruisen. Ik verveel me nooit en heb vooralsnog ook geen last van het alleen zijn. Sterker nog; het geeft me vertrouwen en een enorm gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid.

Deze trip is geen modeshow

Als het terrein erg nat is door bijvoorbeeld de dauw op bosjes in de morgen, of bij een steile beklimming waar veel gruis in je schoenen kan komen, doe ik mijn gaiters aan. (Soort beenkappen ter bescherming van je onder benen bij regen, sneeuw, begroeide paden et cetera) Het ziet er niet uit, deze trip is sowieso geen modeshow zullen we maar zeggen, maar ik voel me fantastisch en net een berggeit.

Er lijkt een trend zichtbaar in hoe ik me gedurende de dagen voel. Net als in Sectie A, is dag 1 en 2 naast genieten ook vooral afzien in verband met de zware rugzak. Dag 3 is verlichting voelbaar maar zijn mijn benen nog wat moe van de eerste 2 dagen. Vanaf dag 4 voelt de rugzak comfortabel en gaat het lopen voelbaar makkelijker. Dag 5 en 6 vlieg ik. Dag 7 heb ik alleen maar honger. (Ik droom zelfs over eten!) En dag 8 verlang ik alleen maar naar een douche. Primaire levensbehoeften.

Na wat extra kilometers op de laatste dag doordat ik meerdere malen verkeerd loop, arriveer ik aan het eind van de middag bij het eindpunt. Ik krijg een lift naar het visitor centre die 15km verderop ligt en waar mijn voedselpakket op me ligt te wachten. Verder is er niks hier; geen dorp, mobiel netwerk, of andere faciliteiten dus een dagje rusten op een basale camping.

Ik voel me nog steeds erg goed en ik loop, ondanks mijn voetblessure die maar niet over wil gaan, als een kieviet! Ik ben uiteraard moe maar vooral voldaan.

Op naar Section C!

"Happiness
More or less
It's just a change in me
Something in my liberty"
The Verve - Lucky man