Over vier tieners die dwars door Europa fietsten

De eeuwige zon

We zijn in Grense Jakobselv, een nederzettinkje aan de monding van de rivier de Jakobselva. Die rivier markeert de grens tussen Rusland en Noorwegen. We fietsen door een prachtig landschap; kale stenige heuvels begroeid met mos. Afgezien van enkele minidorpjes voelt het als het einde van de wereld, zeker in Grense Jakobselv, waar je Rusland kunt zien liggen en er af en toe een militair voertuig langsrijdt. Het landschap is ongelooflijk mooi en vooral heel smetteloos en schoon. We zetten onze tent op vlakbij de Barentszee en vallen in slaap met op de achtergrond het kabbelende zeewater.

Wij hebben heel veel zin in onze tocht, maar in Scandinavië zullen we ook uitgedaagd worden. Bijvoorbeeld door muggen, regen, kou en de afzondering van de bewoonde wereld die we zullen ervaren. Heel toevallig zijn er in Grense Jakobselv net twee fietsers die al vanuit Zuid-Portugal komen, zij geven ons tips en met die in onze zak gestoken beginnen we écht aan onze reis.

Waar we de avond van onze eerste échte dag het geluk hadden op een shelter te stuiten die ons beschermt tegen de regen, moeten we aan het einde van de tweede fietsdag na behoorlijk wat bikkelen op zoek naar een slaapplek. We fietsen de hele dag op de weg, de Finse toendra is interessant en zeker bijzonder, maar we worden iets minder geprikkeld door natuur dan op de vorige dagen. We belanden op een grasveld vijftig meter van de weg vandaan. Als kers op de taart worden we verrast door een enorme zwerm muggen. We zwelgen allemaal een beetje in ons eigen verdriet en vragen ons af waar we in hemelsnaam aan begonnen zijn en waarom we niet in Zuid-Europa zijn. Vanochtend waren we nog in extase toen we bij de supermarkt waren en nu is iedereen terneergeslagen. Zo zie je maar hoe alles zomaar in een keer kan omslaan.

Gelukkig kunnen we ons de dagen hierna weer herpakken. We schaffen een apparaatje aan dat een schild om ons heen creëert tegen de muggen. Dat helpt al snel om weer een stuk gelukkiger te worden. Het is natuurlijk ook gewoon heel belangrijk om je door de slechte momenten heen te vechten, want er komt altijd wel weer een lichtpuntje. 

Op huttentocht

Een mooi voorbeeld daarvan presenteert zich een paar dagen later. We banen ons een weg over de gravel highway in Finland, vanaf Pokka (waar de koudste temperatuur in Finland ooit gemeten is), tot een dorpje vijftig kilometer verderop. Daarna gaan we niet van gravel op asfalt, we van gravel op heel los grind, redelijk grote stenen vormen de ondergrond. Waar twee van ons een heavy duty mountainbike achtige fiets hebben uitgekozen, fietsen de andere twee op standaard toerfietsen. Zo is deze ondergrond voor iedereen een... andere ervaring. Het regent en dus zijn we vies en nat, maar we eindigen de lastige dag in een volledig afgesloten hut in een bos zonder bereik. We steken het helemaal op naar saunatemperatuur en drogen alle kleding en onszelf op. Zo eindigt een lastige dag toch nog met vier voldane fietsers.

Van regenachtige ontberingen tot onverwachte ontmoetingen

We hebben tot nu toe geen enkele dag gehad zonder regen sinds de dag dat we wegfietsten uit Kirkenes richting Grense Jakobselv, dag 0. Daarnaast is het ook nog eens kouder geworden, we hebben het dan over temperaturen rond de 12ºC. De tenten zijn inmiddels doorweekt en onze kleren ook. We besluiten de trein van Gällivare naar Östersund te nemen, een stuk zuidelijker. Dit geeft ons ook de mogelijkheid nog een detour in Noorwegen te maken. We plannen niet te veel vooruit en voor nu is onze voornaamste deadline dat we over ongeveer twee weken in Oslo willen zijn. Dit geeft ons veel rust en we mogen een relaxt tempo hanteren. Dat doen we dan ook gerust en zo belanden we in veel mooie natuur op mooie paadjes in de Zweedse bossen. 

Van ploeteren over onverharde paden waar we een dag doen over 50 km tot een ander extreem. Nabij het dorpje Lilhärdal ontmoeten we Tony, een Australiër die dezelfde route als ons fietst, die we door het nemen van de trein hebben ingehaald. We ontmoeten hem een ochtend waarop hij al sinds 6 uur wakker is en wij om 11 uur nog aan het inpakken zijn. Hij lacht ons uit en fietst door. Maar wie het laatst lacht, lacht het best, want wij hebben hem ergens op een of andere manier ingehaald en de volgende dag komen we hem weer tegen als we eventjes een derailleur aan het bijstellen zijn langs de weg. Hij helpt ons met een tand die net iets groter is waardoor het net iets beter gaat en vervolgens fietsen we gezamenlijk door.

Wie had dat gedacht vanochtend, dat we vandaag een reisgenoot zouden hebben. Bij de lunchpauze hebben we al vijftig kilometer achter de rug wat voor ons schema in principe genoeg is, maar Tony inspireert ons en we fietsen vandaag volgens zijn schema. We fietsen in totaal wel honderdveertig kilometer en komen aan op een plek met allerlei shelters en veel gratis brandhout. Dat is wel wat fietsen in Scandinavië aantrekkelijk maakt. De hutjes en shelters maken alle regen en de kou enigszins goed. Je kunt via de website ‘camp wild’ makkelijk iets vinden op de route.

Norsk skjønnhet

We nemen afscheid van onze metgezel en fietsen in een paar dagen naar Oslo waar een van onze moeders op vakantie is. Zij neemt ons mee naar Bergen waar ze ons afzet, vanaf daar fietsen we naar Göteborg. We zijn eindelijk uit de groene tunnel van Zweden en zijn heel erg toe aan de verandering van het landschap. Eerst maken we kennis met storm Hans, waardoor we enigszins gedwongen een lodge boeken voor een nachtje om te schuilen. In Noorwegen is het netwerk van gratis hutjes namelijk iets minder goed ontwikkeld. Na een stormachtige dag in de shelter komt zonneschijn en zo fietsen we in de zon met af en toe wat regen over en langs de fjorden naar Voss. Vanuit Voss fietsen we naar de Rallarvegen.

De Rallarvegen is een ruig fietspad tussen Flåm en Haugastøl. Volledig afgezonderd van autoverkeer en midden in de prachtige natuur. Kale bergen, meren, restjes sneeuw in augustus en gletsjers in de verte. Dit spectaculaire landschap maakt nog meer indruk op ons omdat we de eentonigheid van Zweden en Finland gewend waren.

Die Deutsche Schönheit

Na meer dan een maand fietsen door het groene en desolate Scandinavië vervolgen we onze Europatour met als volgende bestemming: Duitsland. De oplettende lezer heeft misschien door dat Denemarken niet benoemd is, want mijn moeder heeft ons opgepikt in Noord-Denemarken op de terugweg van haar eigen camperreis. Daarom zijn we vrijwel gelijk na het Zweedse Göteborg in het Duitse Hamburg beland. Het is voor ons wel even wennen om met onze niet al te frisse kampeerkleding de bewoonde wereld te betreden. De afgelegen stukken uitgestrekt bos worden vervangen door een meer bewoond gebied met overal wel een klein dorpje. Dit heeft zeker ook zijn voordelen, de ongekende honger van vier achttienjarige fietsfanaten kan iets meer bevredigd worden. In Scandinavië is het namelijk flink wat plannen om elke keer genoeg voedsel bij ons te hebben. 

Wat ons ook gelijk opvalt aan Duitsland: de vriendelijkheid van de mensen! Elke dag maken we wel een leuk praatje met een vrolijke kassamedewerker of een nieuwsgierige campinggenoot. Die vriendelijkheid gaat verder dan een kort gesprek; via het online platform warmshowers zijn er namelijk allerlei andere fietsreizigers die ons verwelkomen om gratis te komen logeren in hun huis. Dit is niet alleen een fantastische deal voor ons als primitieve reizigers op een budget, het is ook een geweldige manier om onze mooie verhalen en onze passie voor fietsen te delen met anderen! Zo komen wij onder andere in contact met Jessika en Martin, een warmhartig Duits koppel uit Hannover, dat samen ook flink wat fietsavonturen heeft beleefd. Dat valt gelijk te merken aan hun indrukwekkende fietsgarage met maar liefst twee ligfietsen, drie racefietsen, een bakfiets en drie tandems! De geweldige reisverhalen vliegen ons om de oren en we kunnen na weken op een matje geslapen te hebben weer eindelijk in een echt bed liggen!

Vanaf Hannover trappen we door naar Keulen waar we de goed aangegeven Rijnroute besluiten te volgen. Het is heerlijk om even wat dagen niet te hoeven navigeren; als de Rijn nog in zicht is, zit je op het goede spoor! Als je van wijn houdt valt er langs de Rijn een hoop te beleven, zo kunnen we af en toe een trosje druiven plukken van de ver uitgestrekte wijnranken en krijgen we in Alsheim, een van de vele pittoreske Duitse dorpjes, een interessante rondleiding van een wijnboer. 

Ruigheid en rust

Na welgeteld 65 dagen zijn we dan eindelijk aangekomen in Frankrijk. Na alle verschillende natuurgebieden, uitdagingen en impressies voelt onze eerste dag in Noord-Noorwegen alweer als eeuwen geleden! Gelukkig zijn we na al die fietsdagen fit genoeg om het fysiek pittige Zuidoost-Franse landschap te kunnen trotseren. De Jura en de Vogezen zijn namelijk prachtige Franse berggebieden waar je flink wat moet klimmen om bij de mooiste plekken te komen. Naast indrukwekkende uitzichten belonen deze berggebieden ons ook met een fijne stilte en rust. Er zijn hier veel afgelegen bergpaadjes die goed met de fiets te bereiken zijn, maar waar toch geen ander mens te bekennen is. De Jura staat ook bekend om zijn wilde dieren. Zo zien we regelmatig vosjes, uilen, herten en verschillende roofvogels. De door ons uitgestippelde route is niet altijd even goed begaanbaar, we moeten af en toe flink ploeteren door de modder om naar onze camping of wildkampeerplek te komen, maar dat mag de pret niet drukken! Er zijn inmiddels al genoeg uitdagingen getrotseerd om te weten dat we ons hier ook wel doorheen slaan. 

Bovendien helpt het vooruitzicht van de warme Franse kust ons erg om langere afstanden dan normaal af te leggen. Zeker vanaf Lyon lukte het ons goed om de vaart erin te houden. De rivierroute langs de Rhône bevat namelijk prachtige natuur en is zeker de moeite waard als je van plan bent in dit gebied te gaan fietsen. Vanaf Lyon heeft alles een mediterraans gevoel: de bergen zijn minder begroeid, de zon schijnt permanent op onze bol en we hebben eindelijk dagenlang geen druppel regen. De Zuid-Franse steden liegen er ook niet om. Valence, Avignon en Montpellier zijn alle drie karakteristieke middeleeuwse steden die je mooi kunt bezoeken op de fiets. Hoewel de Franse kustlijn voor ons toch een tikkeltje toeristisch is, kunnen we alsnog genieten van dit gebied. De verleiding om op het strand te wildkamperen kunnen we dan ook niet weerstaan. Zolang je accepteert dat alles wat je uit je fietstas haalt wordt overspoeld met zand is dit zeker aan te raden!

De laatste dagen

Hoewel er ooit plannen waren om naar Portugal te fietsen, is het eindpunt tijdens het verloop van de reis toch veranderd naar Barcelona. Er staat ons nog slechts één obstakel te wachten: de Pyreneeën! In twee dagen komen we aan  op de top van een van de vele passen van dit spectaculaire berggebied. Het aantal vreemde blikken dat we krijgen van automobilisten die ons passeren valt niet meer bij te houden. Ik kan ook niet ontkennen dat dat deze reis ook wel wat leuker maakt; weten dat je iets bijzonders doet. Iets dat mensen fascineert.

Het klimmen van de Pyreneeën in de laatste fietsweek is een geweldige afsluiter van de reis. We kunnen het daarom ook niet laten om ons hoogste punt tot nu toe te overtreffen. Waar ons hoogste punt eerder in Noorwegen lag, ligt dat nu in het Spaanse natuurgebied Montseny. Het fijne aan dit gebied is dat er alleen maar Spaanse toeristen zijn, het heeft daarom een fijn en authentiek gevoel. Ons vegetarische dieet, dat wij de hele fietsreis hadden aangehouden, wordt hierdoor even doorbroken. Je kunt Spanje natuurlijk niet verlaten zonder de onwijs smaakvolle ham en zorgvuldig bereide stukjes vlees te proeven - een geweldige beloning na een lange fietsdag! In Barcelona sluiten we de reis volwaardig af, de fietsen worden teruggestuurd en we kunnen nog even twee dagen uitrusten in de Catalaanse hoofdstad.

Tot slot

Het grootste avontuur van ons leven, dat hebben wij zojuist afgerond. Door de telkens verrassende natuur, alsmaar boeiende cultuur en de nooit te vergeten verhalen kijken wij zeer voldaan terug op deze reis. Hoewel niet iedereen in de gelegenheid komt om bijna drie maanden op fietsreis te gaan, is het zeker mogelijk om een stuk van onze route te fietsen! Of je wilt koukleumen op de Rallarvegen, of wilt wegbranden onder de brandende zon van de Pyreneeën, er zijn weinig stukken van deze fietsreis die zullen teleurstellen. Wij zouden deze onvergetelijke tocht in ieder geval zeker overdoen!