De 10 meest opvallende berghutten
Lang stond het begrip ‘berghut’ gelijk aan Spartaanse optrekjes en spijkerharde slaapplekken. Maar stijl, comfort en creativiteit winnen rap terrein in het hooggebergte. We selecteerden de 10 meest opvallende berghutten.
1. Skuta, Slovenië
Architectuurliefhebbers hebben het doorgaans maar makkelijk. De meeste trekpleisters kun je op je slippers aan elkaar sloffen. Maar wie dit stijlvolle stulpje wil bezoeken, zal toch echt de bergschoenen moeten aansnoeren voor een flink potje doorbijten. Deze oogstrelende berghut ligt een kleine 300 meter onder de top van de Skuta (2.539 meter), een van de kroonjuwelen van de Kamnische Alpen. Het ontwerp komt uit de koker van het Sloveense architectenbureau OFIS, in samenwerking met wat knappe koppen van de Harvard universiteit. De hut is opgebouwd uit drie delen: een kookruimte, een slaapvertrek en zelfs een knus woonkamertje. In totaal kunnen er acht gasten blijven tukken. Vanachter het driedubbele glas – bestand tegen de sterkste windstoten – is het heerlijk wegdommelen.
2. Monte Rosa hütte, Zwitserland
Qua uitzicht hebben gasten nooit iets te klagen gehad in de 2883 meter hoge hut van Monte Rosa. Als je er ooit al raakt uitgekeken op de Matterhorn, kun je je nog uren vergapen aan de fonkelmooie Gorner, Grenz en Monte Rosa gletsjers. Het gebouw zelf bleef echter steeds meer achter bij het vijfsterrenpanorama. Het dak lekte. Er zat schimmel op de muren. BOEM! In 2011 blies het Zwitserse leger het hele kot dus maar gewoon aan splinters. Inmiddels is er een hightech hut herrezen die volledig is aangepast op de wensen en mogelijkheden van de moderne tijd. Dankzij zonnepanelen voorziet het gebouw grotendeels in zijn eigen energiegebruik. En zelfs het plaatselijke smeltwater wordt opgevangen om her te gebruiken. De weg ernaar toe gaat gelukkig nog wel op de ouderwetse manier. Met een auto of skilift is de Monte Rosa hütte niet bereikbaar. Wie een van de 120 slaapplekken wil bemachtigen, moet eerst minstens drie uur door de Walliser Alpen buffelen. Allerminst een straf.
3. Antoine, Zwitserland
Nee, dit is geen zwerfkei. Kijk, maar eens goed. Mooi raampje, hè? Dit soort accommodaties krijg je wanneer je de knettercreatieve architecten van het Zwitsers Bureau A iets te lang met hun neus in de geestverruimende berglucht laat rondsnuffelen. Antoine is een volstrekt unieke berghut bij Verbier, die enkel onderdak biedt aan één gast. Op amper vier vierkante meter is er niet alleen plaats gemaakt voor een uitklapbaar bed en dito eettafel, maar kun je zelfs zonder brandgevaar een openhaardje aanzwengelen. De naam Antoine is een ode aan de Zwitserse schrijver Charles-Ferdinand Ramuz. In zijn roman ‘Derborence’ beschrijft hij hoe de gelijknamige hoofdpersoon wordt verzwolgen door een modderstroom en zeven weken lang weet te overleven onder het puin.
4. Tubakuba, Noorwegen
In Noorwegen kom je zelfs op de ruigste bergpas wandelaars tegen die vrolijk met hun kinderen op pad zijn. Toch zouden nog veel meer ouders met hun kroost de natuur in moeten trekken, vinden de stadsbestuurders van Bergen. Vandaar dat ze studenten van de plaatselijke architectuurschool vroegen om een kindvriendelijke berghut te ontwerpen voor het hele gezin. Het resultaat is de Tubakuba, een oogstrelende blokhut die sinds zes jaar de flanken van de Fløyen siert. De wanden zijn geblakerd volgens de Japanse shou sugi ban brandmethode, waardoor schimmels geen kans krijgen en de hut zelfs tegen eventuele bosbranden is beschermd. Maar het is vooral de eigenzinnige entree – geinspireerd op het mondstuk van een tuba – dat bergwandelaars bijna letterlijk naar binnen lijkt te zuigen. Eenmaal opgeslokt wacht binnen een sterk staaltje Scandinavisch minimalisme. Je slaapzakken en maaltijden moet je dus zelf meenemen. De sleutel is gratis af te halen op het gemeentehuis.
5. Seethalerhütte, Oostenrijk
Al in 1929 timmerde men bovenin het Oostenrijkse Dachsteingebergte – op de grens tussen de deelstaten Steiermark en Oberösttereich – een eenvoudige alpenhut in elkaar. Maar op 2740 meter hoogte hebben de elementen het voor het zeggen. Als de wind ’s nachts niet de spijkers uit het dak trok, kon de sneeuw zomaar de hele voordeur bedelven. Tijd voor een grondige renovatie dus. In 2018 zwaaide de Seethalerhütte 2.0 zijn deuren open. Het nieuwe gebouw biedt niet alleen onderdak aan meer bezoekers – 22 gasten om precies te zijn – maar staat ook meer dan ooit zijn mannetje in de grillige weersomstandigheden. Het nieuwe gebouw is stevig verankerd in de bergwand, zodat smeltwater het fundament niet langer doet afbrokkelen. Vanwege het schuine lijnenspel blaast de wind gevallen sneeuw bovendien automatisch van het dak af. En zelfs als er een metersdik sneeuwpak valt, kan de hut ’s winters openblijven dankzij een slimme entree op de tweede verdieping.
6. Bivacco Gervasutti, Italië
Ze wilden een keer iets anders, de klimmers van de Italiaanse Alpinisme Club. Laat dat maar aan de ontwerpers van architectenbureau Leap over. Na een kleine hoogtestage krabbelden ze in een handomdraai deze futuristische berghut op papier. De hut laat zich nog het best omschrijven als een reusachtige lippenstift die in een Mart Smeetstrui is gewurmd. Een modulair hutje is het; in drie delen ingevlogen door een helikopter en eenmaal terplaatse domweg in elkaar geklikt. Missen doe je hem niet gauw: wie vanuit het Val Ferret richting de duizelingwekkende Grandes Jorasses klimt, ziet de bonte koker al van kilometers afstand liggen op zijn rotsige uithoek van de Fréboudze gletsjer. De hut heeft ruimte voor 12 gasten. Je moet alleen niet bang zijn aangelegd: de coole cliffhanger hangt vervaarlijk over het randje, op 2835 meter hoogte. Maar met hoogtevrees heb je sowieso niets te zoeken in het Mont Blanc massief.
7. Bivacco Luca Vuerich, Italië
Vraag een kleuter om een schuilhut te tekenen en dikke kans dat je een driehoek krijgt zoals de Bivacco Luca Vuerich. Maar wie een nachtje mag blijven tukken in deze bivacco in de Julische Alpen, ziet met eigen ogen dat architect Giovanni Pesamosca wel degelijk oog heeft voor eigentijdse schoonheid. Meneer trommelde zijn halve kennissenkring op om alle ingevlogen prefab panelen en planken in elkaar te schroeven. Binnen een dag zat de klus erop, en was de berghut klaar om acht bezoekers te ontvangen. De hut is vernoemd naar een Italiaanse klimmer die al op 34-jarige leeftijd zijn leven verloor. Slaapwandelaars zijn gewaarschuwd. Genesteld op een duizelingwekkende bergkam, de 2531 meter hoge Foronon del Buinz, leent de hut zich niet bepaald voor nachtelijke omzwervingen.
8. Schwarzensteinhütte, Italië
Er zijn berghutten die je in een dag in elkaar schroeft. En er zijn accommodaties zoals de Schwarzensteinhütte, een hypermodern onderkomen waar bijna drie jaar aan geklust is. Niet vreemd, gezien het feit dat al het bouwmateriaal eerst naar 3026 meter hoogte moest worden gezeuld. Maar het resultaat mag er zijn! De Schwarzensteinhütte een berghut noemen is alsof je Lionel Messi omschrijft als een aardige voetballer. Dit is niet alleen de hoogste slaapplek in de Zillertaler Alpen – slechts 200 meter over de grens, aan de Italiaanse kant – maar ook met afstand de mooiste. De buitenkant is gehuld in glimmend koper dat met de jaren de tinten van het omringende gesteente zal moeten aannemen. De binnenkant is een verstilde symfonie van blank dennenhout. En dat alles maar liefst zes(!) verdiepingen op elkaar gestapeld. Spartaans overnachten is er niet bij. In de sfeervolle slaapkamers is ruimschoots plek voor vijftig gasten, die ook nog eens douches, toiletten en droogkamers tot hun beschikking hebben. Maar de grootste troef blijft het imposante 360-graden-uitzicht. Bij helder weer tel je de toppen van de Hohe Tauern tot de Dolomieten.
9. Refuge du Goûter, Frankrijk
Je vraagt je af hoe ze de klus in hemelsnaam geklaard hebben, die handige lieden van architectenbureau Groupe H. Wie vanuit het bergstation Nid d’Aigle – nabij Chamonix – het Mont Blanc massief intrekt, mag sowieso zijn borst natmaken. Maar wie op 3835 meter hoogte ook nog eens een slaapplaats in elkaar moet zetten voor 120 gasten, staat helemaal voor een uitdaging. Alleen al voor de buitenkant van de hut moesten 128 panelen van roestvrijstaal aan elkaar worden gelast. Maar onder die glinsterende winterjas zijn tal van slimme snufjes verstopt om deze laatste schuilplaats onder de top van de Mont Blanc zo duurzaam mogelijk te maken. Zelfs het ventilatiesysteem wordt automatisch aangepast aan het aantal gasten. Hierdoor hoeft de thermostaat niet onnodig te worden opgekrikt, maar wordt de hut allereerst verwarmd door de lichaamswarmte van de aanwezigen.
10. Breitenkopfhütte, Oostenrijk
Als je de Breitenkopfhütte überhaupt weet te vinden – weggestopt in de Noordelijke Kalkalpen van Tirol – zou je met je hand over het historische hout willen aaien en hem lieve woordjes willen influisteren. ‘Nog even volhouden, oude vriend. Ze kunnen je elk moment bevrijden.’ Al bijna honderd jaar zit de antieke schuilhut ingeklemd onder een reusachtige rotspuist in het Miemingergebergte. Lokale mijnwerkers nagelden ooit de eerste planken aan elkaar. En nee, sindsdien is het er niet veel moderner op geworden, daar op 2040 meter hoogte. De Breitenkopfhütte is daarmee een beetje een vreemde eend in deze bijt. Maar je kunt het ook mooi noemen, zo’n antiek ieniemienie-hutje, officieel bestempeld als het kleinste optrekje van de Deutschen Alpenvereins. Wie niet vies is van een nachtje löffeltje-löffeltje, kan met vijf anderen overnachten. Hutjemutje, dat wel.
Blijf op de hoogte
Ontvang iedere twee weken tips en inspiratie over de mooiste bestemmingen in je mailbox.
