BAM, daar gaan we bijna. Het enige rotsblok tot dusverre bevindt zich exact onder onze kajak (of kano, daarover later meer) en met het nodige kunst- en vliegwerk houden we de boel nog net droog. Roger en ik gaan de komende 60 kilometer een deel van Letland beleven vanaf het water. Als onervaren globetrotters trotseren we de Gauja. Natuur versus avontuur.
OK, focussen nu. Karina had het nog zo gezegd: “You must read the water, don’t worry, it’s not so difficult”. Let op de ondiepe stukken, het water is daar lichter van kleur. “Be carefull for the rocks and trees”. Rotsen en bomen liggen als alligators net onder het wateroppervlak te wachten tot argeloze peddelaars hun focus verliezen. Om dan toe te slaan. En dan zijn daar de ‘Sinkholes’, een soort drijfzand waar weleens mensen in verdwijnen. Oeps, zei ze dat echt? “Yeah, but don’t worry, just don’t panic and you’ll be fine”. De komende dagen zijn we met de kajak onderweg van Ramnieki naar Sigulda.
Karina dus, een goedgemutste dertiger, type ‘niet lullen maar poetsen’ is de eigenaresse van Camping ‘Siguldas Pludmale’, de strandcamping in het stadje Sigulda. Deze outdoor-hotspot bij uitstek ligt in de zuidwesthoek van het ‘Gauja National Park’ op ongeveer 50 km van hoofdstad Riga, Letland. Ze heeft een jaar studie in Oklahamo meegemaakt en spreekt daardoor vloeiend Engels. Het enige struikelblok blijkt kajak en kano te zijn. In onze beleving is een kano zo’n ding met dubbele peddels met een wat gestroomlijnder uiterlijk en de kajak de wat stoerdere variant met enkele peddels. Karina is hier duidelijk in: “Only Dutch people think this way, crazy Dutch people”. We nemen de stoere variant, al is het alleen maar vanwege de grootte. Onze kampeerspullen en proviand moeten mee, een overnachting ‘into the wild’ heeft in ons geval wel wat voeten in de aarde.
Met de flinke 4WD van Karina en de kano (vooruit, als Karina wil dat het een kano is vind ik het best) strak op het dak gebonden hobbelen we over de deels onverharde wegen naar Ramnieki, ons startpunt van de reis. Maar niet voordat we Cēsis hebben gezien, met zijn middeleeuwse burcht als hoogtepunt. Het verhaal wil dat hier de Letse vlag vandaan komt. Een Letse leider kwam om tijdens een veldslag en werd in doeken gewikkeld.
Door het bloed kleurde de doeken rood, het midden bleef wit. Karina vertelt ons ook dat het woord ‘Pils’ kasteel betekent in het Lets. Dat verklaart wel de vreemde gezichten toen we gisterenavond in het centrum van Sigulda twee pils bestelden.
Met het zweet op de rug tillen we de kano een meter of tien naar beneden. Door het mulle zand op het beginpunt in Ramnieki. Daarna nog een paar keer heen en weer voor de bagage kampeerspullen, elektronica en proviand. En we zijn vertrokken, op voor 60 kilometer stroomafwaarts de Gauja rivier af. Twee dagen ‘off the beaten track’ zoals dat heet. De stroming voert ons al heel langzaam de juiste kant op, maar bijpeddelen is zeker een must als we een beetje meters willen maken.
Wat meteen opvalt, is de rust, wij als twee volwassen mannen zijn minutenlang stil, geen van beide durft de stilte van de natuur te doorbreken. Het doorkliefde water in samenzang met de vogelgeluiden is een rust die we beiden niet kennen. Blauwgekleurde libellen liften mee op de kano, reigers vluchten als we langs glijden. Heel bewust nemen we de belevenis in ons op. Besef van tijd is hier niet aanwezig noch nodig. Bocht na bocht verandert het landschap, naaldbomen maken plaats voor berken en verlaten strandjes worden opgevolgd door rode rotspartijen die als flatgebouwen in de natuur opdoemen. Met al dat moois om je heen vergeet je soms bijna om het water te ‘lezen’.
Maar op het eerdergenoemde rots-incident na is het geen enkele keer gevaarlijk. De ‘Rapids’ op de kaart zorgen voor lichte opwinding maar vallen eigenlijk wat tegen. De zon brandt op onze lijven. Na een tijdje vallen de borden op die om de 5 a 6 kilometer tussen het groen verschijnen. Het is een aankondiging van een ‘waterplek’, een groenplaats met picknicktafel, ruimte voor een kampvuur en een zogeheten ‘droog toilet’. Er zijn er maar liefst 14 op onze gehele route, dus uitzoeken maar. Net na de enige echte camping aan de route, – ‘Camping Ligatne’ wordt bemand door de vader van Karina – meren we aan bij het bordje met de naam ‘Katrina’. De beschrijving uit de folder klopt, picknickbank en vuurplaats zijn aanwezig, net als een plek voor de tent. Het droge toilet is iets anders: het is er droog maar het toilet is meegenomen denk ik, er zit alleen een gat in de grond.
Tent op zetten, vuur aanmaken en gasbrander aan. Dit is het echte leven, we voelen ons behoorlijk avontuurlijk. De plaatselijke koekoek is wat van de leg, hij probeert ons met het continue koekoeken een beetje koekoek te maken, maar hij krijgt ons er niet onder. Na het avondmaal en een lauw biertje gaan we al vroeg onze tenten in.
De avondgeluiden zijn ons onwennig, een spetterende bever, vallende en krakende takken en een auto. Een auto??? De hele dag hebben we geen vervoermiddel of weg gezien en nu komt er een auto aan met 4 inzittenden in de schemer van de zaterdagavond. Een weg had ik ook hier niet gezien. Ik roep naar Roger in de andere tent. “Wakker worden, er staat een auto!” Hij gluurt ook uit zijn tent en samen zien we dat de auto verder rijdt, wat Roger een “OK, slaap lekker” ontlokt. Slaap lekker? De adrenaline beukt door mijn lichaam! Ik zag mezelf al liggen als een veldheer in een Letse vlag. Gelukkig zakt de spanning snel, horen we verder niks meer en uiteindelijk val ik in een diepe slaap.
De dauw hangt boven de Gauja, vanuit de tent lacht de zon je al toe en de koekoek is zowaar even stil. Dag 2 gaat beginnen. Als volleerde avonturiers pakken we ons boeltje, ieder zijn taak. Niet veel later glijdt de kano alweer verder. De spieren voelen stram, kleine pijntjes in de rug en nek als gevolg van het rechtop zitten en de wind die elke minuut van een andere kant lijkt te komen. De tent en overige spullen liggen in het midden van de kano om het gewicht wat te verdelen. Roger heeft meer beenruimte merkt hij op, en ook lijkt het wel alsof we harder gaan dan de dag ervoor. Het blijkt dat we de hele dag met de kano verkeerd om hebben gevaren. Onze lach buldert de natuur in en wordt gelukkig door niemand gehoord. We besluiten om dit nooit aan iemand te vertellen.
Camping eigenaresse Karina vertelde vooraf over een aantal Russische rodelaars die tijdens hun trainingskamp deze tocht kwamen kanoën. Het stuk van dag twee legden ze toen af in twee en een half uur.
Een beetje opgejut door het verhaal van Katrina gecombineerd met de wind mee en het feit dat de boot nu goed staat, zit de vaart er aardig in. Natuurlijk maken we er niet echt een wedstrijd van, het is te mooi om je hier echt in het zweet te werken. Naarmate we Sigulda en de camping als eindpunt naderen merken we iets meer leven om ons heen. Een verdwaalde visser ineens aan de kant. Een wandelaar die ons vanuit de bossen toezwaait. Het einde nadert en dat willen we niet, het leven op en rond het water bevalt zo goed. Maar dan toch, daar is de autobrug die de automobilisten naar Sigulda leidt. Hier onderdoor, twee bochten nog en we meren aan op de camping waar het allemaal begon. Alle gevaren van de Gauja zijn overwonnen. Karina staat al te zwaaien en we bekennen niet sneller te zijn dan de Russische atleten. Maar tijd is hier niet belangrijk, zoveel is ons wel duidelijk geworden.
Vanaf het vliegveld van Riga is het een uurtje rijden met de taxi naar Sigulda, de outdoor hoofdstad van Gauja NP. Met meer dan 90000 hectare aan natuurgeweld is Gauja NP het grootste park van Letland. Een veel goedkopere, en leukere, optie is met een busje naar Riga centrum en daarvandaan voor € 1,90 met de trein naar Sigulda. Karina van de camping komt je met plezier ophalen van het station.
Er is slechts 1 camping aan de rivier in Sigulda en dat is Pludmale (wat strand betekent). Hier boek je ook de kajak en/of kano. Meer info vind je op www.makars.lv.
De Vaders op Reis hebben het stuk van Ramnieki terug naar Sigulda afgelegd. Hier hebben we 2 dagen over gedaan. Langer of kortere trips zijn ook mogelijk, maar dit is het mooiste stuk.
Denk goed na wat je meeneemt onderweg, er is alleen dicht bij de kanocamping van Ligatne nog iets van eten (en koud bier!) in een kleine buurtsuper te verkrijgen. Neem anti-muggenspul mee en anti-prik. Je leeft op en om het water, de muggen ook.