Istrië smaakt naar meer

Je vindt er de kleinste stad ter wereld, en eikenbossen vol met truffels. De fruitbomen hangen er vol vijgen, perziken en pruimen, de kerkjes zijn beschilderd met prachtige fresco’s. Na een wandeltocht over het Kroatische schiereiland wordt duidelijk: Istrië smaakt naar meer!

Te voet door luilekkerland: boomtakken zwaar van kersen, pruimen en vijgen. In de schaduw van een olijfboomgaard uitrusten met een karaf lokale wijn. Wegdromen over de maaltijd van vanavond, met truffels en gerookte ham. Boven je hoofd een wespendief. Honingbuizerd heet hij hier. Je proeft de naam op je tong: honingbuizerd. Aangenaam rozig van de wijn sta je op. Tijd voor de laatste kilometers naar het hotel. De namiddagzon verandert het te volgen karrenspoor in goud. ‘Denkbeeldig land waar alles in overvloed te krijgen is, waar bijvoorbeeld iemand de gebraden duiven in de mond vliegen’, geeft het woordenboek als definitie van luilekkerland. Maar er blijkt een beknoptere omschrijving te zijn. Een allesomvattend woord, een treffend synoniem.  Istrië. De naam klinkt mysterieus, maar dit luilekkerland is allesbehalve denkbeeldig. Istrië is een schiereiland aan de westkant van Kroatië, gelegen aan de Adriatische Zee. Hemelsbreed op nog geen 100 kilometer van Venetië. De Italiaanse invloeden zijn duidelijk voelbaar. Istrië heeft dezelfde eeuwenoude stadjes, pastelkleurige huizen, glooiende heuvels. Dezelfde charme, dezelfde overheerlijke maaltijden. Alleen hebben de toeristen het nog niet ontdekt.

Fresco’s uit de twaalfde eeuw

Zou het toeval zijn dat het schiereiland vanuit de lucht bezien de vorm van een hartje heeft? Vast niet. In Istrië is romantisch nog echt romantisch. Daar beleef je een mooie zonsondergang met z’n tweeen, in plaats van met tientallen andere verliefde stelletjes. Daar worden pittoreske stadjes nog niet overspoeld door rozenverkopers, maar kun je ongestoord door steegjes dwalen. In het historische Motovun bijvoorbeeld, gelegen op een heuveltop. Stokoude kerkjes, fresco’s die nog uit de twaalfde eeuw dateren: de tijd lijkt er te hebben stilgestaan. Niet voor niets begint juist hier de SNP wandelreis: Motovun wordt omgeven door glooiend groen. De rondwandeling door de Kaldirvallei voert langs perziken- en pruimenboomgaarden en piepkleine nederzettingen. In de verte zie je de berg Učka en de zee: het vooruitzicht voor over een paar dagen. Het panorama kun je ook vanuit het fraaie hotel goed bewonderen: vanaf het dakterras of vanuit je eigen kamer. Als je tenminste niet in het zwembad ligt…

Eeuwenoude stadjes, pastelkleurige huizen, glooiende heuvels

Begeleid door het gebeier van kerkklokken volg je vanuit de Kaldirvallei het pad omhoog naar Sovinjak - een route die al sinds de middeleeuwen wordt gebruikt. In Sovinjak word je gastvrij onthaald in een eenvoudige, sympathieke konoba: een herberg met een uitgebreide eetruimte en een kleinschalig overnachtingsgedeelte. Ook na Sovinjak is het flink klimmen en dalen. Wie last heeft van vermoeide voeten, kan bij Istarske Toplic even bijkomen in de thermale baden; wie nog energie overheeft kan zich uitleven met het beklimmen van de indrukwekkende 85 meter hoge kalksteenrots die boven de baden uittorent.

‘Het landschap is afwisselend’ vertelt Jaap Miltenburg, productmanager bij SNP. ‘De eerste dagen loop je vooral langs akkertjes en boomgaarden, daarna voert de route door eiken- en beukenbos. En in die bossen gaan boeren met speciaal getrainde honden en varkens op zoek naar de plaatselijke delicatesse: truffels. Heel bijzonder, die aardse smaak. Heerlijk eten voor na een dagtocht.’

Kleinste stad ter wereld

In Istrië zijn niet alleen de toeristen dun gezaaid; ook de inwonersaantallen zijn bescheiden. Als je bij de knusse bar in Kotli stopt voor een drankje, verwacht dan geen ontmoetingen met locals - het gehucht heeft welgeteld één permanente bewoner. En het verderop gelegen Hum staat officieel te boek als ‘kleinste stad ter wereld’, met stadsmuur, kerk, kerkhof en stadsrechten. Miltenburg: ‘Er liggen waarschijnlijk meer mensen op het kerkhof dan er in het stadje wonen.. Ook opvallend is de grote parkeerplaats naast het stadje. Die is voor de toeristenbussen - Hum weet flink wat dagjesmensen te lokken. Maar als die mensen een paar foto’s hebben gemaakt en de bus weer zijn in gestapt, is het een knus, schattig, verstild stadje.’

Na Hum gaat de wandeltocht verder vanaf de Poklon Pas, op 922 meter hoogte. In de diepte zie je door het beukengroen het blauw van de Adriatische Zee al schitteren - vanuit het golvende heuvellandschap daal je af naar de aanlokkende golvende branding. Eerst over steile bospaadjes, dan tussen klassieke villa’s door. Miltenburg: ‘Wandelen door Istrië betekent wandelen door diverse culturen. Op het schiereiland kwamen gedurende de eeuwen Slavische, Romaanse en Germaanse culturen met elkaar in aanraking - niet altijd even zachtaardig. Maar die verschillen zorgden voor een rijke architectuur. De villa’s zijn indertijd gebouwd door Oostenrijkers en Hongaren die hier aan de kust de winter kwamen doorbrengen. Soms zijn het net echt paleizen.’

Alleen hebben de toeristen het nog niet ontdekt

En zo eindig je de wandeltocht in stijl: met een duik het blauwe water van de Adriatische Zee of in het zwembad van je ‘privépaleis’ - het hotel ligt in een indrukwekkend monumentaal gebouw en bijna alle kamers hebben uitzicht op de Kvarnerbaai. Wie nog geen zin heeft om terug te reizen, kan een paar dagen met de auto op avontuur langs de prachtige Venetiaanse vestingstadjes langs de kust. En vergeet hoe dan ook niet om voor de terugreis voldoende mondvoorraad in te slaan: truffels, pruimen of gedroogde vijgen. Zo kun je toch een stukje luilekkerland mee naar huis nemen..