De Haute Randonnée Pyrenéenne (HRP)

De Haute Randonnée Pyrénéenne, HRP in het kort, is een langeafstandswandeling over de gehele lengte van de Pyreneeën, van kust tot kust. De route zwabbert door het gebergte op de grenslijn van Frankrijk en Spanje en volgt, anders dan zijn kleinere tweelingbroertjes GR10 en GR11, de hoogste toppen van de Pyreneeën. De HRP geeft een goede indruk van zowel de Franse als de Spaanse Pyreneeën en doorkruist talloze nationale parken en natuurgebieden.

Gezien de grote afstand – 800 kilometer - kiezen de meeste wandelaars ervoor om de tocht in stukjes op te knippen en bij wijze van meerjarenplan de route te voltooien. Doorgaans trekt men vanuit Hendaye aan de Atlantische kust in oostelijke richting naar Banyuls-sur-Mer aan de Middellandse Zee, hetzelfde begin- en eindpunt als de GR10. Afhankelijk van je conditie en wandelervaring, maar ook weersomstandigheden en de route die je kiest spelen een rol, kun je de gehele trekking gemiddeld in zo’n 45 dagen afleggen.

DE HRP heeft geen eigen bewegwijzering. De trekking door het hoogste deel van de Pyreneeën is dan ook geen officiële route met overal markeringen. Er zijn dan ook meerdere variaties mogelijk, waarbij je niet zelden dezelfde paden, en dus markeringen, volgt als bij de GR10, GR11 en andere lokale paden. Daar waar de genoemde routes aan het einde van de etappe vaak naar lagergelegen delen leiden, is het bij de HRP raadzaam om de centrale bergkam te blijven volgen. Wees dus zo verstandig om gedetailleerde kaarten en navigatieapparatuur mee op reis te nemen.

Een trektocht van het kaliber HRP is gemaakt voor avontuurlijke, geoefende wandelaars die bereid zijn de uitdagingen en ontberingen van het ruige landschap te ondergaan, zowel in fysieke als mentale zin. De HRP gaat door de hoogste delen van de Pyreneeën en vereist bergwandelervaring en een grote mate van onafhankelijkheid. Toch is de HRP er niet alleen voor ervaren wandelaars die graag hun grenzen verleggen. De kust-tot-kust-route is opgebouwd uit verschillende onderdelen, waarvan er een heleboel geschikt zijn voor minder geoefende wandelaars die de stilte van de Pyreneeën willen ontdekken. Samengevat is de tocht voor iedereen die in zeer goede conditie verkeert, doorzettingsvermogen heeft en een liefde voor het bergleven koestert.

De HRP is net als elke andere langeafstandswandeling in het hooggebergte niet zonder gevaren. Als wandelaar kun je te maken krijgen met de grillen van het landschap, maar ook de grillen van Moeder Natuur. Wind, regen, dichte mist, plotselinge sneeuwval, een angstaanjagende onweersbui, alles kan in principe de revue passeren. Wees daarom goed voorbereid op verschillende weersomstandigheden door met een zo’n compleet mogelijke uitrustig op pad te gaan – maar let wel op het totaalgewicht. Ga niet op pad zonder eerst de weersvoorspellingen te raadplegen en de beschikbare websites te checken op eventuele routewijzigingen of -updates.

De ideale periode voor de HRP hangt sterk af van het traject dat je loopt. Diep in het gebergte kunnen de paden tot in het voorjaar belemmerd worden door late sneeuwval. Over het algemeen wordt de late lente aangeraden. De paden zijn dan beter begaanbaar en het weer is doorgaans warmer en stabieler. Bovendien zijn de berghellingen bedekt met een overvloed aan wilde bloemen, waardoor de natuurbeleving nog indrukwekkender wordt. Houdt in de piekmaanden juli en augustus rekening met meer verkeer op de route en hogere temperaturen. In september en oktober kan het ook nog heerlijk wandelen zijn, houd alleen rekening met vroege sneeuwval – en met berghutten die hun deuren sluiten.  

Langs de 800 kilometer lange HRP zijn er talloze manieren om de nacht door te brengen. Je kunt overnachten in een hotel in een van de schilderachtige dorpen op de bergflanken, maar ook gezellig een onderkomen zoeken in een berghut. Die zijn er in allerlei vormen en maten, zowel bemand als onbemand, sommige met veel faciliteiten, andere met weinig meer dan bescherming tegen weer en wind. Als het weer het toestaat kun je er ook voor kiezen om te slapen onder de sterrenhemel in een eigen tentje. Omdat je door het hoogste deel van de Pyreneeën trekt, zijn die geïmproviseerde ‘kampeerplekken’ vaak droog, kaal en onbeschut.