De Bärentrek: langs de highlights van de Zwitserse Alpen

Reisverhaal

De trail start in Meiringen, een typisch Zwitsers bergdorp in het Berner Oberland, in de Jungfrau Regio. Een regio die bekendstaat om de hoge pieken die menig alpinist laat watertanden, om hooggelegen treinstations en haar unieke berghutten naast gletsjers. In het dorp ziet het er nog lieflijk uit en is van dat alles nog niks te zien. Ik doe wat laatste inkopen en sla flink wat Snickers, nootjes en water in. Het is hartje zomer en behoorlijk warm in het dal als ik de eerste stappen op de trail zet.

De Bärentrek begint met een flinke etappe naar Grindelwald. De trail begint meteen goed: steil omhoog over een keienpad en ik stijg al snel tot boven de boomgrens. De eerste bergpas is meteen een beauty. Na ongeveer vijf uur wandelen (lees: stijgen) kan ik even uitpuffen op het hoogste punt van de etappe, Grosse Scheidegg op 1962 meter. In de verte zie ik Grindelwald én de machtige witte bergen van de Jungfrau Regio liggen. Na een koud colaatje kan ik er weer tegenaan om af te dalen naar misschien wel het bekendste bergdorpje van Zwitserland: Grindelwald.

Langs de machtige vierduizenders

Na een goede nachtrust verlaat ik Grindelwald, op weg naar de volgende Scheidegg, de kleine dit keer. Veel wandelaars nemen hier de trein, het treinstation Kleine Scheidegg is namelijk een belangrijk knooppunt voor treinreizen in de regio en daarnaast een haast iconische treinrit langs de hoge bergtoppen. Maar ik laat mij niet kennen en stijg vanaf het dal naar het bekende treinstation. Ik twijfel even om hier een koffie te bestellen maar als echte Nederlander besluit ik toch even te wachten totdat ik in een volgend dorpje ben. Het pad volgt met prachtige blikken op de machtige hoge toppen, de Mönch, Eiger en Jungfrau, het hoogtepunt van deze etappe. Het is er ietwat druk, maar als verderop de trail loop is er niemand meer te bekennen.

Dat is het fijne van deze trektocht, je komt langs de bekende plekken waar het wat drukker is, maar slechts een stukje verderop kom je weinig andere wandelaars tegen. De trail vervolgt langs de bekende Lauterbrunnen, ik zie de prachtige waterval boven de stad en loop door Murren en Wengen. Onweer zorgt ervoor dat ik kort moet schuilen in het laatste dorpje waar ik dan eindelijk een koffietje bestel. Een laatste stuk brengt mij naar de berghut. Ik slaap namelijk in de gezellige Rotstockhütte op 2039 meter hoogte. Je kunt hier zelfs een milkshake en heerlijke cake bestellen. Genieten!

Berghutten, gletsjers en een frisse douche

Na een goede nachtrust (oké, voor een berghut dan) staat er een pittige klim op het programma. De Bärentrek leidt mij over een pasovergang op de koningsetappe van de trail en ik snap meteen waarom. Een panoramisch uitzicht, wat uitdagende trails over de mooiste paden om na een laatste klim van zo’n honderd traptreden richting de Hohtürli pasovergang te wandelen. Nog een klein stukje wandelen en ik kom aan bij de Blümlisalphütte. Dit is het eindpunt van etappe 3 en hier overnacht ik op bijna 3000 meter! De omgeving rondom de hut is fantastisch. Met uitzicht op de Blümlisalp gletsjer en bekende toppen in de buurt is dit een perfecte uitvalsbasis voor alpinisten en wandelaars.

De volgende ochtend staat er een afdaling naar de Oeschinensee op de planning. Het alpiene meer is een van de hoogtepunten op de Bärentrek en is misschien wel een van de mooiste meren van Zwitserland. Doordat je van bovenaf aan komt wandelen (de meeste wandelaars wandelen namelijk vanuit Kandersteg in het dal richting het meer naar boven) kun je hier extra vroeg zijn en heb je het meer helemaal voor jezelf. Magisch! Kandersteg is het eindpunt van de etappe om even goed bij te komen en mijzelf te trakteren op een douche na twee nachten in de berghut.

Vogelspotten op de bergpas

Na wat flinke dagen op de trail wordt het pad wat gemoedelijker. Toch blijft het elke dag nog flink stijgen en dalen. Ik beklim weer een hoge bergpas richting Adelboden en zie een enorme vogel boven mij vliegen. Het is de lammergier vertelt een mede-wandelaar en berggids mij, de grootste vogel op het Europese continent met een spanwijdte van bijna 3 meter. Deze vogel is opnieuw uitgezet in Zwitserland en doet het blijkbaar goed. Dit had ik niet verwacht! Ik kijk nog een keer achterom waar ik de Oeschinensee in al haar schoonheid zie liggen. Wat gruisvelden leiden mij richting het skidorp Adelboden. De laatste etappe naar Lenk is gemoedelijk en wat korter, een fijne afsluiting.  Een laatste uitzicht op de omringende bergen van het Berner Oberland die ik bijna achter mij laat, alvorens de laatste afdaling en de tocht door het Berner Oberland erop zit als ik het centrum van Lenk binnenloop. Wat een prachtig stuk van de Via Alpina 1!