Wandelroute Inca Trail

Eigenlijk bestaat ‘de Inca Trail’ niet. Of beter gezegd: er bestaan verschillende varianten van. Zo’n 600 jaar geleden bouwden de Inca’s een padennetwerk van bijna 40.000 kilometer in Zuid-Amerika. Bijna even omvangrijk als de omtrek van de aarde! De oude paden liepen van Quito in Ecuador tot Mendoza in Argentinië en Santiago in Chili. Hoofdstad van dat Incarijk was Cuzco: vandaag de dag een grote stad in Peru. Vanuit hier vertrekken veel mensen met busjes naar de start van de 'Inca Trail', zoals we hem kennen en zoals de reistijdschriften 'm aanprijzen: een vierdaagse trekking naar Machu Picchu. Een van de beroemdste hikes ter wereld. Geen wonder dat de 500 startbewijzen die dagelijks worden uitgegeven al maanden van tevoren zijn uitverkocht.
Sylvie Chen (36) was in 2014 een van de gelukkigen. Ze liep de 43 kilometer lange tocht ‘als verjaardagscadeautje’ voor zichzelf. ‘De eerste twee dagen vroeg ik me soms af waar ik aan was begonnen: we klommen in twee dagen tot boven de 4.200 meter. De derde dag daalden we door de jungle af tot Machu Picchu. Maar na afloop voelde ik me heel voldaan. Het is toch een lifetime experience.’

De Inca Trail is uiteraard niet voor niets beroemd: zowel wat betreft natuur als cultuur is de route bijzonder. Onderweg kom je langs mooi bewaarde Incaruïnes: Runcuracay, Sayacmarca, Phuyupatamarca, Wiñay Wayna, en de landschappelijke diversiteit is groot: van hooggebergte tot regenwoud. Langs de Inca Trail kun je meer dan 370 verschillende soorten vogels tegenkomen; in de jungle word je vergezeld door kolibries (en af en toe ook muggen).
Rik Duijm (37) liep in 2004 de Inca Trail, en daarna meermalen de Salkantay Trek, die vaak als 'tweede-keus-optie' wordt geboekt als je te laat bent voor de reeds volgeboekte Inca Trail, terwijl die trail in de ogen van velen helemaal niet onderdoet voor zijn 'grote broer'. Geïnteresseerd in de Salkantay Trail? Lees er meer over in dit artikel.

Rik: ‘De Inca Trail was uiteraard heel mooi, al was het af en toe wel filewandelen. Zeker in mei is de tocht de moeite waard: dan is het af en toe nog best koud, maar het landschap is op z’n best: alles is nog frisgroen. Sowieso kun je de tocht het beste lopen tussen half april en half oktober – dan is het droge seizoen. En in februari wordt de hele route jaarlijks afgesloten, voor onderhoud.’
De stenen treden van het pad hebben door alle bezoekers flink wat te lijden. ‘Andersom hebben je knieën ook te lijden van de treden. Het pad gaat op en af, je moet steeds grote, ongelijke stappen maken. Vooral bij het dalen kreeg ik last van mijn knieën, terwijl ik dat normaal nooit heb. Zelf vond ik die stenen ondergrond veel lastiger dan een geitenpaadje. Mensen met knie- of heupproblemen raad ik de tocht dan ook af.’
Tegelijkertijd vormen die stenen paden voor veel mensen ook juist een onderdeel van de charme. ‘De grootste magie van de Inca Trail is toch het feit dat je over paden loopt die al door de Inca’s zijn aangelegd.’
In principe is de tocht voor iedereen met een basisconditie goed te lopen. ‘Aan de afstand ligt het niet: het is een marathon uitgesmeerd over vier dagen. Maar de hoogte is natuurlijk pittig, en daarom is het belangrijk om te acclimatiseren. Niet direct naar Cuzco vliegen en beginnen dus.’
Vanwege de stenen treden kunnen er geen muilezels mee op tocht. ‘Je loopt altijd onder begeleiding van een gids, en er gaan dragers mee voor de tenten en het kookgerei. Zelf draag je in principe je eigen slaapspullen, tenzij je conditie dat niet toelaat.’
Het grootste verschil tussen de Inca Trail en de Salkantay Trek is volgens Duijm dat de eerste ‘veel strakker geregisseerd’ is. ‘Alleen al wat betreft die startbewijzen. Dit jaar is de inschrijving al in oktober begonnen, dus je hebt kans dat sommige maanden al zijn uitverkocht inmiddels.’ Niet gevreesd, want in dat geval is de Salkantay Trek een geweldig alternatief. ‘Dat de Inca Trail de bekendste van de twee is, ligt voor een deel ook aan het feit dat alle reisgidsen dat zo hebben gepromoot. Mensen zijn toch kuddedieren wat dat betreft: ze hebben een romantisch beeld van een plek in hun hoofd, doordat ze erover hebben gelezen of foto’s hebben gezien, en willen daar dan per se heen.’

Machu Picchu

‘De verborgen stad’, wordt Machu Picchu ook wel genoemd. Volgens sommige archeologen is deze stad bewaard gebleven, omdat de Spanjaarden hem nooit hebben ontdekt tijdens hun invasie in 1532, maar er heerst nog veel onduidelijkheid over de precieze geschiedenis.
Vanwege de afgezonderde ligging vermoeden de meeste archeologen bovendien dat Machu Picchu geen normale stad was, maar diende als buitenverblijf voor welgestelden. In totaal was er plaats voor zo’n 750 mensen. Na de Spaanse invasie kwamen er geen mensen meer naar Machu Picchu en raakte de stad verlaten. Nadat de Amerikaanse ontdekkingsreiziger Hiram Bingham begin twintigste eeuw een artikel schreef over Machu Picchu raakte het toerisme ernaartoe in opkomst. Sinds 1983 staat de plek op de UNESCO-Werelderfgoedlijst, en jaarlijks trekt de plek inmiddels meer dan een miljoen bezoekers.

Zelf de Inca Trail lopen?

Je kunt de Inca Trail bij ons boeken. SNP Natuurreizen werkt hiervoor samen een de lokale agent die aandacht heeft voor duurzaamheid en zoveel mogelijk gebruik maakt van de inzet van lokale bevolking. Denk hierbij aan paardenmannen, mensen verantwoordelijk voor het transport, koks en dragers uit afgelegen dorpjes. Elk jaar wordt een afgelegen dorp bezocht om tweedehands kleding en cadeaus uit te delen als waardering voor de diensten van de mensen die worden ingezet bij de trektocht en uit maatschappelijke betrokkenheid. Jaarlijks vindt er een briefing plaats aan alle gidsen, koks en ander personeel van trektochten hoe ze hun voetdruk zo laag mogelijk houden. De agent beschikt over een permit die is uitgegeven door de INC, de officiële instantie voor de Inca-trail. Zij leggen alle agenten hoge vereisten op om uiteindelijk de licentie te verkrijgen.